มิคาเอล่าเดินมาพร้อมอาหารเช้าในมือ และวางบนโต๊ะ จอห์นเดินมานั่งก่อนจะเริ่มกิน หญิงสาววางจานบนพื้นให้สุนัขของครูฝึกทานก่อนจะเริ่มทานของตนเองไปบ้าง

เสียงกริ่งหน้าบ้านเธอดังขึ้น มิคาเอล่าหยิบปืนที่ซ่อนตรงใตัโต๊ะก่อนจะหันไปทางครูฝึกเธอ

"มีทางออกตรงหลังบ้าน... บอกเผื่อไว้นะ" 

เขาพยักหน้าก่อนจะเดินออกไปทันที

"เอาละมิเคล...."

หญิงสาวเดินไปเปิดประตูก่อนจะพบกับคนบางคนที่คุ้นเคย ร่างบางชะงักลงก่อนจะปรับสีหน้าให้เป็นปกติ เพราะคนตรงหน้า คือ หนึ่งในลูกน้องของสมาชิกสภาสูงเดอะคอนทิเนลทัลนั้นเอง ชายร่างสูงโปร่งในสูทอย่างดีเอ่ย

"(อิตาลี) เข้าไปข้างในได้ไหม?"

"(อิตาลี) ได้....เชิญ" หญิงสาวผายมือไปที่ห้องนั่งเล่น ซึ่งเมื่องทั้งสองนั่งลงก็เริ่มเปิดประเด็นทันที ชาวยในสูทเอ่ยขึ้นพลางยื่นจดหมายบางอย่างให้มิคาเอล่า มือเรียวรับมาและขมวดคิ้ว เธอเปิดอ่านจดหมายอย่างตั้งใจ

"(อิตาลี) หมายความไงกัน? แม่ของฉัน คือ --"

"(อิตาลี) คุณมีที่นั่งในสภาไปโดยปริยาย เพราะคุณเป็นหลานของดอนอิลลาริส และ...." ชายคนนั้นกระซิบบางอย่าง

"(อิตาลี) หวังว่าคุณจะรอดถึงสภาสูงนะมิสอิลลาริส เพราะคุณให้ความช่วยเหลือไอ้เงาผี ครูฝึกของคุณ" มิคาเอล่าคว้าปืนจากด้านหลังมายิงอีกคนแบบเฉียด ๆ ก่อนจะวิ่งออกไปโดยที่มีคนไล่ยิงจากด้านหลัง สักพักมีรถมาตัดหน้าเธอและประตูข้างผู้โดยสารก็เปิดออก

"รีบขึ้นมามิคาเอล่า!!" เธอรีบกระโดดขึ้นรถไปทันที โดยที่จอห์นขับออกไปจากบริเวณนั้นทันที หญิงสาวกำปืนในมือแน่นก่อนจะเอี้ยวตัวไปไล่ยิงคนที่ไล่ล่า ชายวัยกลางขับรถจนไปถึงถนนใหญ่จึงดึงอีกคนมาหลบในรถ 

เธอหายใจถี่ก่อนจะกุมไหล่ตนเองเพราะเจ็บแผล เลยเดาว่าพวกมันคงยิงโดนตอนวิ่งมาขึ้นรถ จอห์นจอดรถในตรอกเล็ก ๆ ก่อนจะจับตัวอีกคนมาดู สายตาสีน้ำตาลเข้มของครูฝึกหญิงสาวมองแผลอีกคนก่อนจะพูดออกมา

"แผลต้องผ่ากระสุนออก" เขาพูดพลางฉีกแขนเสื้อของมิคาเอล่าเป็นริ้วยาว ๆ มาพันแผลอีกคน "กดแผลไว้...เราต้องหาที่ทำแผลให้เธอ"

มิคาเอล่ากดแผลตนเอง

"เราผ่าตรงนี้ไม่ได้หรอ?" จอห์นหันมาทางหญิงสาว

"ฉันไม่มีอุปกรณ์เย็บแผล และ....ฉันขับไปส่งเธอที่เดอะคอนทิเนลทัลไม่ได้ เพราะพวกเขาจะฆ่าฉันทันทีที่ฉันโผล่หัวไปที่โรงแรม" ร่างสูงเอ่ยพลางขับรถไปอย่างระมัดระวัง "ว่าแต่พวกที่มาหาเธอ? เขาตามล่าเธอทำไมละมิเคล หรือว่าไปเหยียบหางใครเขา--"

"เขาบอกว่าฉันเป็นหลานของดอนอิลลาริส หนึ่งสมาชิกในสภาสูงของเดอะคอนทิเนลทัล" มิเคล่าถอนหายใจ "เขาบอกว่าฉันมีที่นั่งในสภา และ....บอกอีกว่าหวังว่าคุณจะรอดถึงสภาสูงนะมิสอิลลาริส เพราะคุณให้ความช่วยเหลือไอ้เงาผี..." จอห์นมองมาที่เธอ

"ฉันว่านั้นไม่ใช่เหตุผลที่เขาตามล่าเธอหรอก เพราะไม่งั้นเธอต้องโดนขึ้นค่าหัวแล้ว--" เขาชะงักลง "....มีอีกอย่าง เธอจำเรื่องสองพี่น้องอันโดนิโตได้ไหม?"

"คุณหมายถึง....จิอันน่าที่โดนน้องชายตนเองจ้างคุณมาฆ่าเธอเพื่ิอแย่งที่นั่งจากเธอ และซานติโน่ก็ตายคาโรงแรม เพราะคุณตามไปยิง? ทำไมละ?"

"เธอนี้น่า....ลองคิดดี ๆ สิถ้าดอนอิลลาริสตาย ใครจะได้นั่งที่นั่งต่อจากเขาถ้าลูกสาวแท้ ๆ สิ้น? เธอไงมิเคล ทายาทคนต่อไปที่จะได้นั่งเก้าอี้ในสภา"

มิคาเอล่าขมวดคิ้ว "ถ้าฉันรอดอ่านะ"

"เธอจะรอด...." จอห์นหันมา "ฉันขอสาบาน...."

จู่ ๆ เธอก็วูบไปทันที หัวกระแทกกับกระจกรถพร้อมกับเสียงร้องของคนขับที่ตะโกนชื่อเธอซ้ำไปซ้ำมา เปลือกตาเธอมองภาพของจอห์น วิค ที่ตะโกนชื่อ...