จากที่นี่หัวหิน...ถิ่นมีหอย(มีจริงเปล่า?) เห็นแต่ปูเสฉวนไม่เห็นหอยสักตัวเลย ในวันที่ทัองฟ้าเมฆมากเช่นวันนี้ไม่ได้ช่วยให้อากาศร้อนของประเทศไทยอุณหภูมิต่ำลงเลยแต่อย่างใด 

      นี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกของเรากับหัวหินหรอกนะ เท่าที่จำได้ที่นี่มีที่เที่ยวเยอะอยู่นะ ไม่ว่าจะเป็นวังสวยๆติดริมหาด สะพานปลานั่นหัวหินรึเปล่าหรือชะอำนะไม่แน่ใจแต่ก็ใกล้ๆกัน มีสวนสน เขาเต่า ปราณบุรี เขาสามร้อยยอดก็เยอะอยู่นะ แต่เราไม่ได้ไปหรอก เราเช่ามอไซค์และขับรถเที่ยวแถวๆในเมืองพอ

      วันนี้ช่วงเช้าเรามีเวลาเที่ยวเล่นที่หัวหินกันก่อนประมานเกือบครึ่งวันเท่านั้น จากตารางเวลาที่เราเช็คผ่านเว็บไซต์การรถไฟไว้ มีรถไฟขาลงสายใต้ช่วง 11 โมง แต่เมื่อคืนเรายังไม่ได้ถามที่เค้าเตอร์และยังไม่มีตั๋วสำหรับวันนี้เลย ก่อนไปเที่ยวเล่นเราเลยแวะถามเพื่อซื้อตั๋วก่อน แต่คำตอบที่ได้จากเจ้าหน้าที่คือ

“ ค่อยมาซื้อก่อนขึ้นรถก็ได้ครับ มาประมาณสิบเอ็ดโมงครึ่งก็ทัน ”

“ค่ะ!! พี่”  ตอบแบบ รู้สึกงงๆ คิดในใจแต่ตารางเวลามัน 11 โมงนะ ทำไมให้มา 11 ครึ่ง

ในใจก็คิดว่าเขาดีเลแบบนี้ทุกวันหรือว่าพี่คงเขารู้ว่าวันนี้รถจะมาช้ามั้ง

      หลังจากเที่ยวรอบๆหัวหินแล้วก็เตรียมตัวมาซื้อตั๋วตามที่เจ้าหน้าที่บอกเมื่อเช้าประมานสิบเอ็ดโมงเราถึงสถานีรถไฟ ผู้คนในสถานีเพิ่มมากขึ้นต่างจากเมื่อเช้ามาก เซอร์ไพรส์ของวันนี้คือราคาตั๋วจากหัวหินไปชุมพร 49 บาท และเราก็ไปนั่งรอข้างชานชาลา

เสียงประกาศจากนายสถานีดังขึ้น

 “ รถไฟ$€#$^สถานีปลายทางกรุงเทพ ผู้โดยสารเตรียมบัตรโดยสารและสัมภาระของท่าน &฿@; ขอบคุณครับ ”

หนึ่งขบวนผ่านไป

.

..

เสียงประกาศดังขึ้นอีกครั้ง

“ ฿)฿&&สถานีปลายทางสุไหงโกลก ฿&^%*#€”

สองขบวนผ่านไป...

ในใจหวังลึกๆขบวนนี้คงเป็นขบวนของเรา แต่ยังค่ะเป็นรถด่วนพิเศษหรือที่เราเรียกกันว่ารถไฟสปรินเตอร์นั้นเอง เราตั้งใจไม่เลือกรถขบวนนี้ตั้งแต่แรกเพราะเราไม่ได้รีบไปถึงปลายทาง เป้าหมายของเราคือระหว่างทางมากกว่า ผ่านไปประมานหนึ่งชั่วโมงเสียงประกาศดังขึ้นอีกครั้ง 

“ %>€$%ธนบุรี-หลังสวน&฿€*+ ”

ไม่เป็นไรแค่เห็นรถไฟขาลงก็ดีใจเตรียมตัวไปยืนรอ สรุปไม่ใช่ขบวนของเราจริงๆด้วย รอแล้วรอเล่า รถไฟขบวนที่หวังไว้ก็ค่อยๆเคลื่อนตัวออกจากชานชาลาอย่างช้าๆ

13:03 น.

                  ไปก่อนนะหัวหินไว้เจอกันใหม่

       สถานีปลายทางวันนี้ของเราคือสถานีชุมพร รถไฟไทยมาช้าแต่มานะของเราวันนี้จากค่าตั๋วในราคาพิเศษ นี้คงไม่ใช่รถด่วนพิเศษแอร์ตามที่เราบอก เราเลือกรถไฟหวานเย็นแบบเดิมที่เราตกหลุมรัก ถ้าเลือกแบบอื่นคงไม่ได้บรรยากาศเท่านี้ 

       

        กว่ารถไฟจะออกจากสถานีหัวหินก็บ่ายกว่าแล้ว ออกมาสักพักก็จะถึงปราณบุรี จากสถานีปราณบุรีวิวสองข้างทางก็เริ่มเป็นทุ่งหญ้า ทุ่งนา เห็นภูเขาทอดยาวอยู่ไกลๆ คงเป็นอะไรไปไม่ได้นอกจากเขาสามร้อยยอดที่สูงเด่นเป็นสง่าซึ่งเป็นสถานที่ท่องเที่ยวสำคัญของที่นี่ ครั้งก่อนๆที่เราผ่านมาจะมองเห็นภูเขายาวลอยนี้จากถนน แต่มีต้นไม้บ้านเรือนคอยบดบังทุ่งหญ้าอันกว้างใหญ่ตรงนี้อยู่ ใครจะรู้ว่าครั้งนี้เราจะได้เห็นวิวที่ซ่อนอยู่หลังชุมชนนั้นและนั่งอยู่บนรถไฟที่แล่นผ่านกลางทุ่งนาผืนกว้างแห่งนี้ มองออกไปจากกรอบหน้าต่างรถไฟเราจะเห็นมีสีฟ้าจากท้องฟ้า ที่มีก้อนเมฆแซมเล็กน้อยและสีเขียวอ่อนของทุ่งนา ตัดด้วยสีเขียวเข้มของภูเขา สวยอย่างกับภาพวาด ถ้ามีใครสักคนมาดูด้วยกันคงดีกว่านี้ หลังจากผ่านเขาสามร้อยมา เรารู้สึกดีใจที่ตัดสินใจเดินทางครั้งนี้จริงๆ มีความสุข มีความสบายใจ เราหลงใหลในความความธรรมดาของรถไฟขบวนนี้แล้วจริงๆ 

พูดถึงวิวไปแล้ว เดี๋ยวกับมาเล่าเรื่องผู้คนให้ฟังนะคะ