กุหลาบแดงเริ่มเหี่ยวเฉา รอยคล้ำที่กลีบดอกบ่งบอกถึงกาลเวลาที่ล่วงเลยมาได้ระยะหนึ่ง การ์ดเล็กๆกับคำบอกรักที่ถูกประดิดประดอยให้หวานซึ้ง ยังผูกติดกับกุหลาบโรยราดอกนี้

ในชีวิตบางคน คุณอาจสามารถบอกรักใครต่อใครได้เป็นร้อยเป็นพันครั้ง แต่ในขณะที่บางคน การจะเอ่ยคำว่ารักกับใครสักคน มันยากเกินกว่าจะปล่อยวางอัตตาให้เอ่ยคำนั้นได้

ความรัก คืออะไร ไม่มีใครนิยาม ไม่มีงานวิจัยสรุปมูลเหตุแห่งรัก หากลองไตร่ตรองเรื่องราวความรักที่ผ่านมา กลับพบว่า ที่จริงแล้วความรัก คือ ความปรารถนาอย่างแรงกล้าที่จะได้สิ่งนั้นมาครอบครอง และรู้สึกเศร้าเสียใจเมื่อต้องสูญเสียมันไป ยิ่งรักมากเท่าไหร่ ยิ่งดิ้นรนไขว่คว้าให้ได้มันมา ไม่ว่าจะวิธีใดก็ตาม ถึงต้องออกตามหาสุดล่าฟ้าเขียว ใช้ความพยายามมากมายก็ตามที หากไม่ได้มันมา ก็จะกระวนกระวายใจ ร้อนใจ ไม่เป็นสุข และเมื่อได้สิ่งนั้นมา เราจะทะนุถนอมสิ่งนั้นราวกับสิ่งของที่มีคุณค่าตลอดไป จนกระทั่งถึงวันที่แตกสลาย เราจะพยายามปกป้องไม่ให้สูญสลาย ยื้ดยุดให้สิ่งนั้นยังคงอยู่กับเราตราบนานเท่านาน นั่นแหละความรักที่แท้จริงในสายตาของคนธรรมดาคนนี้

เมื่อนิยามความรักของคนๆหนึ่ง ถูกบัญญัติไว้เช่นกัน อะไรที่ไม่เข้าข่ายนิยามนี้ ก็จะไม่ถือว่าเป็นรักแท้แต่อย่างใด เพราะรักเป็นสิ่งงดงาม และมีคุณค่า ยิ่งใหญ่กว่าหลายๆคนคิดนัก ความรักสามารถผลักดันให้คนๆหนึ่งมีพลัง สร้างสิ่งมหัศจรรย์อันยิ่งใหญ่ ผลักดันให้ทำเรื่องราวที่ดูยากให้สำเร็จลงได้เพื่อคนที่เรารักอย่างแท้จริง

ณ เสี้ยววินาทีหนึ่ง หนึ่งคนอาจกำลังมีความสุขเปี่ยมล้นจากความรักที่คนรักมอบให้ ความสุขของการได้ถูกรัก และมอบความรักต่างตอบแทนดูอบอุ่นและน่าอิจฉาอย่างยิ่งในสายตาของอีกคนที่จมปลักกับอดีตอันเจ็บปวดจากความรัก เมื่อรักไม่เป็นอย่างนิยาม รอยแผลของการสูญเสียความรัก จึงเหมือนมีดที่สะกิดแผลเก่าที่ถูกปิดทับไว้ได้เผยออกมาเจ็บปวดอีกครั้งเมื่อนึกถึง

บางคนอาจกำลังคิดถึงใครอีกคนที่ครั้งหนึ่งเคยมอบความรักให้ แต่ไม่อาจพบเจอกันอีกเลย

บางคนกำลังเศร้าเสียใจเมื่อไม่สามารถทะนุถนอมความรักไว้ให้อยู่กับตัวในนานเท่านาน วันที่รักนั้นเดินจากไป จึงค่อยตระหนักรู้ว่า สิ่งนั้นสำคัญที่สุดในชีวิตและจิตใจ

ในขณะที่อีกหลายคน อาจกำลังรอคอยหรือตามหาความรักที่อาจพลัดหลงผ่านมา 

ทั้งหมดล้วนเป็นเพียงอีกบทหนึ่งของความรักที่ปรากฎให้เห็น ทดสอบและพิสูจน์ว่า ความรักนั้นได้สานต่อหน้าที่ได้ครอบคลุมบทบาทที่มันจะเป็นได้มากน้อยเพียงใด

ถ้าอดัมกับอีฟมีจริง คงเป็นสิ่งที่พระเจ้าเลือกสรรให้คู่กัน โดยไม่มีสิทธิ์ได้เลือกราวกับคลุมถุงชน ในความเป็นจริง การเลือกคนรัก กลายเป็นเรื่องทดลอง ทดลองที่จะรักคนที่เราเลือก หลายคนได้สิทธิพิเศษในการเลือกนั้น แต่เมื่อได้สิทธิ์นั้นเขากลับไม่เคยพอใจกับสิ่งที่ตนได้เลือก 

“ของเป็น” จึงดูตื่นเต้นเร้าใจกว่า “ของตาย” หากเมื่อใดที่คนๆหนึ่งมองคนรักเหมือน“ของเป็น” ต้องแย่งชิง ไขว้คว้ามาเป็นของตนราวกับสิ่งของอันมีค่า คงสนุกไม่ใช่น้อยเมื่ออยู่ในเกม แต่ยามใดได้ครอบครองอย่างผู้ชนะ “ของเป็น”ก็อาจกลายสภาพเป็น“ของตาย”ทันที ความรักที่เคยมีคุณค่ากลับเลือนรางไปเมื่อคนรักกลายสภาพจากสิ่งที่ควรจะเป็น กว่าจะรู้ว่าแท้ที่จริงแล้ว มันอาจไม่ใช่ความรัก เป็นเพียงความอยากชั่วขณะ ต้องการเพียงแค่เอาชนะหรือแค่สนุก คนรักจึงเปรียบเหมือนทรัพย์สินสมบัติของส่วนตัว ไว้อวดโชว์ เมื่อได้ครอบครอง กลับไม่ทะนุถนอมและไม่เสียดายเมื่อต้องปล่อยให้หลุดมือหรือทิ้งไปอย่างไม่ใยดี อย่างนี้จะเรียกว่ารักแท้ได้หรือรึเปล่า

หากคิดจะวัดความรักใครสักคน เราอาจจำเป็นต้องเฝ้ามองจุดเริ่มต้นจนกระทั่งจุดสุดท้ายของเรื่องราวความรักตามนิยามที่บัญญัติเท่านั้น มันอาจจะนานแสนนาน กว่าจะประเมินหรือค้นพบความรักที่แท้จริง

หญิงสาวพบเจอสัตว์เลี้ยงอย่างกระรอกน้อย   ปรารถนาอยากครอบครองเป็นเจ้าของ กระเซ้าให้คนรักซื้อเป็นของขวัญ พอเลี้ยงดูได้สักพัก เกิดความเบื่อหน่ายเมื่อหมดรัก กลายเป็นภาระ เลยปล่อยทิ้งไม่เหลียวแล สร้างความเดือดร้อนให้แก่ชาวบ้าน 

เธอเริ่มต้นด้วยรัก จบลงด้วยความเบื่อหน่าย ไม่เสียดายที่มันจากไป กลับเป็นสุขที่หลุดพ้นภาระหน้าที่ที่ไม่ต้องดูแลและรับผิดชอบในความอยากของตนเอง 

เช่นกัน เราไม่อาจคาดเดาได้ว่า วันหนึ่งคนรักของหญิงสาวผู้นี้จะกลายสภาพเป็นเหมือนกระรอกตัวนี้หรือไม่ เมื่อเป็นเช่นนี้ ก็ไม่อาจเรียกความรักกากๆ นี้ว่า รักแท้ ได้เต็มปาก

ความรักของหนุ่มสาวหลังพิธีแต่งงาน จึงเป็นจุดเริ่มต้นของบทพิสูจน์นิยามแห่งความรักที่แท้จริง ว่าเขาทั้งสองจะสามารถฟันฝ่า อดทน และครองคู่กันได้ยาวนานเพียงใด ที่ไม่เหมือนเทพนิยาย เจ้าชายเจ้าหญิงจุมพิตเข้าสู่ประตูวิวาห์ แฮปปี้เอนดิ้ง แล้วมีความสุขตลอดไป

กุหลาบแดงเริ่มเหี่ยวเฉา รอยคล้ำที่กลีบดอกบ่งบอกถึงกาลเวลาที่ล่วงเลยมาได้ระยะหนึ่ง การ์ดเล็กๆกับคำบอกรักที่ถูกประดิดประดอยให้หวานซึ้ง ยังผูกติดกับกุหลาบโรยราดอกนี้
มันไม่ได้ทำหน้าที่ส่งมอบความรักให้ใครคนนั้นอย่างที่ควรจะเป็น เพราะรักแท้ไม่ได้ขึ้นอยู่กับกุหลาบ หรือคำหวานที่ประดิดประดอย แต่เกิดจากการกระทำที่พิสูจน์ให้เห็นว่าความรักที่แท้จริง มีคุณค่าน่าจดจำ ทะนุถนอม มากกว่าสิ่งของและคำหวาน
เช่นนั้น มันจึงถูกปล่อยวางทิ้งไว้ เพื่อเตือนให้ใครบางคนแสดงความรักที่แท้จริงมากกว่าสร้างภาพอย่างฉาบฉวยนั่นเอง