ตอนเรียนมหาลัยสองปีแรก เราอยู่ในหอเอเชี่ยนเกมกับเพื่อนที่มาจากโรงเรียนเดียวกันสองคน
ตาลกับนุ่มเป็นเพื่อนที่เราโคตรไม่สนิทเลยตอนอยู่โรงเรียน
แต่ด้วยสถานการณ์บังคับให้เราต้องมาสนิทกันในทันที เพราะเรียนคณะเดียวกัน
และยังตัดสินใจอยู่หอห้องเดียวกัน ก็ไม่ได้ยากอะไรที่จะสนิทใจกับสองคนนี้
ความตลกคือเราจะเป็นคนพูดมากที่สุด
และมักจะพูดเพ้อถึงผู้ชายที่ชอบจนหลับไปแทบทุกคืน
พร้อมคีย์เวิร์ดที่ต้องมีคือ “เค้าชอบกูแน่ๆ”
และบางครั้งก็เล่นบทดราม่า อกหัก ร้องไห้ ไม่คุยกับเพื่อน
เพราะงอนที่เพื่อนรู้ว่าผู้ชายไปกับคนอื่นแต่ไม่ยอมบอกกลัวเราเสียใจ
จนมาช่วงหลังๆ ที่ในห้องความจุสามคน มีเพื่อนอีกสามคนมานอนด้วยแทบจะทุกคืน
ฝ้าย กิ๊ฟ อุ้ย จะมานั่งเล่นจนได้หลับไปด้วยกันหกคน เป็นอย่างนั้นจนจบปีสอง
ก็ต้องแยกย้าย เพราะมหาลัยจะวนให้น้องปีหนึ่งได้มาอยู่หอข้างในแทน
เราที่ยังตัดสินใจจะอยู่หอต่อก็เลยต้องหาหอใหม่ ซึ่งก็เสี่ยงดวงจองหอใหม่
ที่มหาลัยสร้างเองยังไม่เสร็จดี มีรูมเมทคืออุ้ย
อุ้ย เป็นเพื่อนที่เราเพิ่งมารู้จักตอนเรียนมหาลัย
ให้นึกตอนนี้ก็ไม่แน่ใจว่าจะบอกได้ว่าเป็นเพื่อนสนิทมากไหม
แต่ตอนนั้นเราก็แชร์เรื่องส่วนตัวกับเพื่อนสนิทหลายคนรวมอุ้ยด้วย
หอใหม่เป็นหอที่ยังสร้างไม่เสร็จ รู้สึกเหมือนอาศัยอยู่ในไซด์ก่อสร้างดีๆ
กำแพงที่บางยิ่งกว่าฉากละครเวที ใครด่ากันก็ได้ยินหมด
มันอาจจะไม่ใช่ปีแรกที่ได้อยู่กับอุ้ย แต่มันเป็นปีแรกที่เราอยู่ด้วยกันสองคน
อุ้ยเป็นคนที่คล้ายเราอย่างหนึ่งคือสามารถวางทุกอย่างเอาไว้ในที่ของมันได้
แต่หนักกว่าคืออุ้ยสามารถวางมันเอาไว้อย่างนั้นได้ตลอดไป
ไม่ว่าจะเป็นของใช้ เสื้อผ้า เครื่องสำอาง หนังสือเรียน รองเท้า หรือว่าอาหาร
และเป็นคนที่หลับเหมือนกับว่าเกิดมาเพื่อทำสิ่งนี้จริงๆ
สามารถไปได้สายจนถึงวินาทีสุดท้ายกับทุกกิจกรรม
โชคดีมากที่บางครั้งห้องเราจะมีเพื่อนอีกคนมาจอยด้วยเป็นครั้งคราว
กิ๊ฟต่างจากอุ้ยแบบสุดทาง กิ๊ฟชอบจัดห้องและทำความสะอาดมาก
สามารถปล่อยกิ๊ฟไว้ในห้องหนึ่งวันเต็มแล้วเราจะเหมือนได้ห้องใหม่เลย
แต่เราก็อยู่หอนี้ได้ไม่นาน ปีสี่ก็ไปกลับบ้านแล้ว เหลือแค่เทอมเดียว
เรียนไม่กี่ตัว ชีวิตเด็กหอยาวนานเกือบ 10 ปีในชีวิตก็จบลง
(ตอนมัธยมเราอยู่โรงเรียนประจำ)
ระหว่างเขียนเรื่องนี้อยู่ก็คิดถึงตอนนั้นขึ้นมาเหมือนกัน มันบ้ามันบอ
มันแปลกใหม่ไปหมด เพื่อนแต่ละคนก็มีชีวิตคนละแบบ พวกเราอยู่ด้วยกันได้ยังไงก็ไม่รู้
และเราเชื่อเลยว่าเพื่อนทุกคนคงอดทนกับเรามามาก
ความเยอะ ความดราม่า ความเอาแต่ใจ และคิดว่าโลกหมุนรอบตัวเอง
เราโคตรเป็นคนโตคดี ที่เพื่อนยับคบอยู่จนถึงทุกวันนี้ แม้ไม่ได้เจอกันเลย
แต่ก็ยังไม่บล็อกกันไป ขอบใจหวะมึง
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in