อนิเมชั่นจาก Studio Ghibli ที่งดงามที่สุดตั้งแต่เคยดูมา งดงามทั้งด้านของกายภาพและจิตใจ เต็มไปด้วยความอ่อนไหว ลึกลับ สวยงามและเปี่ยมล้นด้วยความทรงจำอันล้ำค่า

อันนะ เด็กผู้หญิงแปลกแยก ไม่เข้าสังคม รู้สึกว่าทุกคนในโลกทอดทิ้ง ตั้งแต่พ่อแม่ ยาย ครู เพื่อนฝูง และยังรู้สึกว่าไม่ได้รับความรักจากคุณแม่บุญธรรมโดยแท้จริง อันนะยังป่วยเป็นโรคหอบหืดจนอาการกำเริบทำให้แม่บุญธรรมตัดสินใจส่งเธอไปยังชนบทกับญาติเพื่อหวังว่าอากาศที่ดีจะเยียวยาเธอได้ทั้งร่างกายและจิตใจ

และที่นั่นเองที่อันนะได้พบกับบ้านร้างริมบึงและเด็กผู้หญิงต่างชาติผู้มีนัยน์ตาสีฟ้าสวย สวยเหมือนของอันนะไม่มีผิด เด็กหญิงคนนั้นชื่อมาร์นี่ อันนะรู้สึกผูกพันและคุ้นเคยกับบ้านริมบึงและมาร์นี่ทันทีตั้งแต่แรกเจอ แต่ทว่าทุกครั้งที่พบเจอกับมาร์นี่เมื่อลืมตาขึ้นอันนะจะพบว่าตัวเองกำลังหลับฝันไปเสมอ การดำเนินเรื่องในช่วงนี้ทำให้อดคิดไม่ได้ว่าหรือจะมาแนวหนังสยองขวัญหรือเปล่านะ อันนะรู้สึกว่ามาร์นี่เป็นเพื่อนเพียงคนเดียว เป็นคนเดียวในโลกที่เข้าใจ เป็นคนที่เธอรักมากที่สุุดในโลก การดำเนินเรื่องของจิบลิพาเราไปสู่จุดที่ซับซ้อนและน่าทึ่งได้มากกว่านั้น นี่เป็นจุดเด่นที่ทำให้เราละสายตาไปจากเรื่องนี้ไม่ได้เลย

ทีแรกอันนะก็คิดว่ามาร์นี่คงเป็นเพียงภาพในจินตนาการที่เธอวาดฝันขึ้นมาเพื่อปลอบประโลมจิตใจ แต่ทว่าไม่ใช่เลย เมื่อเธอคนพบไดอารี่ของเด็กที่มีชื่อว่ามาร์นี่ในบ้านริมบึงนั้นจริงๆ จุดนี้ของหนังทำให้เราชักตื่นเต้นขึ้นมาจริงๆ แล้วว่าตกลงมาร์นี่คือใครกันแน่ จนกระทั่งหนังเฉลยปมสำคัญออกมาว่า มาร์นี่ ที่จริงแล้วคือ "ยาย" ของอันนะ