อิชิคิริมารุที่สวนกับอิเอยาสึที่ออกห้องไปตั้งใจจะมาลอบสังหารโนบุยาสึให้ประวัติศาสตร์เป็นไปตามที่ควร แต่โนบุยาสึกลับร้องเพลงกล่อมเด็กที่อิชิคิริมารุมักจะร้องให้ฟังขึ้นมา และตัดสินใจเป็นฝ่ายร้องขอให้ฆ่าตนเสีย เพราะไม่อาจเป็นดั่งที่ท่านพ่อหวังได้ 

เพราะงั้นอิชิคิริมารุจึงไม่สามารถทำใจสังหารโนบุยาสึได้ จึงเป็นการเรียกเคบิอิชิออกมา เพราะการมีชีวิตอยู่ของโนบุยาสึไม่ใช่เรื่องที่ควรเกิดในประวัติศาสตร์ 

พวกนิคคาริมาสมทบร่วมสู้ด้วย ถึงอย่างนั้นเคบิอิชิแข็งแกร่งเกินไปสำหรับพวกเขา แต่แล้วจู่ๆอิชิคิริมารุเหมือนได้รับพลังประหลาดที่สามารถต่อกรได้เท่าเทียมกับเคบิอิชิขึ้นมา แต่พลังนี้อันตรายเกินกว่าที่เขาจะควบคุมไหวและถูกเคบิอิชิดูดกลืนไปจนพลาดท่าให้ศัตรู ณ ตอนนั้นโนบุยาสึก็ได้เข้ามาขวางการโจมตีจนโดนฟันที่ไหล่เข้าเต็มๆ อิชิคิริมารุกรีดร้องกับโนบุยาสีที่สิ้นสติไปในอ้อมอกตนเอง

ทุกคนจึงต้องรวมพลังกันสู้กับเคบิอิชิอย่างเลี่ยงไม่ได้ แม้จะพลาดพลั้งหลายครั้งแต่ก็ผ่านการต่อสู้นั้นมาได้(ในสเตจตัดออกว่าชนะได้ยังไงค่ะ)

_________

ข้ามเวลามาจนถึงช่วงสุดท้ายของชีิวิต โตกุกาว่า อิเอยาสึ

แต่แล้วก็มีชาวนาคนหนึ่งเดินเข้ามาเรียก ท่านพ่อ อิเอยาสึรู้ทันทีว่านั่นคือโนบุยาสึ แต่เขากลับกล่าวว่า ได้ทิ้งนามนั้นไปแล้ว ตอนนี้เขาอยู่ในฐานะแทนที่ตัวตนคนที่ชื่อ โกเฮย์

โมโนโยชิได้บอกกับอิเอยาสึเป็นครั้งสุดท้าย

นิคคาริเห็นอิชิคิริมารุไม่ค่อยร่าเริงจึงหัวเราะออกมาจนอิชิคิริมารุเผลอหัวเราะตามแบบงงๆ นิคคาริแค่อยากให้อิชิคิริมารุยิ้มได้บ้างเท่านั้น เมื่อนิคคาริลุกออกไป อิชิคิริมารุก็นั่งเขียนไดอารี่ต่อสักพักก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าวันนี้มีเวรเลี้ยงม้านี่นา!

อิชิคิริมารุจากไปโดยลืมสมุดทิ้งไว้ โอคุริคาระผ่านมาเห็นก็เปิดดูด้วยความสงสัย