หลายครั้ง ที่ช่วงชีวิต

นำพา  มาซึ่งช่วงเวลา

ของ “ความรู้สึก”

มันน่าสนใจตรงที่ บริบทของมัน 

มีความหลากหลาย ที่มากมายเกินกว่าจะ พรรณนาถึง

โดยภาพรวมแล้ว 

ในแต่ละจังหวะชีวิตคนเรา มีเรื่องราว ร้อยแปดพันเก้า

ที่ส่งเสริมให้มนุษย์ รู้สึกต่อบางสิ่ง

ซึ่งเราเอง ต่างก็เป็นหนึ่งในนั้น 

หลายสถานการณ์ มักทำให้เรา เกิดรู้สึกกับ บางสิ่งบางอย่าง 

แม้กระทั่งใครบางคน

ความน่าสนใจ มันอยู่ที่มุมมอง อันก่อให้เกิดความรู้สึกเหล่านั้น มันเกิดขึ้นจากอะไร

คุณอาจจะเริ่มหลงไหลในบางสิ่ง 

ที่สวยงาม น่าดึงดูด

เริ่มสนใจบางอย่าง

จากแรงดึงดูดของสถานการณ์ หรือเหตุชวนน่า ประทับใจ

หรือแม้แต่ใครบางคน

ที่พูดจาอย่างมีวาทย์ ด้วยรอยยิ้มและสายตา อันอ่อนหวาน แม้แต่มุมมองชีวิตสุดแสนจะเอกลักษณ์

ทุกรายละเอียดที่กล่าวมา

ต่างสงผลกระทบ ต่อความรู้สึกมนุษย์ ได้เป็นอย่างดี

แต่มีสิ่งนึงที่ยังไม่เข้าใจ 

เมื่อทุกครั้งที่รู้สึกกับสิ่งใด มักนำมาซึ่งความเสียใจ หรือจางหายไป 

“อย่างไม่มีวันกลับมา”

ตามกาลเวลา

เหมือนสิ่งนี้ ดูเหมือนน่าเสียเวลา

แต่ไม่เลย 

นั่นก็เพราะมันอุดมไปด้วยประสบการณ์ 

และกรณีศึกษา อันควรค่า แก่การเก็บรักษา

ไม่ว่าเราจะเคยรู้สึกกับอะไร

ดีงามหรือร้ายแรง แค่ไหน

แต่มันเกิดขึ้นแล้ว

บนชีวิตสุดแสนสั้นของคุณ

อย่าปฏิเสธความรู้สึกตนเอง เลยนะเพื่อนมนุษย์

จงยินดีปรีดา ณ เวลาก่อกำเนิดของความรู้สึกเหล่านั้นเถอะ

ดั่งเช่นเรื่องระหว่างเรา

ที่เราสองต่าง

.

.

.

“เผลอรู้สึก”

MidnightMessageBox