หิมะสีขาวสะอาดร่วงหล่นลงมาจากท้องฟ้าอย่างไม่ขาดสาย เด็กหญิงร่างเล็กนั่งคุดคู้อยู่มุมหนึ่งของบ้าน  เธอกระชับผ้าห่มผืนบางที่ใช้ห่อตัวไว้ หวังเพียงจะให้มันช่วยขับไล่ความเหน็บหนาวที่กำลังกัดกินร่างกายอย่างช้า ๆ 

ไม่ไกลกันนัก หญิงสาวร่างผอมบางคนหนึ่งกำลังปะชุนรอยขาดของผ้าห่มผืนเก่าในมืออย่างขะมักเขม้น  ดูเหมือนว่าหิมะในปีนี้จะตกหนักกว่าทุกปี แต่แม้อากาศจะหนาวเย็นเพียงใด มือที่ควรจะเย็นจนแข็งทื่อ  คู่นั้นก็ยังคงทำหน้าที่ของมันอย่างไม่หยุดหย่อน 

"เสร็จแล้ว" ในที่สุดเสียงพึมพำด้วยความดีใจก็ดังขึ้น หญิงสาวกางผ้าห่มผืนบางในมือดูความเรียบร้อยอีกครั้ง แล้วรีบลุกขึ้นเดินตรงไปหาเด็กหญิงที่มุมบ้าน

ที่นั่น เด็กหญิงร่างเล็กนอนราบอยู่บนพื้น มีเพียงหมอนและผ้าห่มบาง ๆ ปกป้องเธอจากความหนาว        หญิงสาวห่มผ้าให้เธอเพิ่มอย่างแผ่วเบา

เด็กหญิงที่นั่งอยู่มุมเดียวกันนั้นมองผ้าห่มผืนสุดท้ายในบ้านที่เพิ่มขึ้นมาบนตัวเธอแล้วกอดกระชับมันไว้ พลางปาดน้ำตาที่ไหลอาบแก้ม

หญิงสาวมองดูร่างที่นอนนิ่งสนิท ใบหน้าซีดขาว แม้แต่ริมฝีปากก็ไร้สีเลือด น้ำตาหยดหนึ่งไหลลงจากดวงตาของเธอ ก่อนจะพรั่งพรูออกมาอย่างไม่ขาดสาย 

เธอทิ้งตัวลงนอนบนพื้นที่เย็นเฉียบเคียงข้างร่างนั้น แล้วดึงตัวเด็กหญิงมากอดไว้พลางลูบศีรษะด้วยความรักใคร่ ภาวนาให้อ้อมกอดนี้ถ่ายทอดความอบอุ่นทั้งหมดที่เธอมีให้บุตรสาวเป็นครั้งสุดท้าย      ก่อนที่หญิงสาวจะหลับตาลง และดำดิ่งสู่ห้วงนิทราตลอดไป 

- จบ -

By Pangnap : 19.06.2022