รีวิวเว้ย (1906) ย้อนกลับไปเมื่อสองทศวรรษก่อน การใช้ชีวิตในวัยเด็ก ณ ค่ายทหารที่อยู่ห่างไกลจากตัวเมือง ทำให้ความบันเทิงในชีวิตมีอยู่อย่างจำกัด แต่ถึงกระนั้นความสุขในวัยเด็กก็ยังคงมีอยู่ ไม่ว่าจะเป็นการได้ออกไปวิ่งเล่นกับเพื่อน ๆ ในละแวกบ้าน ไปจนถึงการได้เช่าวิดีโอเทป จากร้านมานั่งดูอย่างตั้งใจ หรือเฝ้ารอคอยภาพยนตร์รอบดึกจากรายการ "Big Cinema โปรแกรมเพชรหนังพันล้าน" ซึ่งในวัยเด็กเข้าใจผิดมาตลอดว่าชื่อรายการคือ "เฮ็ดหนังพันล้าน" อีกหนึ่งความสุขคือการตั้งตารอให้ถึงเย็นวันศุกร์ เพื่อที่จะได้ไปดูหนังในโรงภาพยนตร์เพียงแห่งเดียวของอำเภอ ความผูกพันกับภาพยนตร์ได้เติบโตขึ้นอย่างต่อเนื่อง เมื่อต้องย้ายเข้ามาใช้ชีวิตในเมืองใหญ่เพื่อศึกษาต่อในระดับมหาวิทยาลัย การอ่านนิตยสารภาพยนตร์จึงกลายมาเป็นกิจวัตรสำคัญในชีวิตประจำวัน จากการเปิดอ่านนิตยสารอย่าง Filmax, Starpics, Bioscope, Entertain และ Flickz ไม่เพียงแค่ทำให้รู้จักภาพยนตร์เรื่องใหม่ ๆ เท่านั้น แต่ยังได้เรียนรู้เรื่องราวที่ลึกซึ้งและกว้างขวางกว่าแค่เนื้อหาของภาพยนตร์ นิตยสารเหล่านี้เปิดโลกทัศน์เกี่ยวกับการดูหนังให้กว้างขึ้นอย่างคาดไม่ถึง และยังรวมไปถึงการซึมซับบทเพลงประกอบภาพยนตร์ หรือที่เรียกว่า "Score" ซึ่งนำไปสู่การทำความรู้จักกับนักประพันธ์เพลงประกอบภาพยนตร์ระดับโลกอย่าง จอห์น วิลเลียมส์ และ ฮันส์ ซิมเมอร์ ซึ่งเป็นผู้สร้างสรรค์ผลงานอันเป็นตำนานให้กับโลกภาพยนตร์นับไม่ถ้วน