เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
ผู้ชายจีนในคลังแสงPATNAKAN
:: Birthday :: Wang Ziyi x Yue Minghui
  • :: Birthday ::

     

    Title : Birthday

    Pairing : Ziyi x Yueyue

    Genre : One shot

    Song : LOMOSONIC - ขอ (WARM EYES)

    Note : สั้น และ กาวมากๆ มากมาก บทสนทนาก็เยอะมาก ไม่ถนัดบรรยาย แต่แค่อัดอั้น ต้องเขียนออกมาค่ะ หลุดคาร์ด้วย อย่าคาดหวังมาก

     

    --------------------------------------------


    10 กรกฎาคม 2018

    วันเวลายังคงผ่านไปรวดเร็วและดำเนินไปอย่างปกติเช่นเคย

    ชีวิตของเยว่หมิงฮุยก็ยังคงเป็นเช่นเดิมไม่มีอะไรหวือหวา

    ถึงแม้ว่าพรุ่งนี้จะเป็นวันเกิดของเขา แต่เขาไม่ได้เป็นคนที่อะไรๆกับวันเกิดมากนัก ยังไงชีวิตของเขาก็ยังคงวนเวียนไปกับการทำงานอ่านหนังสือ เล่นกีตาร์ และเลี้ยงแมวสีเทาตัวเดิมที่อยู่เป็นเพื่อนเขามาตลอดหลายปีนี้

    ถ้าไม่มีคนที่บริษัทเอาเค้กมาเซอร์ไพรส์เขายังแทบจะลืมวันเกิดตัวเองไปด้วยซ้ำ แล้วยิ่งตอนนี้ลาออกมาใช้ชีวิตฟรีแลนซ์...ดีไม่ดีม่องเท่งหน้าคอมไปยังไม่น่ามีใครรู้เลย..

     

    สิ่งมีชีวิตที่ใกล้ตัวเขาที่สุดก็คือเจ้าแมวตัวสีเทานั่นแหละ

     

    ได้มาเมื่อหลายปีก่อนเป็นของขวัญวันเกิดจากคนๆนึง

     

    เขาบอกว่าคนที่เป็นแฟนกันไม่ควรซื้อสัตว์เลี้ยงให้กัน เพราะถ้าวันนึงเลิกกันไป จากของแทนใจอาจจะกลายเป็นความทรงจำร้ายๆก็ได้

     

    แต่เลี้ยงเจ้าแมวสีเทาตัวนี้ สำหรับเขาแล้วก็ไม่ได้แย่เท่าไหร่ มันก็เป็นเพื่อนที่ดี

    เวลามันมานอนทับเป็นนาฬิกาปลุกในตอนเช้าหรือตอนที่มันมาเดินวนไปวนมารอบๆขาโต๊ะเวลาทำงาน ก็น่ารักดี

     

    อีกอย่างก็ เพราะเขากับคนๆนั้นก็ไม่ได้จบแย่นัก แต่มันก็เป็นความรู้สึกที่..

     

    ตัวห่างกันไป  ใจก็คงห่างตามไปด้วยละมั้ง

     

    13 กรกฎาคม 2018

     

    ในงานวันเกิดของหวังจื่ออี้มีคนมากมายที่ไม่รู้มาจากไหนกัน บางคนเขาก็รู้จัก เพราะเป็นเพื่อนร่วมงานเพื่อนที่เคยเรียนมหาลัยด้วยกัน แต่บางคนก็ไม่รู้หรอกว่าเป็นใคร อาจจะติดสอยห้อยตามใครมาสักคนหรือไม่ก็แว้บเข้ามา แต่ก็ไม่เป็นไรหรอก

    งานวันเกิดปีนี้ก็น่าเบื่อเหมือนเดิม แต่เพราะคนรู้จักตระกูลหวังมากมาย ถ้าไม่จัดเพื่อนก็คงโวยวายกันว่าทำไมไม่ป๋าเลยวะ

     

    แต่ไม่ว่าวันเกิดคนมากมายจะอวยพรเขามากมายแค่ไหน

    แต่ไม่เคยรู้สึกดีได้เท่า การที่ได้เป่าเทียนบนเค้กกับพี่คนนั้นเลย

     

     

    บางทีเขาก็เป็นคนที่อยากให้คนอื่นมีความสุข  ห่วงคนอื่นมากจนลืมความรู้สึกตัวเองไป

    กว่าจะรู้ตัวอีกทีก็เอาแต่ห่วงคนอื่นๆ จนลืมคนที่ใกล้ตัวที่สุดไป

    หรือเป็นเพราะอะไรก็ไม่รู้

    ความสัมพันธ์ของเขาและพี่คนนั้นก็เลยจบลง

     

    เจ็บนิดหน่อย แต่ก็คงจะชาแล้วล่ะ

    เพราะมันก็ผ่านมาหลายปีแล้ว

     

    แต่จริงๆตอนนั้นน่ะ มันดีมากเลยนะ

    เป็นไปได้ก็อยากจะรักษามันไว้ให้นานหน่อย

    อยากให้มันกลับมาเป็นเหมือนเดิม

     

     

    5 ปีก่อน

     

    จื่ออี้  พี่ว่าจะไปเรียนต่อสกอตแลนด์

     

    เยว่เยว่พูดขึ้นมาในขณะที่พวกเรานั่งอยู่ข้างๆสนามบาส

    ที่ที่พวกเราเล่นบาสด้วยกันมาตั้งแต่เด็กจนตอนนี้พี่เขากำลังจะจบจากรั้วมหาลัย แต่ตัวผมเองกำลังจะเข้ามหาลัย

     

    อากาศวันนี้เย็นสบายแต่ท้องฟ้ากลับเป็นสีส้มแดงอบอุ่น ฝูงนกฝูงหนึ่งบินผ่านตาของผมไป

     

    ทำไมต้องไปไกลขนาดนั้นด้วย

    ก็..อยากเปิดหูเปิดตาด้วยมั้ง อีกอย่างถ้าไปเรียนแล้วกลับมาก็คงไปได้ไกล งานก้าวหน้าขึ้นอะไรแบบนี้มั้ง

    พี่ไม่ไปไม่ได้เหรอ


    บ้านรวยอยู่แล้วนี่  เรียนให้เก่งเท่าพี่แล้วก็ตามมา

     

    หลอกด่าผมว่ารวยแต่โง่ป่ะเนี่ย...

     

    แล้วเรื่องพวกเราพี่จะเอาไงอ่ะ

    ถ้านายหนักแน่น  พี่หนักแน่น อะไรก็ทำไรเราไม่ได้ไหมอ่ะ ห่วงไรเนี่ย

     

    ก็จริงแบบที่พี่เขาพูด  แต่พี่เขาจะไปนานไหมนะ


     

    11 กรกฎาคม 2018

     

    โอ๊ะ ขอโทษครับ

     

    เค้กชิ้นสุดท้ายในร้านเกือบหลุดออกจากมือไปแล้วเยว่หมิงฮุย ความมือไวของนายทำงานได้ดีมาก

    สมกับเป็นนักกีฬาบาสประจำมหาลัย  

    คนเราจะชมตัวเองในใจแบบนี้ก็ไม่ใช่เรื่องผิดอะไรนี่?

     

    แต่ไอ้คนที่เดินมาชนนี่ เอาตาวางทิ้งไว้บ้านเหรอก่อนออกมา

     

    “..ไม่เป็นไร

     

    พี่เยว่...

    จื่ออี้..”

     

    ทำไมต้องมาเจอแฟนเก่าในสถานที่แบบนี้ด้วยเนี่ย

    ทีแรกก็ไม่ได้รู้สึกว่าตัวเองน่าสมเพชอะไรหรอก ที่วันเกิดตัวเองแล้วต้องมาซื้อเค้กชิ้นเดียวกลับไปกิน เพราะยังไงก็ทีมสายแดก- อยู่แล้ว

     

    แต่พอเห็นหน้าแฟนเก่ารุ่นน้องที่เคยคบกัน

    คนที่เคยฉลองวันเกิดด้วยกัน..

    กลับรู้สึกแปลกพิกล

     

    ทำไมจู่ๆก็คิดถึงช่วงเวลาตอนนั้นขึ้นมาด้วยวะเนี่ย

     

     

    4 ปีก่อน

    12 กรกฎาคม

     

    พี่ ออกมาเปิดประตูหน่อย

    ข้อความขึ้นแจ้งเตือนในโทรศัพท์ โชคดีเวลานี้ไม่ใช่เวลานอนของเขาพอดี เพราะยังมีงานมากมายที่ต้องสะสาง ไหนจะการอ่านหนังสือสอบอีก เขาเลยหยิบโทรศัพท์แล้วพิมพ์ข้อความตอบกลับไป

     

    อะไรอีก ทำไมเมื่อวานก็บอกแฮปปี้เบิร์ธเดย์ฉันแล้วไม่ใช่เหรอ หรือซื้ออะไรให้ใครเอามาวางไว้หน้าห้องฉันอีก

     

    ถ้าบอกว่ามาหาจะเชื่อไหม :P ”

     

    อีโมจิแลบลิ้น..น่ารักตายแหละ

     

    อมยิ้มอยู่เหรอ อ่านแล้วตอบช้านะ รีบมาเปิดเร็วเข้า

    ไร้สาระว่ะ โม้ๆ

     

    เสียงกดออดเริ่มดัง

     

    เดี๋ยว หรือว่าที่จื่ออี้พูดจะจริงวะ  เอาจริงเหรอ  มาหากันถึงที่นี่อะนะ สกอตแลนด์นะโว้ย เออ แต่บ้านจื่ออี้ก็รวยนี่ ตั๋วเครื่องบินราคาเท่านี้ ขนหน้าแข้งไม่น่าจะร่วง

     

    เยว่เยว่รีบวิ่งออกไปส่องตาแมวที่ประตูและพบว่ามีมนุษย์สูง 186 เซนติเมตร ผมอันเดอร์คัตมัดจุก เสื้อผ้าราคาแพงที่คุ้นตายืนอยู่หน้าห้อง 


    ... เอาจริงเรอะ

     

    ท่ะด้า เซอร์ไพรส์!  อ่ะนี่ รู้ว่าพี่ไม่ชอบการซื้อดอกไม้อะไรแบบนี้เพราะมันโคตรจะผู้หญิ๊งผู้หญิง แต่ก็รู้สึกว่าอยากให้ ช่วยรับไป แล้วก็รับใจผมไปด้วย

     

    เขายื่นช่อกระดาษสีน้ำตาลที่เต็มไปด้วยดอกคัตเตอร์สีขาวช่อใหญ่มาให้

    ดอกคัตเตอร์สีขาว มันเป็นดอกไม้สีขาวที่ธรรมดาไม่ได้ดูโดดเด่น เป็นดอกไม้ที่คอยเอาไว้แทรกอยู่ข้างหลังดอกไม้อื่นๆในช่อดอกไม้ช่อใหญ่ แต่ผมกลับชอบมัน เพราะมันไม่ได้สวยมากแต่สามารถทำให้ดอกไม้อื่นๆดูงดงามขึ้นได้

    และดีใจที่จื่ออี้ยังจำได้ว่าผมชอบมัน

     

     

    แหยะ น้ำเน่าสุด ผู้ชายคูลโบรแบบหวังจื่ออี้ทำอะไรแบบนี้ด้วยเหรอ

    ระดับนี้ ไม่ต้องเรียนรู้วิธีการจีบอะไรแล้ว เพราะนี่เป็นการจีบแบบโปรเฟสชั่นนอลที่สุด เล่นใหญ่รัชดาลัยเธียเตอร์เลยจะบอกให้


    แต่ก็..ขอบคุณนะขอบคุณที่อุตส่าห์บินมาหากั-

     

    จู่ๆเขาก็ยื่นหน้าเข้ามาจูบบนริมฝีปากผมแบบเร็วๆ

    เอ๊ะ หวัง จื่อ อี้!”

     

    “เป็นแฟนกันแล้วทำแบบนี้มันผิดตรงไหน แค่จุ๊บเองนะ มากกว่านี้ก็ทำมาแล้วป่ะ

    หวัง จื่ออี้!!”


    ฮ่ะๆ หยอกน่า แต่สุขสันต์วันเกิดอีกครั้งนะพี่ จริงๆแล้วอ่ะ พี่ก็เกิด 11 กรกฎา ส่วนผม 13 เพราะงั้น หลังจากนี้ไป วันที่ 12 กรกฎา เราควรฉลองวันเกิดด้วยกันมั้ย พี่คิดว่าไงอ่ะ ดีป่ะ


    เขาพูดเองเออเองเสร็จสรรพ ทำเป็นถามความเห็นตอนท้ายแต่เขาก็คงจะทำทุกปีอย่างที่ว่านั่นแหละ 

    พูดไปก็เอามือมาลูบจุกผมบนหัวของผม แล้วก็อมยิ้มแบบเดิมที่เจ้าตัวชอบทำ สายตาอบอุ่นอ่อนโยนยิ่งกว่าไมโครเวฟนั่นก็จ้องมาที่ตาของผมแบบคาดหวังสูงมากๆ

     

    โอเค แบบนั้นฉันก็ชอบเหมือนกัน

    นั่นเป็นคำตอบของผม



     

    11 กรกฎา ปัจจุบัน

    พี่มาทำอะไรที่นี่

    มาซื้อเค้กน่ะ

     

    ...สุขสันต์วันเกิดนะพี่

    สุขสันต์วันเกิดล่วงหน้าเหมือนกันจื่ออี้

     

    จื่ออี้โตขึ้นเยอะ  เมื่อห้าปีก่อนเขาก็เป็นผู้ใหญ่ แต่ตอนนี้เขาดูเป็นจื่ออื้ที่เปลี่ยนไปเยอะเลย

    หรืออาจจะเป็นเพราะเราไม่ได้เจอกันนานก็ได้ ผมก็เลยคิดแบบนั้น

     

    เด็กผู้ชายคนนั้นที่มาวอแวให้สอนวิชาอะไรต่อมิอะไรให้ในตอนนั้น  เติบโตมาอย่างดีเลยนะ

     

    พี่ยังใช้เบอร์เดิมอยู่ไหม

    อือเดี๋ยวลูกค้าจะจำไม่ได้น่ะ

    เจ้าแมวเป็นไงบ้าง

    ก็สบายดี แต่แก่แล้วล่ะ

     

    เขานิ่งไปสักพัก แล้วก็พูดออกมาว่า

     

    จะเป็นอะไรไหมถ้าผมแวะไปเล่นกับมัน..ที่ห้องพี่

     

    ได้สิ

     

    พรุ่งนี้พี่จะสะดวกไหม

     

    “12 กรกฎาเหรอ



     

     

    12 กรกฎาคม 2018

     

    เสียงกดออดดังอยู่หน้าห้อง

    เยว่หมิงฮุยในชุดนอนสีน้ำเงินที่นอนเล่นโทรศัพท์บนโซฟามานานหลายชั่วโมงจนสาย และยังไม่ได้อาบน้ำ ผมมัดจุกแบบลวกๆ หน้ายังไม่ล้าง จึงต้องขยับตัวเป็นครั้งแรกในเช้านี้

     

    คนข้างนอกน่ะ..ก็เป็นแฟนเก่าคนนั้นที่เจอแบบบังเอิญเมื่อวาน

    ไม่ต้องรักษาภาพลักษณ์อะไรกันหรอก มากกว่านั้นก็เห็นกันมาแล้ว 

    และด้วยอะไรก็ไม่รู้ที่ทำให้เลิกกันแล้วไม่ได้เปลี่ยนเบอร์ ไม่ได้ย้ายห้อง ไม่ได้ย้ายอะไร

    เยว่หมิงฮุยยังอยู่ที่เดิม

    ทำให้หวังจื่ออี้มาหาได้ง่ายเหมือนตอนที่ยังคบกันก่อนที่จะไปสกอตแลนด์

     

    เปิดประตูหน้าห้องในตอนนี้ แต่สายตาเหมือนเห็นภาพทับซ้อน  ผู้ชายตัวสูงคนเดิมกับช่อดอกคัตเตอร์สีขาว ยืนอยู่หน้าห้องเมื่อสี่ปีก่อนไม่มีผิด

    เขายังไม่ตื่นดีเหรอหรือสายตาไม่ดีแล้ว จะว่าทำงานกับคอมเยอะไป สายตาอาจจะแย่จริง

    เลอะเลือนใหญ่แล้วนะ

     

    ผมคิดว่าถึงเราจะไม่ใช่...แบบนั้นแล้ว แต่พี่ยังชอบดอกคัตเตอร์สีขาวใช่มั้ย

     

    สติถึงกลับคืนมาว่า เขาไม่ได้ตาฝาดไป ยังจำได้อยู่อีกเหรอ

     

    เอ่อ ใช่ ขอบคุณนะ เข้ามาก่อนสิ

     

    เขาหันหลังกลับและเดินนำจื่ออี้ไปที่ห้องนั่งเล่นและแมวตัวสีเทายังนอนอยู่บนโซฟาตัวเดิม

     

    พี่ตั้งชื่อให้มันหรือยัง

    ยัง ฉันก็เรียกมันว่าเจ้าแมวสีเทาเหมือนเดิม

     

    อยากจะตั้งเป็นชื่อแฟนเก่าอยู่หรอก เพราะเจ้าแมวตัวนี้เหมือนกันจื่ออี้เหลือเกิน 

    ท่าทางของมันที่ไม่ได้หยิ่งผยองแต่ถ่อมตัว แล้วก็..น่ารัก

     

    ผมคิดถึงพี่มากนะ

     

    จื่ออี้พูดขึ้นมาและห้องก็เงียบไปชั่วขณะ

    นี่คงเป็นอารมณ์เดียวกันกับตอนที่ผมบอกเขาว่าจะไปสกอตแลนด์สินะ

    หัวใจมันเต้นวูบวาบแบบแปลกๆจะว่าดีก็ดี จะว่าไม่ดีก็ไม่ดี

     

    เค้กที่ซื้อมาเมื่อวานน่ะ  พี่กินไปรึยัง

    ยัง..เอาตรงๆเห็นหน้านายเมื่อวาน  ละกลับมามองเค้กแล้วรู้สึกแปลกๆ เลยยังอยู่ในตู้เย็น

    พี่เกลียดผมขนาดนั้นเลยเหรอ ฮ่าๆ

     

    เสียงหัวเราะแห้งๆของอีกฝ่ายดังขึ้นมาหลังจากพูดจบประโยค

     

    ไม่ใช่สักหน่อย แบบไม่คิดว่าจะได้เจอนายอีกน่ะ

    เรามาฉลองวันเกิดด้วยกัน เหมือนที่เราเคยทำไหม


    .

    .

    .

    .

     ดอกคัตเตอร์สีขาว เค้กวันเกิด สายตาคู่เดิมและผู้ชายคนเดิมที่ยืนอยู่หน้าประตู

    ทำให้ความรู้สึกเมื่อห้าปีก่อนกลับมา

    ความจริงพวกเราไม่ได้เลิกกันเพราะเกลียดกัน   จื่ออี้เป็นคนดีมาก 

    แต่พอห่างกัน ระยะทางมันทำให้เราเย็นชาใส่กันเรื่อยๆ

    ตัวจื่ออี้เองก็มีงานมากมายที่ต้องอยู่ในสังคมที่คนเยอะ  ในขณะที่ผมก็ทำงานอยู่กับคอมพิวเตอร์ อยู่ต่างประเทศ

     

    อะไรก็ดูต่างกันไปหมด

    มันเลยทำให้เราเลือกที่จะจบมันลง  ก่อนที่มันจะเย็นชาใส่กันแบบนี้ไปเรื่อยๆอีกหลายสิบปี

     

    กลับมาเป็นพี่น้องกัน

    หรือคนแปลกหน้าจะดีกว่าไหมนะ

     

    ผมไม่ได้คบกับใครเลยนะตั้งแต่เลิกกับพี่  ไม่รู้สึกคิดถึงกันบ้างเลยเหรอ

     

    อืม   จริงๆพี่ก็คิดถึงเธอแหละ

     

    11 12 13 

    07

    1992

    1996




    จบ

     

    ว้ากกกกกกกกกกกฉันเขียนอะไรลงป๊ายยยยยยยยย

    ฮือ ไม่ได้เขียนนานแล้วอะ แต่วันนึงเหมือนสติเคว้งเมนเราเกิด 11 ส่วนจื่ออี้เกิด 13

    มันน่าจะมีโมเม้นฉลองวันเกิดด้วยกันวันที่12 สิ

    ฮรุกๆๆ มันได้ๆผีแค่ไหนแต่ถ้าใจเราดมกาวมันก็ต้องได้สิ ข้ามวงมาก แหะๆ

    ตอนจบไปต่อเรื่องเอาเองนะคะเพราะคนเขียนขี้เกียจแล้วค่ะ ที่เขาเลิกกันนั่นก็ไม่มีปมไร ชั้นขี้เกียจกาวเองค่ะ  แต่ลองฟังเพลงขอไปด้วยก็คงจะอินขึ้นมาได้นิสนุงมั้ยคะ

    ไม่ได้เขียนแนวนี้นานด้วยอะเพราะไม่มั่นใจในตัวเองค่ะ ปกติเขียนเองเก็บอ่านเองบ้าง สกิลล์เลยไม่พัฒนานัก

    แมวในนี้ให้นึกถึงภาพน้องเหมียนคู่ก็ได้นะคะ  พี่เยว่ในเรื่องนี้อยากให้อารมณ์เป็นหนุ่มทาสแมว สันโดษ เล่นกีตาร์ อ่านหนังสือ  ไทป์ผัวฮิปสเตอร์ค่ะ

    ส่วนจื่ออี้เท่าที่จำได้ตอนอีพีท้ายๆรายการเหมือนจื่ออี้พูดว่า ถึงจะชอบเสื้อสักตัว แต่ถ้าคนอื่นชอบให้ใส่เสื้ออื่นที่ไม่ใช่ตัวนั้นเขาก็เลือกจะใส่ตัวที่คนอื่นชอบ เลยออกมาเป็นแบบนี้ค่ะ กับที่ล่าสุดน้องคุนบอกว่าจื่ออี้โปรเฟสชั่นนอลในการจีบแต่เราอยากให้ออกมาเป็นหนุ่มขายมุกเสี่ยวงี้อะ 5555

    อยากให้เป็นครต.หนุ่มหล่อสุภาพร่ำรวยแต่แอบกากแค่กับเธอคนเดียวไรแบบนั้น555

    จะพยายามดึงให้เศร้า แต่เราเป็นคนสามช่าอะเลยออกมาเป็นขำแห้งแบบนี้ แหะๆ

    ทอล์คยาวกว่าเรื่องอีกเด้อ เจริญจ้า

    ฝากไว้ด้วยนะคะ /ไหว้แนบอก

    และอยากบอกว่า

    จื่ออี้กับมู่จื่อหยางก็อร่อยเหมือนกันค่ะ /พับไมค์แล้วเดินลงจากเวที

    แวะมาหวีดกันได้ที่ @OnlyYouYueyue แอคภัยสังคมเจ้าเก่าเจ้าเดิม


เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in