ปกติเวลาทำงาน วันย่อมมีผลต่อความรู้สึก จันทร์ การเริ่มต้น อังคาร ผ่านมาหนึ่งวัน พุธ เพิ่งสองวันเองเหรอ พฤหัสบดี เกินครึ่งแล้วจ้า ศุกร์ ปลดปล่อย (ถ้ามีวันเสาร์ก็เคาน์ดาวน์ต่อ)

สำหรับเราวันศุกร์ครั้งนี้พิเศษมานิดตรงที่มีสัมภาษณ์งานในรอบสามเดือน แม้จะต้องลุ้นอีกก็ตามว่าผ่านไม่ผ่าน แต่ก็ไม่เป็นปัญหา เต็มที่แล้วไม่มีอะไรต้องเสียดาย ได้ทบทวนตัวเองว่าเราได้เรียนรู้อะไรบ้างจากการลาออก ได้เรียนรู้อะไรบ้างตอนที่ยังทำงานอยู่ ได้รู้จักตัวเองมากขึ้น และอีกหลายข้อ มีช่วงที่ถามตัวเองซ้ำ ๆ เหมือนกันว่าจะลาออกดีไหม ยอมรับว่าพอเรามองจากตัวเองก่อน เรารู้ทันทีว่าควรพอ มันมีทางเสมอ ไม่หยุดก็ทำต่อ โชคดีที่ว่าครอบครัวเข้าใจและยังพอมีสภาพคล่องทางการเงินอยู่บ้าง แต่ก็ไม่ได้ถึงกับลอยตัว 

เราได้เรียนรู้ว่าการทำงานเป็นทีม ความสัมพันธ์เป็นส่วนสำคัญที่ทำให้เราตัดสินใจได้ว่าจะเดินทางไหนต่อ เราได้รู้ว่าไม่มีอะไรสำเร็จในพริบตา ทุกอย่างจะค่อย ๆ ก่อตัว เหมือนกันกับตอนเข้าใจขั้นตอนการทำงาน เราไม่สามารถเข้าใจทั้งหมดได้ผ่านการทำมันแค่ครั้งหรือสองครั้ง ยิ่งเราทำมากเท่าไหร่ก็จะยิ่งมองเห็นรายละเอียดเยอะขึ้นเท่านั้น เพื่อนร่วมงานเคยพูดกับเรา ด้วยประโยคที่มีคำว่า just being you แค่นั้นแหละ เราหายใจคล่องขึ้นเยอะเลย take it slows บ้านไม่ได้เสร็จได้ในวันเดียวฉันใด การทำงานก็เช่นนั้น ค่อย ๆ เรียนรู้ อย่ารีบร้อนจนเกินไป

วันหนึ่งเราได้เรียนรู้ที่จะประคับประครองความฝันไปพร้อมกับความเป็นจริง

อุดมการณ์กินไม่ได้ ก็ไม่ต้องทำให้อุดมการณ์เป็นอาหารหลักสิ 

บ่นมาก็เยอะ ไม่มีอะไรมาก โอบกอดทุกคนที่ยังต้องใช้ชีวิตอยู่ในที่แห่งนี้

อาจจะดูเพ้อฝันแต่ก็นั่นแหละค่ะ ไม่จำเป็นต้องหยุดฝันนี่นา

ขอบคุณมนุษย์คนแรกสำหรับการคิดค้นปฏิทิน