แบตเตอรี่คุณต่ำ

เป็นอีกครั้ง ที่สัญญาณแจ้งเตือนขึ้นอีกคราว

แย่ละสิ พลังงานกำลังจะหมด

ณ ตอนนี้ ไม่ว่าจะเป็นคุณ หรือว่าใคร คงไม่สำคัญ

“เพราะผมเองก็เช่นกัน”

ดูเหมือนว่าผมจะละเลย (กาย+ใจ) ตัวเองนานจนเกินไป

แล้วมันก็เป็นอีกครั้ง ที่ผมหลงลืมสิ่งสำคัญ อย่างเช่นการใช้สมองกับสัมผัสรับรู้ทางจิตใจอันไม่ควรมองข้าม

อุบัติเหตุทางกาย ไม่ค่อยใช่ปัญหาเท่าไหร่ เจ็บปวดเดี๋ยวก็หาย แต่ใจนี่สิ แม่คุณเอ๊ย 

สิบล้อชนคงจะเจ็บน้อยกว่า ไม่ก็ตายห่าไปเลยให้มันสิ้นเรื่องสิ้นราว (อันนี้ล้อเล่นนะ)

เหนื่อยเหลือเกิน ให้ตายสิ

ไม่ใช่ว่าจะมาตัดพ้อ ว่าโลกมันโหดร้ายหรืออย่างไร เพียงแค่ผม ไม่มีแรงพอจะจัดการกับทุกอย่างที่รวมหัวกันถาโถมเข้ามา 

ดาวดวงนี้มันก็เป็นผีบ้ามาแต่ไหนแต่ไร เดี๋ยวก็ดี เดี๋ยวก็ร้าย หาความมั่นคง และสมดุลทางอารมณ์ไม่ค่อยจะเจอ

ความร้ายกาจของมัน ไม่มีขื่อมีแปร เอาแน่เอานอนไม่เคยจะได้

และนั่นเป็นเหตุผลที่ว่าทำไม รูปแบบของมันจึงหลากหลาย มากเกินจะบรรยาย

บ่อยครั้งหน้าตาของมันก็ออกมาในรูปแบบของ คำพูดคำจาของคนรอบกายที่ขาดความเห็นอกเห็นใจ หรือไม่ใส่ใจ หมายรวมถึงเพื่อนร่วมโลกมากหน้าหลายตา ที่ดาหน้าเข้ามาเอารัดเอาเปรียบด้วยการเอาใจ หรือถ่มน้ำลายใส่หน้า

เปราะบาง และน่าเวทนาเสียจริงนะตัวฉัน

ไม่มีหรอกใครเหนือกว่าใคร หรือว่าอ่อนแอกับสิ่งใดเป็นพิเศษ ยังไงก็มีเรื่องให้เจ็บใจเหมือนกัน

สุดท้ายจะเป็นอะไร ก็เหนื่อยเหมือนกันทุกคน

ผมเขียนสิ่งนี้ไว้แทนใจ เฉกเช่น “ Digital footprint ” ไว้กลับมาเล่นสู่กันฟังใหม่ ในวันที่เหนื่อยหน่าย เพราะชีวิตยังอีกยาวไกล และมีเรื่องราวชวนเหนื่อยหน่ายอีกมากมายต้องเผชิญ

แบตเตอรี่คุณต่ำ

(สัญญาณแจ้งเตือนดังขึ้นอีกครั้ง)

เพราะฉะนั้น

โปรดหยุดพัก เพื่อชาร์จพลังงานเสียบ้างเถิด เพื่อนมนุษย์ทั้งหลาย

ยังมีชีวิตที่ครบรสอีกมากมาย รอให้คุณได้ใช้พลังงานอีกมาก ในภายภาคหน้า

ผมเริ่มอิจฉาสัตว์หน้าขนที่จำศีลได้แล้วสิ เป็นคนใครว่าง่าย ปัดโธ่เอ้ย!

MidnightMessageBox