หวาน เปรี้ยว ขมปร่าแต่กลมกล่อม คือสามรสชาติที่เข้ากันได้อย่างไม่น่าเชื่อในซีรีส์หนึ่งเรื่อง เดิมทีเป็นคนที่ไม่ดูซีรีส์จีนโบราณเลย แต่ดูเหมือนว่าเรื่องนี้จะเป็นข้อยกเว้นได้อย่างไม่น่าเชื่อ

ข้านี่แหละองค์หญิงสามว่าด้วยเรื่องราวของเฉินเสี่ยวเชียนที่ทะลุเข้าไปอยู่ในนิยายที่ตัวเองเป็นคนแต่ง จนได้มาพบกับหานซั่ว พระเอกนิยายในเรื่อง แต่เธอกลับไม่ได้ทะลุเข้ามาเป็นนางเอก แต่เข้ามาเป็นตัวประกอบที่สมควรตายด้วยน้ำมือพระเอกตั้งแต่ตอนแรกชื่อเฉินเชียนเชียน องค์หญิงสามนิสัยไม่ดี มีแต่คนเกลียด เสี่ยวเชียนจึงต้องพยายามหาทางเอาชีวิตรอดจากการพยายามฆ่าของหานซั่วและในขณะเดียวกันก็ต้องพยายามดำเนินเรื่องในนิยายให้กลับสู่หนทางเดิมที่ควรจะเป็นคือการจับคู่หานซั่วกับพี่สาวของตัวเองที่ตนวางไว้ให้เป็นนางเอก

ข้านี่แหละองค์หญิงสามเป็นซีรีส์จีนโบราณที่ดูแล้วไม่สามารถหุบยิ้มได้เลย มุกตลกที่เข้ามาได้จังหวะ ดูลื่นไหลไปกับเนื้อเรื่อง ความรักที่ค่อยๆ พัฒนาไปของพระนาง ตัวละครสมทบที่สร้างสีสันตลอดเวลา บทดราม่าที่ทำให้เสียน้ำตาจนถึงขั้นว่าดูเสร็จแล้วไปนอนก็ยังถึงกับเอาไปฝัน

และการค่อยๆ นำเสนอแนวคิดความเท่าเทียมของชายหญิงในเรื่อง นับว่าแปลกใหม่สำหรับเราในการดูซีรีส์จีนอยู่เหมือนกัน เพราะเซตติ้งในเรื่องนั้นคือเมืองสมมติอย่างฮวาหยวนและเสวียนหู ทั้งสองเมืองต่างกันสุดขั้วตรงที่ฮวาหยวนหญิงเป็นใหญ่ เสวียนหู่ชายเป็นใหญ่ ในเนื้อเรื่องเราจะได้เห็นภาพที่เมืองฮวาหยวนเป็นหลัก เดิมทีเสี่ยวเชียนเขียนนิยายเรื่องนี้ขึ้นมาเพราะอยากให้ผู้หญิงได้พลิกมาเท่าเทียมกับชาย แต่เมื่อลองมองลึกเข้าไปในการดำเนินเรื่องแล้วจึงจะเห็นได้ว่าแท้จริงเมืองที่หญิงเป็นใหญ่นั้นไม่ได้แปลว่าเท่าเทียม ท้ายที่สุดก็ต้องมีอีกฝั่งหนึ่งที่ถูกกด นั่นนับว่าไม่ใช่ความเท่าเทียมโดยแท้จริง ซึ่งเสี่ยวเชียนก็ได้เรียนรู้ข้อนี้เมื่อสัมผัสกับโลกในนิยายของตัวเอง

เสน่ห์ของข้านี่แหละองค์หญิงสามที่ทำให้รู้สึกว่าน่าดึงดูดจนยากจะละสายตาคือหนึ่งตัวละคร ทั้งตัวหานซั่วและเฉินเชียนเชียน แม้ว่าซีรีส์จะดูเน้นตลกแต่ความรักที่แสดงออกมาไม่ได้เป็นเรื่องล้อเล่นเลย คนดูจะสามารถสัมผัสได้ถึงความจริงจังและมั่นคงในสายตาของหานซั่วยามมองเชียนเชียนเสมอ ตัวละครเฉินฉูฉู่นางเอกที่ถูกผลักให้เข้าสู่ด้านมืด ไม่ไร้สาระเลยสักนิด มีเหตุมีผลเพียงพอจนสัมผัสได้ถึงความปวดร้าวของตัวละคร จื่อรุ่ยและไป๋จี๋สองคนสนิทของพระนาง เฮฮาร่างเริงตัวตบมุกให้เรื่องราวไม่เครียดขึ้งจนเกินไปนักในบางช่วง เผยเหิง พระรองผู้แสนอารี ตัวละครที่มีความอ่อนโยนแต่ก็มีความเด็ดขาดในตัว เป็นหนึ่งในตัวละครที่คนดูเห็นพัฒนาการมามากที่สุด แม้ว่าจะไม่ชอบเลยที่เป็นคู่แข่งกับหานซั่วแต่ก็คงต้องยอมรับว่าทำใจไม่ชอบไม่ได้เลย หยวนหยวนและซูมู่ พี่สาวคนโตและหนุ่มนักดนตรี เป็นความสัมพันธ์ที่ดูบริสุทธิ์ เป็นความรักที่ช่วยตัดความเย็นชาในเรื่องได้เลยทีเดียว ตัวละครฝั่งพ่อแม่ ทั้งแม่ของเชียนเชียน สง่างาม เด็ดขาด แม่ของหานซั่วที่แอบใบ้มานิดๆ ว่าเป็นตัวละครมู่หลานในตำนาน เป็นตัวละครที่มาตัดช่วงที่ซีรีส์มีรสขมได้ดี

โดยรวมแล้ว ข้านี่แหละองค์หญิงสาม คือซีรีส์จีนโบราณที่มีความทันสมัยมาก แม้ว่าทำออกมาในรูปของพีเรียดก็ตาม แง่คิดและมุมมองที่ถ่ายทอดออกมาผ่านตัวเชียนเชียนล้วนมีคุณค่า แม้อาจจะไม่ได้สรุปในเรื่องของความเท่าเทียมชายหญิงออกมาตรงๆ แต่ก็นับว่าเป็นก้าวแรกที่ดี เป็นซีรีส์ที่ได้ฟังแค่เพลงประกอบตอนเริ่มต้นก็จะหลงรักได้โดยไม่ยาก