สวัสดี(ชื่อของคุณ) ตื่นเต้นแปลก ๆ ที่ต้องมาบอกกับคุณในนี้ วันนี้เป็นวันอะไรกันนะ ทำไมฉันถึงคิดถึงคุณแปลก ๆ (อีกแล้ว)มือไม้เริ่มอยู่ไม่สุก หัวใจเริ่มเต้นระส่ำ ฉันเคยเล่าให้คุณฟังไปบ้างแล้ว เกี่ยวกับสิ่งที่ฉันอยากทำพอจะเริ่มเดาได้บ้างไหมว่ามันจะเป็นเรื่องอะไร ฉันให้เวลาคุณคิดสักสิบวินาที ลองนึกถึงหน้าฉันดูสิ ...

                ฉันตัดสินใจแล้วนะฉันจะเป็นคนบ่นเยอะ ๆ แบบนี้ไปตลอด(หยอกเล่น) ฉันจะเป็นนักเขียน เฮ้ ฉันคิดมันมาทั้งคืนกับความคิดประหลาด ๆ ที่กำลังเกิดขึ้นในหัวไม่แน่ใจว่าฉันจะทำมันออกมาได้ดีหรือเปล่า แต่ฉันจะลองทำมันสักตั้ง คุณช่วยเป็นกำลังใจให้ฉันด้วยนะ รู้ไหม มันยากยิ่งกว่าการตื่นนอนตอนเช้าแล้วต้องลุกขึ้นจากเตียงเสียอีก มันอยู่ตรงกลางระหว่างความกล้าและความกลัว แต่ฉันก็เลือกที่จะ “เสี่ยง” คุณก็รู้นี่หน่า บางทีโอกาสของคนเรามันอาจจะไม่มีอีกแล้วก็ได้ถ้าไม่ทำมันเสียตั้งแต่ตอนนี้ บางทีนี่อาจจะเป็นโอกาสสุดท้ายของฉัน ถ้าฉันโชคร้ายน่ะนะ ช่วงนี้เราไม่ค่อยได้คุยกันเลย คุณอาจจะตกใจที่จู่ ๆ ฉันส่งจดหมายมาหาแบบนี้ แต่นอกจากเรื่องของฉันเองแล้ว ฉันก็ยังเฝ้ารอเรื่องของคุณเสมอนะ ว่าง ๆ ก็อย่าลืมเขียนตอบกลับฉันบ้างนะ(ฉันเสียใจนิดหน่อยที่ช่วงนี้เหมือนมีแค่ฉันคนเดียวที่อยากคุย คุณหายเงียบไปแบบนี้ไม่ได้เป็นอะไรใช่ไหม)

                อีกไม่กี่ชั่วโมงก็จะเป็นวันพุธแล้วมาทำให้มันเป็นวันของเรากันเถอะ

                ปล.กว่าจดหมายจะส่งถึงคุณ พรุ่งนี้จะเป็นวันอะไร

                ปล.สอง อยากวิ่งตากฝนกับคุณ และเพื่อน ๆ เหมือนแต่ก่อน คิดถึงคุณนะ

                                                                                                                                                                                                .

(11:25-11:35 PM)

(20/09/2016)