สวัสดีค่ะวันนี้จะมารีวิวนิยาย "ทาสรักอ๋องโฉด"
เป็นนิยายจักรวาลเดียวกับเรื่อง "ทาสรักเจ้าสำราญ" ของสำนักพิมพ์Mee-Dee
ขอเล่าเนื้อเรื่องก่อนเลยนะคะเริ่มแรกของเรื่องก็คือนายเอกของเราชื่อ เสี่ยวหม่าย เป็นทาสทำหน้าที่เลี้ยงม้าในจวนเสวียน ซึ่งเป็นจวนของพระเอก(เสวียนจิ่น ×ซูสุ่ย) ในภาคทาสรักเจ้าสำราญ
เสี่ยวหม่าย เป็นเด็กหนุ่มอายุประมาณ 17 ปีแต่ว่าร่างกายผอมแห้ง ตัวเล็ก เลยดูเหมือนเด็กอายุประมาณ 14 - 15ปี
เปิดเรื่องของเรื่องนี้มาจะเป็นฉาก NC ที่ค่อนข้างรุนแรง(เปิดมาเจอเลยจ้า) โดยที่เจอพระเอกของเรื่องก็คือหรงเซิ่ง ท่านอ๋องที่มาเยี่ยมเยียนจวนเสวียน กระทำการข่มขืนย่ำยีนายเอก ซึ่งพระเอกกินเหล้ามาจนเมามากๆจนแยกแยะอะไรไม่ออกว่าคนที่ตัวเองกำลังทำอะไรด้วยเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย แล้วนายเอกของเราด้วยความที่ว่าเป็นคนตัวเล็กผอมแห้งทำให้พระเอกคิดว่าเป็นผู้หญิง แถมเสร็จกิจจนพระเอกมีความสุขมากด้วย
เช้าวันถัดมาพระเอกตื่นมาเจอว่านายเอกหายไป จำหน้าตาก็ไม่ได้ ชื่อก็ไม่รู้ แต่ก็ตามหาจนทั่วจวน แต่หาเฉพาะผู้หญิงนะ
นายเอกรู้ว่าพระเอกเป็นแม่ทัพโหดและน่ากลัวมาก ถ้าความแตกว่าคืนนั้นเป็นเขา แถมเป็นผู้ชายด้วยก็กลัวจะโดนพระเอกฆ่าตาย ทำให้นายเอกไม่กล้าแสดงตัวออกมาว่าเป็นตัวเอง แล้วหลังจากนั้นที่พระเอกตามหานายเอกไม่เจอก็ไปจากจวนเสวียน เพื่อไปสนามรบที่ชายแดน
เรื่องราวผ่านไปสักพักนึงนายเอกอ่ะกลับไปเยี่ยมบ้านที่นอกเมือง ระหว่างขึ้นเขาไปหาสมุนไพรก็เจอพระเอกที่ได้รับบาดเจ็บสาหัส ตอนแรกนายเอกก็ไม่เห็นว่าหน้าตาคนที่กำลังจะตายเป็นใคร แต่ก็ช่วยชีวิตเขาไว้ก่อนเพราะว่าเห็นเขากำลังจะตาย แต่พอล้างหน้าเปื้อนเลือดออกก็ถึงพึ่งรู้ว่าคนที่ช่วยมาคือคนที่ข่มขืนตัวเอง
พระเอกฟื้นขึ้นมาก็ความจำเสื่อม จำอะไรไม่ได้เลยว่าตัวเองเป็นใคร แล้วก็ทำดีกับนายเอกทดแทนบุญคุณนายเอก ดูแลน้องชายน้องสาวของนายเอกอย่างดี ทำให้นายเอกคิดว่าผู้ชายคนนี้อาจจะแค่หน้าตาเหมือนกับคนที่เคยข่มขืนตัวเองแต่อาจจะไม่ใช่คนนั้นก็ได้
พอพระเอกหายดีนายเอกก็กลับไปที่จวนเล่าเรื่องนี้ให้กับเพื่อนตัวเองที่เป็นนายเอกภาคที่แล้วฟัง ซูสุ่ยก็เอาไปบอกเสวียนจิ่นแล้วก็มาหาพระเอกที่ตอนนี้ความจำเสื่อมที่บ้านของนายเอก พอเสวี่ยนจิ่นเจอกับหรงเซิ่งก็จำได้ทันทีเนี่ยคือเพื่อนของตัวเอง ก็เลยพาพระเอกกลับวังเพื่อไปฟื้นฟูความจำ
รักษาตัวประมาณ 2 เดือนพระเอกก็ความจำกลับคืนมา เขากลับกลายเป็นอ๋องหรงเซิ่งเหมือนเดิม ความโฉด ความเหี้ยม ความเย็นชากลับมาครบ แต่เขาก็จำเรื่องราวตอนที่อยู่บ้านของนายเอกได้ แล้วก็คิดว่าอยากจะทดแทนบุญคุณของนายเอกที่ช่วยชีวิตตัวเองไว้ เลยไปชวนนายเอกมาอยู่ด้วยกันที่ด่านนอกเมือง โดยที่นายเอกยังยึดติดอยู่ว่าพระเอกคือปู้จือ(ชื่อที่นายเอกตั้งให้พระเอก) คนดีที่นายเอกเคยอยู่ด้วย
แต่พอมาอยู่ที่ด่านนอกเมืองพระเอกก็เปลี่ยนไปจริงๆ แต่เปลี่ยนไปเป็นคนเดิมที่เขาเคยเป็นก็คืออ๋องหรงเซิ่งที่จิตใจเย็นชา และไม่เคยเข้าใจว่าทำไมตอนที่ตัวเองความจำเสื่อมถึงได้รู้สึกรักนายเอกขนาดนั้น เพราะในตัวเขาไม่มีความเป็นปู้จือเหลืออยู่แล้ว

เรื่องที่เหลือหลังจากนี้นายเอกของเราจะต้องฝ่าฟันอุปสรรคเยอะมากเพราะว่าด้วยความที่นายเอกยังยึดติดอยู่กับพระเอกที่เป็นเวอร์ชั่นคนดีซึ่งก็คือปู้จื้อ ทำให้นางเอกต้องเจ็บปวดหลายๆอย่างแล้วก็นึกถึงคำเตือนของเพื่อนขึ้นมาที่แล้วว่าอย่าหลงรักเจ้านายเพราะตัวเองเป็นเพียงแค่ทาส
ซึ่งพระเอกเรื่องนี้ค่อนข้างจะใจดำและอำมหิตพอสมควร เริ่มแรกมาพระเอกไม่ได้ทำร้ายร่างกายเอกแต่ออกแนวทำร้ายจิตใจเพราะว่ามองว่านายเอกเป็นเพียงแค่ทาส แล้วก็ไม่เข้าใจความรู้สึกของตัวเองว่าสิ่งที่รู้สึกกับนางเอกคืออะไร เวลาหงุดหงิดก็จะไปลงที่นายเอก เพราะนายเอกทำให้หึง ทำให้หวง แถมตีตัวออกห่าง แต่พอนายเอกมันเริ่มทนไม่ได้แล้วกับการต้องอยู่กับพระเอก ต้องหวานกลัวตลอดเวลา แถมพระเอกยังทำเหมือนตัวเองเป็นขอเล่น ตอนนั้นประจวบเหมาะที่ว่านายเอกได้เงินก้อนใหญ่มาจากตอนที่เคยช่วยพระเอกไว้ ก็เลยคิดที่จะไถ่ถอนตัวเองออกจากจวน ไม่อยากเป็นทาสอีกแล้ว พระเอกที่รู้สึกว่ากำลังจะเสียนายเอกไปก็พยายามทำทุกวิถีทางดึงรั้งนายเอกไว้แต่ว่าวิถีทางที่เลือกมันค่อนข้างโหดร้าย ตั้งแต่ข่มขืนทารุณนายเอกแล้วก็โยนให้นายเอกออกจากจวนไปเหมือนหมูเหมือนหมา แต่สุดท้ายก็ไปตามเขากลับมา ทารุณอีกสารพัดแล้วก็บังคับนายเอกทำสัญญาทาสตลอดชีวิต

หลังจากอ่านเรื่องนี้จบเรารู้สึกว่าเรื่องนี้จบอย่างสมเหตุสมผลนะ เรื่องย่อพระเอกมันโดนดัดนิสัยอ่ะว่าถ้าไม่สูญเสียของรักไปจริงๆจะไม่รู้ตัวเลยว่านั่นคือความรัก มีหลายครั้งในเรื่องที่ทำให้เรารู้สึกว่าถ้านายเอกหลุดพ้นไปจากพระเอกได้ก็จะดีมากเลย ไม่ได้คิดจะสงสารพระเอกเลยว่าจะเสียนายเอกไป รู้สึกสงสารนายเอกมากกว่า ยิ่งตอนที่มีตัวแปรเข้ามาในตอนกลางแล้วก็เป็นสำคัญตอนท้ายเรื่อง ตัวแปรตัวนั้นน่ะมันเปิดโอกาสให้นายเอกได้ออกไปจากชีวิตพระเอกมากๆ เรารู้เลยว่าขอให้หลุดพ้นไปเหอะ
ซึ่งตอนหลังพระเอกก็ใช้หลายวิธีจนสุดท้ายมันก็จบ happy ending แต่กว่าจะจบ happy ending ได้มันก็สะใจคนอาจพอสมควรนะกับสิ่งที่พระเอกต้องแลก

แต่นิยายเรื่องนี้กับนิยายที่อยู่ในจักรวาลเดียวกันอย่างทาสรักเจ้าสำราญมีเหมือนกันก็คือพระเอกทั้ง 2 เรื่องนี้เจ้าเล่ห์ เจ้าเล่ห์จนหน้ากระดาษแผ่นสุดท้าย
ซึ่งจะเป็นยังไงอ่ะให้ลองไปอ่านกันดูนะคะ เพราะว่าความเจ้าเล่ห์ของพระเอกภาคนี้ค่อนข้างจะเป็นปลายเปิดให้เราคิดว่า "เฮ้ยจริงป่ะวะ" อยู่

แล้วก็นิยายเรื่องนี้มีการป้ายยาคนอ่านไปด้วยสำหรับคนที่ชอบตัวละครที่เป็นตัวแปรต่างๆในตอนท้ายของเรื่อง ตัวละครตัวนี้ทำให้เรารู้สึกว่าอยากให้มันมีภาคต่อ สปอยเลยว่าคือ หรงหลี×จินเจา มันดีงามมาก
ส่วนคนที่เคยอ่านทาสรักเจ้าสำราญมาก่อน ไม่รู้ว่าจะมีใครรู้สึกแบบเราไหมที่สงสัยความสัมพันธ์ของพ่อพระเอกกับฮ่องเต้ ซึ่งทาสรักอ๋องโฉดมีเฉลยไว้หน่อยๆ ว่าสองคนนี้ไม่ธรรมดา ซึ่งเราก็แอบคิดอยู่ว่าจะมีนิยายภาคแยกของสองคนนี้ออกมาหรือเปล่า คิดว่าดราม่าน่าจะเข้มๆ เพราะทั้งสองคนมีครอบครัว "สายบาปก็มานะคะงานนี้"555555
...
นิยายเรื่องนี้เราให้คะแนน 7 / 10
ถ้าให้เทียบกับทาสรักเจ้าสำราญเราว่าทาสรักอ๋องโฉดค่อนข้างจะทำออกมาได้ดีกว่ามาก
เนื้อเรื่องเข้มข้นกว่าอ่านแล้วรู้สึกว่าตัวละครรักกันได้จริงๆไม่ได้เหมือนทาสรักเจ้าสำราญที่นายเอกโดนทารุณกรรมจนเราคิดว่ามันยากมากที่จะรักคนแบบนี้ได้ลง แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าพระเอกเรื่องของโจทก์เนี่ยจะดีจนทำให้รักได้นะ ถ้าเจอแบบนี้ในชีวิตจริงก็คงไม่เผาผีนะคะ คงไปหาผัวใหม่ดีกว่า อ่ะเนอะ55555

**ปล.ก่อนจะเกลียดพระเอก อยากจะให้เขาใจพื้นเพพระเอกก่อน ว่า นางเกิดมาในฐานะ ใต้คนเพียงหนึ่งแต่เหนือคนทั้งแผ่นดิน จะใจดี โอ๋เอ๋นายเอกมากไม่ได้ นายเอกทำผิด ทำตัวต่อต้าน เขาก็ต้องสั่งสอน เพราะถ้าเขาใจดี ใจอ่อนกับนายเอกได้ มันจะเสียระบบการปกครองของเขาทันที เพราะนายเอก คือ ทาส ยอมทาส1คน ทาสอีก10คนก็จะเอาตาม
ส่วนความรักกับความรับผิดชอบต่อแผ่นดิน แผ่นดินต้องสำคัญกว่าอยู่แล้ว ยังไงซะคนเป็นแม่ทัพ มันก็มีจุดอ่อนไม่ได้อ่ะเนอะ