3:20 am
บากรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาเพราะลมเย็นที่พัดผ่านเท้า
ทารคานั่นเองที่เปิดประตูตรงระเบียงไว้ เขายืนสูบบุหรี่ชมวิวที่ไม่ค่อยจะดีนักอยู่ด้านนอก
บากเท้าตัวลุกจากเตียง เซนิดหน่อยเพราะเพิ่งตื่น แต่ก็เดินมาถึงตัวทารคาจนได้
“ขอบใจที่เปลี่ยนเสื้อให้”
“กูไม่ทำแล้วใครจะทำวะ”
ถึงบ่นนั่นบ่นนี่แต่ก็เก็บของในห้องให้ด้วย
นี่ก็แค่ชอบค่อนขอดเป็นนิสัย
“ขอบุหรี่ตัว..”
“เอ๊ะ..มึงเลิกสูบแล้วนี่”
“ไม่เป็นไร มวนเดียวเอง กูแค่อยากสูบกับมึง”
ทารคายื่นไฟแช๊คให้ คนตัวสูงกว่ารับมาแล้วบรรจงจุดบุหรี่โดยเอามือป้องไว้
เขามองบากในเสื้อขาวแขนสั้นที่ยืนเท้าแขนกับขอบกำแพง ควันขาวลอยออกจากปากอย่างช้าๆ
แล้วก็โดนพัดปลิวหายไปตามแรงลม
“เย็นนิดๆแล้วว่ะ มึงมีเสื้อแขนยาวตัวใหญ่ๆมะ”
“มี แป๊บนึง”
บากยันตัวออกจากที่เท้าแขน เดินไปทางตู้เสื้อผ้าด้วยความคุ้นชิน ถึงแม้ว่าในห้องจะมืดทึบก็ตาม
แสงไฟจากข้างนอกค่อยๆหายไป
จบงานปีใหม่แล้วทุกคนจึงเริ่มแยกย้าย
“มึงจะออกไปข้างนอกเหรอ” คนสูงกว่ายื่นเสื้อให้
“ว่าจะไปซื้อเบียร์อีก แล้วก็อยากเดินเล่นซักหน่อย”
ทารคาขยับเสื้อให้เข้าที่ ถึงจะตัวเล็กไปนิดแต่ก็พอใส่ได้
เขาเดินตรงไปที่ทางออก ไม่ลืมที่จะคว้ากระเป๋าตังค์บนพื้นที่ทำตกไว้เมื่อชั่วโมงก่อน
“.......”
“กูไปด้วย”
ทารคาหันมาตามเสียงเรียก เขาเอี้ยวตัวขวางประตูให้มันเปิดค้างไว้ แล้วชะโงกหน้าส่งยิ้มให้คนที่อยากตามมาด้วยกัน
“มาดิ”
บากเดินไปหน้าประตู ใช้เท้าเขี่ยรองเท้าคู่ประจำเข้ามาใกล้
ขยับอีกนิดหน่อยก็เข้าเท้าพอดี
ประตูปิดลง..
ทั้งห้องเหลือแค่เจ้าปลาตัวน้อยในตู้ไฟที่ว่ายโดดเด่นอยู่ในความมืด
เสียงพูดจากด้านนอกยังดังให้ได้ยิน
“ล๊อคห้องยัง”
“ล๊อคแล้ว ไม่ใช่มึงนี่”
พร้อมกับเสียงฝีเท้าที่เบาลงเรื่อยๆ..
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in