นี่อาจฟังดูทำร้ายจิตใจเล็กน้อย แต่ก็เป็นเรื่องที่พบเห็นได้ทั่วไปในโทรป Found family ละมัง อย่างที่นักอ่านคงได้เห็นตั้งแต่บทแรกๆ แล้วว่า "คุณชายระพี" ตัวเอกของเรื่องมีความเป็นอยู่ที่น่าเศร้าเพียงไร แม้น่าเศร้าของเขาจะเป็นเศร้าเหงาเช็ดน้ำตาในรถเบนซ์ มีคนซักผ้าทำความสะอาดเรือนให้ มีสำรับอาหารเสิร์ฟทุกมื้อ เป็นความ melancholia ระดับมาตรฐานของลูกเมียน้อยเจ้าขุนมูลนายก็ตาม ความเศร้าของการถูกทอดทิ้งให้เผชิญกับยุคสมัยแห่งการเปลี่ยนแปลงก็ยังเป็นความเศร้าอยู่ดี ในขณะที่ลูกบ่าวเกิดในเรือนอย่าง "นิ่ม" (ตัวเอกอีกคนของเรื่อง) มีครอบครัวอบอุ่น เป็นที่รักเอ็นดูของแม่และผู้ใหญ่ชนชั้นแรงงานในครัวเรือน 

ตัวเอกทั้งสองพบพาน โอภาสันถวะตามประสาคนรุ่นเดียวกัน แล้วบุปผาแห่งมิตรภาพระหว่างทั้งสองก็ยิ่งสบโอกาสเติบโตเบ่งบานเยี่ยงวัชพืชในยามที่คุณชายระพีไม่เหลือใคร ความสัมพันธ์ทางกายและความผูกพันทางใจขยับขยายขึ้นหลังการย้ายเข้าเรือนเก่าที่เคยเป็นของมารดาผู้ล่วงลับ 

มันคือความรักไม่ผิดแน่ แต่ความรักประกอบสร้างด้วยธาตุใดบ้าง

มีศัตรูร่วมกัน

โลกใบเล็กที่มีเพียงเราสอง vs โลกภายนอกซึ่งเต็มไปด้วยนักล่าและภยันตราย -- ทฤษฎีเอย หนังสือการเมืองที่มีเนื้อหาล้มล้างระบอบศักดินาเอย ต่างถูกหยิบใช้เฉกเช่นอุปกรณ์สำหรับร่วมสร้างความฝัน ชีวิต กระทั่งถกแถลงถึงอนาคตบ้านเมือง จนถึงวันหนึ่งที่ความเป็นจริงตีเข้าแสกหน้า ว่าชีวิตของพวกเขาไม่ใช่ของพวกเขาเสียทีเดียว (คุณระพีเป็นคนของตระกูล นิ่มเป็นตัวหมากไว้ใช้สอยเพื่อประโยชน์ทางการเมือง) ฝันของพวกเขาใหญ่ แต่ตัวตนเล็กจ้อยกว่าที่คิด 

...ซึ่งอันที่จริงก็มีทางให้เลือกไปเวย์อื่น หนีตามกันก็ฟังดูโรแมนติกไม่เลว แต่ราคาที่ต้องแลกคงสูงเกินสำหรับคนที่ใช้ชีวิตสะดวกสบายบนกองเงินกองทองตลอดมาอย่างระพี และการมีแบ็ก มีคนคุ้มกะลาหัวให้นักเรียนโนเนมนูกูอย่างนิ่มก็ไม่ใช่โอกาสที่หาได้โดยง่ายเสียด้วย 

ความสุขของการเป็นผู้รับ

คุณระพีถือกำเนิดบนผืนดินแห่งความขาดแคลน ไม่มีใครรักเขามากพอจะก้าวข้ามเขตแดนมาอยู่ข้างเดียวกับเขา คนในเรือนใหญ่มองเขาเป็นลูกบ่าว บ่าวมองเขาเป็นนาย แม้แต่มารดายังผลักเขาไปเป็นพวกเดียวกับบิดา ถามว่าเขาต้องการความรักไหม? ต้องการ แต่เขาพร้อมจะมอบความรักแก่ผู้อื่นไหม...อาจจะยัง มารดาไม่รักเขา ไม่มีใครเป็นพวกเดียวกับเขา เมล็ดพันธุ์ที่ไร้น้ำไร้ปุ๋ยจะผลิดอกสวยงามได้อย่างไร 

แล้วนิ่มก็โผล่มา เด็กหนุ่มวัยไล่เลี่ยกันผู้สงสารเวทนาคุณระพี นิ่มผู้พร้อมจะประเคนความรักประคบประหงมให้คุณชายยิ้มเยอะๆ เราอาจกล่าวได้ว่า นอกจากความห่วงหาตามประสาคนคุ้นเคยแล้ว คุณระพียังรักนิ่มที่รักคุณระพีอีกด้วย ยิ่งนิ่มอุทิศหัวใจให้ระพี ระพียิ่งผูกจิตปฏิพัทธ์กลับ ในขณะเดียวกันระพีก็เฝ้าทวงถามถึงความเท่าเทียมทางความสัมพันธ์ ซึ่งอีกฝ่ายจะตอบว่าคุณระพีอยู่เหนือเศียรเกล้าของตนเป็นนิจสิน แม้ว่าเขาจะอยู่ฝ่ายเลิกล้มระบอบศักดินาก็ตาม ทำให้อดสงสัยไม่ได้ว่าหากคำตอบนั้นเปลี่ยนไปในสักวัน--หากว่าระยะอำนาจของนายและบ่าวหดสั้นลงจนแทบไม่เห็นความต่าง--มนตราแห่งรักจะยังลอยฟุ้งในเรือนหลังน้อยนั่นอยู่หรือไม่ 

ความรักบนทฤษฎีสะพานแขวน 

โดนัล ดัตตัน และอาเธอร์ อารอน กล่าวถึงอาการใจสั่นที่เกิดขึ้นในภาวะหลังจากผ่านการเสี่ยงตายร่วมกันของกลุ่มตัวอย่างในการวิจัยใน 'ทฤษฎีสะพานแขวน' หรือ 'Misattribution of Arousal' ไว้ว่า 

• "สมองของพวกเขาหลอกลวงให้เข้าใจว่า ที่หัวใจเต้นแรงแบบเดียวกับเวลามีความรักคืออาการตกหลุมรัก ทั้งที่อาการใจสั่นนั้นอาจเกิดขึ้นจากความหวาดเสียวตอนเดินบนสะพานที่ไม่มั่นคงก็ได้"  --อ้างอิง https://tonkit360.com/113845

แลอย่างที่ข้าพเจ้าได้กล่าวไปในข้อสอง ความรักที่นิ่มมีต่อระพีมีความเวทนาอยู่ปริมาณมากทีเดียว อืม...ความเวทนานี่ก็แปลก ผสมกับความเทิดทูนออกมาเป็นรสชาติที่ลงตัวเหลือเกิน!