ผมลุกขึ้นจากเตียงแล้วหยิบผ้าขนหนูขึ้นมานุ้งอย่างลวกๆ ก่อนจะเดินตรงไปยังห้องน้ำแต่แปลกไม่มีเสียงน้ำสักหยด

“ชางกยุนอยู่ในห้องน้ำหรือเปล่า” เงียบ ไม่มีเสียงตอบรับกลับมามันชักจะแปลกๆแล้ว ผมตัดสินใจเปิดประตูห้องน้ำไปปรากฎว่ามันไม่ได้ถูกล็อกและไม่มีใครอยู่ในนั้นเลย หรือว่าชางกยุนจะอยู่ที่ห้องนั่งเล่นแต่ก็ไม่มีอีกเช่นเดิม อะไรกันเขาหายไปไหนในตอนเช้าด้วยสภาพแบบนั้นนี้นะ

จะว่าฝันไปก็ไม่ใช่ถึงเมื่อคืนผมจะกินเหล้ามาแต่ผมจำเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทั้งหมดได้ จำหน้าของคนที่อยู่กับเขาเมื่อคืนได้ จำได้ทุกๆอย่างแต่ทำไมเขาถึงหายไปละตอนนี้ผมรู้สึกเหมือนถูกทิ้งเลยครับ

“เหอะ ใจร้ายวะ” ใช่เขาใจร้ายมากจริงๆทั้งที่บอกว่าจะได้เจอกันอีกครั้งแท้ๆแต่กับออกไปไม่บอกกันสักคำ เบอร์ก็ไม่ทิ้งไว้ ไม่มีอะไรที่สามารถติดต่อได้เลย ทิ้งไว้แค่ร่องรอยกับกลิ่นของเขาบนที่นอนแล้วกลิ่นมันดันติดจมูกผมแบบที่ว่าเอาไม่ออกจากจมูกเลย

“ไงมึง เมื่อคืนเด็ดป่ะวะ” ไอแชเพื่อนสนิทตั้งแต่เด็กของผมทักขึ้นเมื่อเห็นผมเดินเข้ามาในคลาสเรียน

“อืม”

“เชี่ยกูว่าแล้วว่าต้องแจ่ม” เพื่อนสนิทของผมอีกคนไอมินพูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น

“งี้ก็มีสานสัมพันธ์ต่ออะดิ”

“สานก็เหี้ยละ”

“อ้าว ทำไมวะเห็นเมื่อคืนมึงก็ดูชอบเขาอยู่นิ” แชถามพร้อมกับทำหน้าสงสัยสุดตีน

“ไม่รู้โว้ย เรียนได้ละกิตตินมองแรงแล้ว” ผมเบี่ยงความสนใจของพวกมันไปเพราะถ้าบอกไปมันต้องล้อผมแน่ๆ รู้ถึงไหนอายถึงนั้นได้กันแล้วเขาหนีหายไปเลยเนี่ย

จูออนกับเพื่อนอีกสองคนนัดกันมาปาร์ตี้ที่ผับหลังมอตอน 5 ทุ่ม คนก็เหมือนๆเดิมแบบทุกวันที่มาดีเจคนเดิมที่เปิดแต่เพลงเดิมๆถึงจะดูน่าเบื่อแต่ก็นะที่นี้เป็นผับของรุ่นพี่ของเขามากินทีไรก็ได้เหล้ามาฟรีตลอดเลยลบล้างความเดิมๆตรงนี้ไปได้ เขาเดินมานั่งโต๊ะประจำที่รุ่นพี่จองไว้ให้ที่มีแชกับมินนั่งก่อนอยู่แล้ว

“กว่าจะเสด็จมาได้นะมึง” มินพูดขึ้นพลางกระดกแก้วเหล้าที่อยู่ในมือไปด้วย

“กูเผลอหลับไปโครตง่วงเลย”

“แต่วันนี้เพลียจริงแม่งควิซอะไรนักหนาสมองกูเหนื่อยหมดแล้ว” ไอแชบ่นพร้อมกับทำหน้าง่วงอยู่ตลอดเวลา

“มึงมีสมองให้เหนื่อยด้วยหรอวะ ฮ่าๆๆ”

“สัสมิน ถึงเป็นเพื่อนกูก็ไม่เว้นนะครับ”

"แล้วเป็นอะไรมึงถึงจะเว้นอะ"

"ไม่รู้โว้ยย"

มองไอสองตัวนี้แล้วผมเพลียจิตวันๆนึงต้องกัดกันตลอดถ้าไม่รู้จักกันก็นึกว่ามันเป็นแฟนที่ชอบตีกัน จริงๆมันก็ชอบกันอยู่แหละทำไมผมจะดูไม่ออกเป็นเพื่อนกันมาตั้งนานแต่เสือกปากหนักกันทั้งคู่เลยต้องคงสถานะนี้ต่อไป

เวลาผ่านไปคนก็เริ่มเยอะขึ้นเหล้าที่กินหมดไปหลายกรมแล้วทำให้ตอนนี้เริ่มกรึ่มๆได้ที่พอสมควร ดนตรีจากที่ตอนแรกเฉยๆกับรู้สึกสนุกขึ้นมา

“จูๆกูว่ามีคนแอบมองมึงอยู่วะ” มินกระซิบบอกผมพร้อมกับหันหน้าไปทางบุคคลที่มองผมอยู่ เป็นผู้ชายตัวเล็กผมสีน้ำตาลสว่างกำลังมองมาที่ผมอย่างสนใจ ผมยิ้มให้คนตัวเล็กแบบที่บอกให้รู้ว่าผมก็สนใจเขาเหมือนกันผมว่าวันนี้คงได้หิ้วเจ้าตัวเล็กนี้กลับห้องแน่ๆ

“มึงกูกลับก่อนนะ” ผมบอกกับเพื่อนก่อนจะควักตังออกมาจ่ายส่วนของผม

“อะไรวะเพิ่งตี 1 เองทำไมรีบกลับจัง”

“มันจะหิ้วเด็กกลับไงไอแช”

“เด็กที่ไหนวะกูไม่เห็นไอจูมันจะไปคุยกับใครเลย”

“เด็กโต๊ะตรงข้ามนั้นไงมองไอจูนานแล้ว”

“เออ รู้แล้วก็ไม่ต้องถามละนะกูไปแล้วเจอกันเว้ย”

“เบาๆหน่อยนะไอหนุ่มเดี๋ยวพรุ่งนี้มาเรียนไม่ไหว”

จูฮอนออกมายืนอยู่หน้าผับสักพักก็มีคนตัวเล็กเดินตามออกมา อ่าพอมองใกล้ๆจากแสงของไฟธรรมดาแล้วโครตน่ารักเลย ผิวขาวเนียนที่ดูเหมือนจะไม่เคยสัมผัสกับแดดมาก่อน ตากลมโต จมูกโด่งเป็นสันกับปากเล็กๆอมชมพูนั้นกำลังทำให้เขาเหมือนตกอยู่ภวังค์

“จะกลับแล้วหรอครับ” คนตัวเล็กเอ่ยทักทายก่อน

“ครับ คุณก็จะกลับแล้วใช่ไหม”

“ใช่ครับ”

“จะว่าอะไรไหมถ้าผมจะไปส่ง”

“ก็รอคุณชวนอยู่แหละ” คนตัวเล็กยิ้มกว้างให้มาหนึ่งทีทำเอาใจผมกระตุกกันเลยทีเดียว

ระหว่างทางเราก็คุยกันเรื่อยเปื่อยทำความรู้จักกันไปในตัว คนตัวเล็กชื่อชางกยุน เด็กกว่าผม 2 ปี เด็กอะไรน่ารักน่าฟัดขนาดนี้ยิ่งได้คุยก็ยิ่งชอบแล้วเวลายิ้มนะเหมือนโลกจะละลายลงมาต่อหน้าต่อตาผมเลย

ใช้เวลาไม่นานก็ถึงที่หมายแต่ที่หมายที่ว่าเนี่ยคอนโดผมนะบอกแล้วว่าวันนี้ผมต้องหิ้วคนตัวเล็กมาแน่ๆ ขับรถขึ้นคอนโดจนถึงชั้น 8 ชั้นที่ผมอยู่กว่าจะขึ้นมาได้ยอมรับเลยว่าจะอ้วกแตกยิ่งมึนๆอยู่ด้วย

“ถึงแล้วครับน้องชางกยุน” ผมเดินอ้อมไปเปิดประตูให้คนตัวเล็กลงมา

“ขอบคุณครับ จริงๆผมว่าคุณจอดชั้นล่างแล้วขึ้นลิฟต์มาน่าจะดีกว่านะครับ”

“เป็นห่วงหรอครับ แต่ไม่เรียกว่าคุณได้ไหม”

“ไม่เรียกคุณแล้วจะให้ผมเรียกว่าอะไรละ”

“พี่ไง พี่จูฮอน”

“เอาไว้เรียกหลังจากนี้แล้วกันนะครับ”

โดนแอทแทคแบบรุนแรงแค่คิดผมก็จะบ้าตายแล้ว จริงๆผมก็ผ่าน one night stand มาเยอะนะแต่กับคนนี้ทำไมผมถึงรู้สึกตื่นเต้นขนาดนี้ ผมควรหยุดตื่นเต้นแล้วสนใจคนตัวเล็กที่กำลังอาบน้ำอยู่กลิ่นสบู่ที่ผมชอบลอยออกมาเตะจมูกของผมที่นอนอยู่บนเตียงคิงไซส์ ชางกยุนเดินออกมาพร้อมกับเสื้อของผมที่ตัวค่อนข้างใหญ่ทำให้ปิดกางเกงขาสั้นมิด ที่จริงไม่ต้องใส่ก็ได้นะเสื้อผ้าน่ะเพราะเดี๋ยวมันก็ต้องถูกถอดออก

อยู่ดี

“ไม่ไปอาบน้ำหรอครับ”

“พี่อาบทีหลังได้ไหม”

“ไม่ได้ครับเดี๋ยวเหนื่อยก็ไม่ไปอาบ”

“งั้นก็ได้ครับ รอก่อนนะจะกลับมาฟัดให้จมเตียงเลย” พูดแล้วหมั่นเขี้ยวดูสิยิ่งแต่งตัวแบบนี้เหมือนเป็นการปลุกอารมณ์ของผมให้ครุกครุ่นขึ้นมารอก่อนนะชางกยุนพี่จะกลับมาจัดหนักจัดเต็ม


จูฮอนเดินออกมาจากห้องน้ำเห็นคนตัวเล็กนอนคว่ำหน้าเล่นโทรศัพท์อยู่ท่าทางน่ารักน่าหยิกว่าแล้วก็รีบเดินไปกอดจากด้านหลังคนตัวเล็กทันที

“อาบน้ำเสร็จแล้วหรอ หอมเชียว”

“ถ้าหอมก็รีบมาดมสิครับ” เสียงแหบพร่ากระซิบที่ข้างหูของคนตัวเล็กเบาๆ “พร้อมหรือยังครับ”

“พร้อมตั้งแต่อยู่ที่ร้านแล้ว” ชางกยุนพลิกตัวกลับมาเผชิญหน้ากับเขามือเล็กคล้องคอไว้พร้อมกับประกบจูบไม่ให้เขาได้ตั้งตัวเลย ปากเล็กดูดดึงปากหนาของจูฮอนและขบกัดได้ด้วยอย่างหยอกล้อ ลิ้นร้อนหนาสอดเข้าไปสำรวจโพรงปากหวานอย่างค่อยเป็นค่อยไป

“อื้มม หวานจัง” จูฮอนพูดพร้อมประกบจูบไปอีกครั้งแต่ครั้งนี้เร้าร้อนกว่าครั้งแรก

“อะ อือ” เสียงครางในลำคอของคนตัวเล็กดังขึ้นเป็นระยะ ลิ้นเล็กเกี่ยวกับลิ้นใหญ่ไปมาอย่างไม่ยอมแพ้
เขาผละจูบออกมาเมื่อเห็นว่าคนตัวเล็กเริ่มขาดอากาศหายใจ เปลี่ยนเป้าหมายไปตรงร่างกายของชางกยุนแทน ลิ้นชื้นไล่เลียตามซอกคอพรมจูบทุกที่ที่ไล่ผ่านและไม่ลืมที่จะฝากรอยสีกุหลาบเอาไว้

“อือ อืมม” ยิ่งคนตัวเล็กครางเท่าไหร่มันก็ยิ่งจุดเชื้อเพลิงให้เขาเท่านั้น

จูฮอนถอดเสื้อผ้าของชางกยุนออกจนหมดทำให้เห็นแก่นกายเล็กที่ตอนนี้แข็งตัวเต็มที่ เขากำลังจะจับมันแต่คนตัวเล็กกับเอามือปิดไว้

“คะ คือผะผมอาย” คนตัวเล็กพูดขึ้นแต่กับหันหน้ามองไปทางอื่น ผมเชื่อว่าอายจริงๆเพราะตอนนี้หน้าของชางกยุนแดงเอามากๆ

“พูดอย่างกับไม่เคย” ถามออกไปอย่างนั้นแหละเพราะถ้าไม่เคยคงไม่มากับผมแน่ ชางกยุนไม่ตอบแต่เอามือของผมไปจับที่แก่นกายของเขาแทนอ่านี้มันยั่วกันชัดๆ

มือหนาค่อยๆรูดแก่นกายเล็กขึ้นลงแล้วใช้นิ้วบดขยี้ตรงปลายหัวที่น้ำเริ่มออกมาทีละนิด ปากหนาครอบครองแก่นกายแล้วดูดดึงหาน้ำหวานจากคนตัวเล็กอย่างกระหาย

“อะ อ๊ะ พะพี่จูฮ...” ชางกยุนบิดตัวไปมาพร้อมกับครางเสียงหวานที่ทำให้ผมแทบบ้า ปากหนาเริ่มขยับเร็วขึ้นจนคนตัวเล็กกระตุกเกร็งน้ำสีขาวขุ่นถูกปล่อยเขามาในปากและกลืนหายลงไปอย่างรวดเร็ว

‘หวาน’

“อื้ออ แฮ่กๆ” คนตัวเล็กหอบจับจากความเสียวหน้าขึ้นสีมากกว่าเดิมไม่รู้ว่าเป็นเพราะเหนื่อยหรือเขินผมกันแน่

ชางกยุนลุกขึ้นมาดันอกผมให้นอนลงกับเตียงมือลูบไล้ตั้งแต่แผงอกขาวจนถึงหน้าท้องก่อนจะพรมจูบไปทั่ว ปากเล็กดูดดึงยอดอกสีชมพูพร้อมกับฝังรอยน่ารักบนเนินอก คนทำน่ารักไม่พอยังทำรอยน่ารักๆไว้อีก

มือเล็กปลดกางเกงของคนใต้ร่างออกเผยให้เห็นความเป็นชายที่โตเต็มที่ทำให้คนตัวเล็กรีบหันหน้าหนี ใบหน้าขาวกลับมาแดงอีกครั้งแต่ความแดงไม่ได้หยุดที่หน้าแต่มันลามไปยังใบหู สายตาของชางกยุนดูกังวลอะไรบางอย่างขมับของเขาเริ่มมีเหงื่อผุดขึ้น

"เป็นอะไรหรือเปล่า" จูฮอนจูบซับเหงื่อที่ผุดออกมาเต็มใบหน้าเล็ก

"ปะ...เปล่า" ชางกยุนสายหัวไปมาดุ๊กดิ๊กอย่างกับลูกหมา

"ถ้าไม่โอเคไม่ต้องทำแล้วก็ได้นะ" ถึงจะน่าเสียดายแต่ถ้าคนตัวเล็กไม่พร้อมเขาก็ไม่อยากทำอะไรหรอก

"ไม่เอาครับ พี่ทำให้ผมแล้วผมไม่อยากเห็นแก่ตัว" 

"งั้นพี่จะไม่หยุดแล้วนะครับเตรียมใจไว้เลย"

จูฮอนจับชางกยุนนอนลงนิ้วเรียวยาวถูกับช่องทางรักแล้วค่อยๆสอดนิ้วเข้าไปสำรวจแต่มันแน่นมากๆแน่นชนิดที่ว่าคนตัวเล็กจะยังไม่เคยมาก่อนต้องใช่แน่ๆเพราะนิ้วของเขาถูกบีบรัดจนปวดไปหมด

"อ่ะ..อะพี่ จะ..เจ็บ" ทันทีที่ชางกยุนบอกว่าเจ็บเขาเอามืออีกข้างไปให้คนตัวเล็กกัดไว้เพื่อเป็นการระบายความเจ็บปวด

นิ้วที่สองสอดเข้าไปด้วยความยากลำบากเขาค่อยๆขยับเข้าออกให้คนตัวเล็กชินก่อนที่จะของจริงจะเข้าไป แต่เขาสงสัยว่าทำไมคนตัวเล็กถึง one night stand ทั้งที่มันป็นครั้งแรกของเขา ซึ่งจูฮอนกำลังจะได้มันถ้าปกติคนส่วนมากก็อยากให้ครั้งแรกกับคนที่รักกันทั้งนั้นแต่ในเมื่อคนตัวเล็กเลือกที่จะให้มันกับเขาก็คงต้องรับไว้ จริงๆก็รู้สึกดีอยู่แล้วที่ได้เป็นครั้งแรกของใครสักคนแต่ไม่รู้คนตัวเล็กจะรู้สึกดีไหมที่จูฮอนจะเป็นครั้งแรกของเขา

"อ่า พี่ไม่ไหวแล้วขอนะครับ" จูฮอนครางออกมาด้วยความเสียวซ่านภายในร่างกายแก่นกายของเขาปวดหนึบมากจนต้องรีบหาที่ระบายความปวดนี้ออกไป

"อย่ารุนแรงกับผมนะครับพี่จูฮอน" คำพูดอ้อนของชางกยุนทำให้ผมแทบจะล้มลงไปกับพื้นน่ารักขนาดนี้จะค่อยๆทำแล้วกัน

"ครับ...อ่า แน่นชิบ" เขายัดแก่นกายเข้าไปช่องทางรักแต่มันเข้าได้แค่ส่วนหัวเท่านั้น คนตัวเล็กเกรงจนเขานึกสงสาร

"อย่าเกรงนะครับคนดี" ประทับจูบลงไปอีกครั้งเพื่อเป็นการเบี่ยงความสนใจของคนใต้ร่าง ส่วนมืออีกข้างก็พยายามดันแก่นกายเข้าไป

"อื้มม...เจ็บ..พะ..พี่จูฮอน...อ่า" แก่นกายเข้าไปได้ครึ่งนึงแล้วแต่มันปวดมากเพราะถูกบีบรัดจากช่องทางที่ไม่เคยถูกเปิดใช้งานมาก่อน น้ำตาของคนตัวเล็กไหลอาบแก้มทั้งสองข้างคงเจ็บไม่ต่างจากเขา

"เจ็บหรอครับ พี่ขอโทษนะ" มือหนาปาดน้ำตาออกอย่างเบามือ เขารู้สึกผิดจังที่ทำให้คนตัวเล้กต้องร้องไห้

ตอนนี้เหมือนคนตัวเล็กจะผ่อนคลายลงมันเลยไม่เจ็บเท่าเมื่อกี้ เขาค่อยๆขยับช้าๆเพื่อให้คนตัวเล็กคุ้นชินกับสัมผัสนี้ก่อนจะค่อยๆเร่งจังหวะขึ้นเรื่อยๆตามอารมณ์ที่พลุกพล่าน

"อ๊ะๆ..เร็วอีก พี่จูฮอนเร็วอีกหน่อยครับ" มันน่าฟัดจริงๆก่อนหน้านี้ยังร้องเจ็บอยู่เลยพอตอนนี้บอกให้เขาเร็วๆขอแกล้งสักหน่อยละกัน

"หยุดทำไมละครับ"

"ทำไมละอยากให้พี่ทำต่อหรอ"

"อือ ขยับต่อนะครับ นะพี่จูฮอน" เหมือนเกิดมาเพื่อแพ้สายตากับเสียงอ้อนๆของคนตัวเล็กนี้เลย เขาเริ่มขยับต่อและเร่งจังหวะขึ้นมากกว่าเดิมเมื่อใกล้จะเสร็จ

"อาส์/อะ..อ่า"

เสียงครางดังขึ้นพร้อมกันหลังจากที่น้ำสีขาวข้นถูกปล่อยออกมาเต็มช่องทางรักของคนตัวเล็ก เขาแช่ไว้สักพักก่อนจะเอาออกมาพร้อมกับไปหยิบผ้ามาเช็ดคราบที่เปอะเปื้อนตามขาขาว

"ปิดหน้าทำไมครับไม่ต้องอายหรอก" 

"ก็ผมอายนี่พี่เล่นจ้องขนาดนี้" อ่าสงสัยผมจะลืมตัวจ้องคนตรงหน้านานไปหน่อยก็ทั้งขาวทั้งน่ารักขนาดนี้จะไม่ให้มองได้ยังไง

"ก็เราน่ารักพี่ต้องมองเป็นธรรมดา" ผมเดินไปปิดไฟแล้วล้มตัวลงนอนข้างๆคนตัวเล็กพร้อมกับกระชับกอด อ่าชักรู้สึกไม่อยากให้มันเป็นแค่คืนเดียวแล้วสิ

"พี่พูดแบบนี้กับทุกคนเลยหรอ"

"เปล่าครับ พี่พูดแค่กับคนที่พี่รู้สึกดีด้วย" ถึงจะปิดไฟแล้วแต่ผมก็เห็นว่าคนตัวเล็กหน้าแดงแถมยังยิ้มขึ้นมานิดๆ

".////."

"หลังจากนี้เราจะได้เจอกันไหม" ผมถามแบบนั้นเพราะอยากเจอกับเขาอีกไม่อยากให้มันจบแค่คืนเดียว

"ได้สิครับ ถ้าพี่อยากเจอผมนะ" มือเล็กสอดเข้ามาในเอวสอบ "นอนกันนะครับผมง่วงแล้ว"

"ฝันดีนะครับ" ผมกดจูบลงบนกลุ่มผมนิ่มถึงจะอาบน้ำด้วยสบู่ของผมแต่กลิ่นของคนตัวเล็กยังคงหอมเด่นขึ้นมา พูดจริงๆนะอยากตื่นขึ้นมาแล้วเห็นคนตัวเล็กอยู่ในอ้อมกอดทุกเช้าผมหวังว่าชางกยุนเองก็จะคิดแบบผมเหมือนกัน

SONG : Where Were You In The Morning? - Shawn Mendes

[Talk]

เราได้แรงบันดาลใจมาจากเพลงนี้ชอบมากเลยค่ะ ระหว่างอ่านก็เปิดฟังได้เนอะแต่บอกตรงนี้คงไม่ทันแล้ว 5555555 แล้วก็เขียน nc ครั้งแรกมันแปลกๆไปบ้างต้องขอโทษจริงๆค่ะกว่าจะเขียนได้ประโยคนึงคือเราเขินไปแล้ว 10  นาที ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ คอมเมนต์ ติด ชม เราได้เลยค่ะเจอกันใหม่ตอนหน้าค่ะเพราะตอนนี้ยังไม่จบ บ้ายบายยย