รีวิว(ฉบับยาว) ดั่งกัษษากรในม่านหมอก

ต้องขอกล่าวก่อนเลยนะคะว่า ตัวเรานั้นไม่เคยอ่านวายไทยแบบพีเรียดย้อนยุคมาก่อน

และไม่เคยอ่านผลงานเขียนของคุณนทกร หรือผลงานของสำนักพิมพ์ Bodhi เลย

ดั่งกัษษากรฯ จึงเป็นนิยายเรื่องแรกของเราจริงๆ สำหรับแนว , นักเขียน และ สำนักพิมพ์

ที่ซื้อมานั้นเพราะตกหลุมรักคำโปรยด้านหลัง ไม่เคยได้อ่านหรือได้ยินเกี่ยวกับนิยายเรื่องนี้มาก่อน

ในส่วนของเนื้อเรื่อง

เป็นเรื่องราวระหว่าง คุณชายพิชญะ (พระเอก) และ โขฬา หรือ โขฬ (นายเอก) ที่จุดเริ่มต้นมาจากความแสนซนของชายพิชญะ ในวัย 10 ขวบ ที่ทั้งดื้อและซน ไม่สนใจเรียนหนังสือ แสบจนตะเพิดคุณครูที่คุณหญิงแม่จ้างมาวิ่งหนีออกจากบ้านกันเป็นแถว ชื่อเสียงความร้ายของคุณชายโด่งดังจนไม่มีคุณครูที่ไหนมาสอน จนได้มาเจอครูโขฬา หรือ โขฬ คุณครูหนุ่มรูปงาม (ที่บอกไว้ว่าหล่อกว่าพระเอกลิเก) ถูกคุณแม่จ้างให้มาสอนหนังสือ

ชายพิชญะในวัยเด็กแค่สิบขวบ ครั้งแรกที่ได้เจอครูโขฬ เขาแทบเสียอาการ เพราะครูโขฬในสายตาเขาไม่ใช่แค่รูปหล่อ แต่ “สวยจนเจียระไนได้ไม่หมด” ทำให้เด็กดื้อที่ไม่ยอมตั้งใจเรียน กลายเป็นแมวเชื่องๆ เชื่อฟังคุณครู และหมายมั่นปั้นมือว่าจะรีบโต และให้ครูโขฬคนนี้มาเป็นคนรักของตัวเองให้ได้ ทั้งๆที่ตอนนี้ตัวเองก็แค่เด็ก10ขวบ แต่ครูโขฬนั้นคือชายหนุ่มเต็มตัว วัย 22 ปี

แต่เวลาผ่านไปได้แค่ 2 เดือน ก็เหมือนฟ้าแกล้ง เพราะคุณแม่จะส่งชายพิชญะไปเรียนหนังสือที่อังกฤษ และด้วยเป็นคำสั่งเสียของคุณพ่อก่อนท่านจะเสีย ทำให้ชายพิชญะไม่สามารถปฎิเสธได้ ก่อนต้องจากกันไกล ชายพิชญะจึงขอให้ครูโขฬสัญญากับเขาว่า “โขฬจะรอฉัน รอแค่ฉัน โขฬบอกว่าฉันเป็นคุณชายพระจันทร์ หากวันใดที่โขฬมองขึ้นไปบนฟ้า โขฬเห็นพระจันทร์อยู่ตรงนั้น ช่วยคิดถึงฉัน คิดถึงพิชญะ ส่วนฉันจะคิดถึงโขฬทุกเวลา ถ้าฉันไม่กลับมา โขฬห้ามแต่งงาน เข้าใจหรือเปล่า?”

คำสัญญาของเด็กวัย 10 ขวบ ที่ใครฟังก็คงไม่คิดว่านั่นคือคำสัญญาที่จริงจัง เวลาผ่านไปไม่ถึงปีดี จดหมายติดต่อที่ส่งหากันระหว่างโขฬและคุณชายก็ขาดหายไป เพราะครูโขฬมีคนรัก และได้ย้ายที่อยู่

เวลาผ่านไปหลายปีชีวิตของโขฬเจอเรื่องราวมากมายหลายอย่าง ที่หนักสุดคือเสียเสาหลักของชีวิตซึ่งก็คือคนรักไป โขฬย้ายกลับมาอยู่ที่อยู่เก่า ห้องเช่าที่เป็นของคุณแม่ของคุณชายพิชญะ เขาเริ่มนึกกลับมานึกถึงเด็กชายวัย10 ขวบเพื่อนต่างวัยคนเดียวของเขา คุณชายพระจันทร์ เขาอยากเขียนจนหมายกลับไปหาคุณชาย อยากจะเล่าเรื่องราวชีวิตในช่วงที่หายไป แต่น่าเสียดาย ตัวเขาเองก็จดจำที่อยู่ของคุณชายไม่ได้แล้ว

เวลานับตั้งแต่วันที่คุณชายไปลอนดอน จนถึงปัจจุบัน ผ่านไปราวๆ 12 ปี คุณชายก็เดินทางกลับมาที่เมืองไทย หลังจากที่ได้กอดรับขวัญจากคุณหญิงแม่ ใจของคุณชายพิชญะก็มุ่งตรงเพื่อไปเจอครูสุดที่รัก “โขฬา” ช่วงเวลาของการได้กลับมาพบกันช่างแสนสุข คุณชายที่โตเป็นชายหนุ่มไม่ใช่เด็กน้อยอย่างในวันวาน รู้ตระหนักแก่ใจดีว่าความรู้สึกของเขาที่มีให้กับครูโขฬนั้นยังคงมั่นคงไม่เคยแปรเปลี่ยน จึงอยากเริ่มฟื้นทวงสัญญาใจที่เคยให้ไว้แก่กัน แต่สัญญานั้นดูท่าจะเป็นสัญญาใจที่มีเพียงเขาคนเดียวที่จำได้ เมื่อพบว่าหัวใจของครูโขฬที่เป็นที่รัก ยังคงมีคนรักเก่าจับจองอยู่เต็มหัวใจ ส่วนเขาก็ยังเป็นเพียงคุณชายพิชญะตัวน้อยในสายตาของครู ..... จะเปลี่ยนครูให้เป็นเมีย ลบแผลเก่าด้วยรักใหม่อย่างไร อ่านต่อได้ในเล่ม และ ในช่องทางผลงานของนักเขียนนะคะ

......

ความรู้สึกหลังอ่านจบ

นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายเรื่องหนึ่งที่เราประทับใจมาก ประทับใจตั้งแต่เนื้อเรื่อง และ ภาษาที่เล่าเรื่อง ภาษาสวยงามมาก เจอคำผิดบ้างเล็กน้อย แต่พอจะมองข้ามได้

ลักษณะของตัวละครในเรื่องโดดเด่น ชัดเจนทุกตัว ตัวละครที่ประทับใจที่สุดคือคุณชายพิชญะพระเอกของเรื่อง

เป็นตัวละครที่มีสเน่ห์มาก เป็นผู้ชายปากหวาน ลูกอ้อนแพรวพราวมาก ความดื้อ ความอดทน ความตื๊อเท่านั้นชนะทุกสิ่งของคุณชาย อ่านแล้วถึงกับต้องปากแสยะยิ้มด้วยความหมั่นไส้ คุณชายมาแนวลูกแกะห่มหนังเสือค่ะ อย่ามองว่าเป็นแค่เด็กไม่ประสีประสา เพราะเวลาคุณชายเอาจริงขึ้นมา ก็เด็ดขาด ขนลุก ดุ(!!!!!)เอาเรื่องเลยค่ะ

ส่วนตัวละครที่ชอบรองลงมาคงไม่พ้นครูโขฬ เป็นนายเอกที่มีความเป็นผู้ชาย แต่เป็นผู้ชายเรียบร้อยที่สู้ชีวิต และ มีความละมุนอยู่ในความหยิ่งๆวางตัวนั้น เวลาที่อยู่กับคุณชายในช่วงแรกๆที่คุณชายยังห่มหนังแกะ ครูโขฬน่ารักมาก หลงเด็ก ใจดีกับคุณชาย แพ้ทางลูกอ้อนคุณชายไปเสียหมด แต่พอคุณชายถอดหนังแกะออกมาเป็นเสือ ก็จัดว่าครูโขฬเป็นม้าพยศแสนดื้อให้คุณชายได้เจ็บใจหลายครั้งหลายหนเลยค่ะ

ส่วนตัวละครตัวอื่นที่ชอบถัดลงมา คงเป็นอามู่ กับ เจ้าเปี๊ยก อ่านเรื่องของสองคนนี้แล้วต้องอุทาน “เปี๊ยกมันยังเด็ก” อยู่หลายหน เพราะเรื่องนี้ คู่หลักคือเด็กกินแก่ คู่รองคือแก่กินเด็ก แล้วเด็กกว่าเป็นสิบปี จับจองไว้ตั้งแต่ไม่กี่ขวบ อามู่นี่ก็ร้ายใช่เล่น ส่วนเจ้าเปี๊ยกผู้น่าสงสาร ชอบคนรวยเก็บเงินสู่ขอเขาจนเหนื่อยเลยไหมลูก ฮ่าๆๆๆๆๆ

เรื่องนี้ระดับความดราม่าอยู่ที่น้อยถึงกลางๆค่ะ ประเด็นหลักๆที่ดราม่าคือ ปัญหาชีวิตของโขฬ, เรื่องคนรักเก่า และ การยอมรับของครอบครัวอีกนิดหน่อย ซึ่งอ่านได้เรื่อยๆไม่หนักหน่วงอะไร

และในส่วนของเล่มพิเศษ (เรื่องนี้มีเล่มเล็ก “คืนชมจันทร์” เป็นเล่มพิเศษ) ส่วนตัวคิดว่าถ้าหาเล่มพิเศษมาอ่านได้ก็จะเพิ่มความฟินขึ้นไปอีกระดับ เพราะมี NC ที่ค่อนข้างดี แต่ถ้าหาเล่มพิเศษไม่ได้ ก็ไม่เป็นไร เพราะไม่ได้เกี่ยวกับเรื่องหลักนัก

อ้อ! นิยายเรื่องนี้มี NC นะคะ และมันก็ดีมากเสียด้วย (ยิ้มกริ่ม) เป็น NC ที่เสือกระชากหนังแกะเพื่อเผยร่างจริงเลยค่ะ ส่วนตัวชอบมาก ไม่ได้เกลื่อนกลาด มาน้อย แต่เน้นคุณภาพจริงๆ

คะแนนสำหรับนิยายเรื่องนี้ 9/10

ถ้าทำยาวกว่านี้ ขยี้ให้เข้มกว่านี้อีกเล็กน้อย (พวกปมดราม่าต่างๆ) จะรู้สึกว่ามันเข้มข้น ขึ้นสุดลงสุดมาก (เพราะชอบอ่านสายดราม่า) แต่ถ้าสำหรับคนที่ชอบเน้นสุขนิยม ไม่ชอบดราม่า เรื่องนี้เราอาจจะให้คะแนนเต็มไปเลยค่ะ เพราะมันดีมาก

สำหรับคนที่ชอบนิยายแนวไทยย้อนยุค แต่เป็นยุคสงครามโลก (ช่วงสมัยปู่ย่าตายายยังสาว) เราแนะนำว่าให้อ่านเรื่องนี้เลยค่ะ ความรักที่อดทน เฝ้ารอ ไม่ฉาบฉวย ความรักแบบที่คนรุ่นปู่ย่าเราเป็น เรื่องนี้นำเสนอได้ดีจริงๆ นานๆจะเจอทีในหนังสือนิยายวายค่ะ