"ยังอ่อนไป ไวกว่านี้..."

"เร็วกว่านี้ยัยหนู ถึงเธอเป็นผู้หญิงก็ไม่ได้หมายความว่าจะอ่อนให้นะ"

"ถ้าจะล้มฉันก็อย่าออด ๆ แอด ๆ"

มิคาเอลล่าจำไม่ได้ว่าครั้งสุดท้ายที่เจอกับครูฝึกนั้น คือ เมื่อไร แต่...คำ ๆเดียวที่สามารถให้ความนิยามแก่ชายคนนั้นได้มีเพียงไม่กี่คำเท่านั้น หากไม่ใช่เพราะบุญคุณเก่าที่เขาช่วยชีวิตให้เธอพ้นจากความตายนั้น ก็คงหนีออกมาตายที่โลกข้างนอกแล้ว 

สมาคมนักฆ่า หรือที่เรียกว่าคอนทิเนลทรัลนั้นมอบชีวิตใหม่ให้เธอ รวมถึงทุกสิ่งทุกอย่างการแก้แค้น ใช่...ครั้นเธอได้ก้าวสู่วงจรนักฆ่าก็ฆ่าคนได้อย่างเลือดเย็น มิคาเอลล่าใช้เวลาไม่ถึงสัปดาห์ตามล่าปฝและฆ่าคนที่ฆ่าพ่อแม่เธอ เผาบ้านของครอบครัวเธอจนวอดแถมพวกมันบางคนพยายามข่มขื่นเธอจนสำเร็จแล้ว ถ้าคนคนนั้นไม่โผล่มาฆ่า มีกฎข้อเดียวที่ทุกคนต้องทำตามอย่างเคร่งครัด ถ้ายังไม่อยากเสียอนาคต

อย่าฆ่าคนในเขตคอนทิเนลทรัล

ใครก็ตามที่แหกกฎข้อนี้มักมีจุดจบไม่ค่อยสวยนัก ซึ่งทำให้นักฆ่าคนอื่น ๆ ไม่กล้าหากกฎข้อนี้แต่สุดท้ายก็มีคนคนหนึ่งแหกมันจนได้....

ข่าวการตายของซานติโน อันโดนิโต แพร่สะพัดไปทั่ว ซึ่งเขาโดนฆ่าโดยครูฝึกของเธอเองที่แหกกฎเหล็กของสมาคม จนโดนตั้งฆ่าหัวจากนักฆ่าทั่วโลกในราคาที่สูงลิ่ว แรก ๆ เธอก็ไม่สนใจว่าเขาจะเป็นหรือตายเพราะเขาทิ้งเธอไว้กับปืนสั้นกระบอกหนึ่งตอนเธออายุไม่ถึงยี่สิบปีด้วยซ้ำ ทำไมต้องสนใจใยดีคนพรรค์นั้นด้วย

แต่ทว่าตอนนี้....เธอมายืนอยู่ไหนก็ไม่รู้ในเมืองเล็ก ๆ ของอเมริกา จากข่าวลือที่บอกต่อกันมาในวงในเรื่องที่ซ่อนตัวเขา สายตาสีน้ำตาลโอลีฟหลับตาลงพลางนึกถึงคำพูดสุดท้ายที่เขาพูดกับเธอ

"แน่จริงก็หาให้เจอฉันสิมิเคล..."

"เออ....ฉันเจอคุณแน่นอน" มิคาเอลล่าชักปืนออกมาจากกระเป๋าเสียบปืนก่อนจะเดินขึ้นไปหาอีกคนที่ห้องพัก 

มิคาเอลล่าสำรวจห้องพักอีกคนโดยรอบ ทั้งห้องนอน ห้องน้ำ รวมถึงห้องครัวเล็ก หญิงสาวสังเกตว่าอีกคนเพิ่งทำอาหารไป เพราะคราบอาหารในจานนั้นยังใหม่ เลยเดาว่าเขาต้อง-- เธอได้ยินเสียงบางอย่างดังขึ้นจากด้านหลัง