ความรู้สึกขณะอ่านคือแบบปวดหัวและขำไปพร้อมกัน555 คือมันมีการเล่นมุกตบจังหวะยียวนกวนประสาทที่เหมาะมาก มีจิกกัดเสียดสีมนุษย์ และปรัชญา อย่างการกำเนิดโลก มนุษย์ที่มองว่าตัวเองฉลาดและยิ่งใหญ่นักหนา ความหมายของชีวิต จักรวาล สรรพสิ่ง ที่ไม่รู้จะถกเถียงกันอีกกี่สิบล้านปีถึงจะได้คำตอบ แต่บางมุกก็จะไม่ขำ เพราะบางทีมันจะเป็นมุกซับซ้อนและต้องมีความรู้หน่อยถึงจะขำ สมองเราไม่ถึงจริงๆ และในเรื่องค่อนข้างที่จะใช้การบรรยายแบบฟุ่มเฟือยในบางที ทำให้งงงวย แต่บางอันก็ชอบนะ(คนแปลเก่งมาก) จนทำให้บางทีเนื้อเรื่องไม่เดินไปไหนสักที หรือไม่ก็สะเปะสะปะ น่าเบื่อไปบ้างสำหรับเรา แต่มันก็สนุกไปกับความบ้าบอ บางทีแอบปัญญาอ่อน ไม่มีเหตุผลเลย แต่ก็ดูมีเหตุผลบ้าง(เอ๊ะ! ยังไง) รวมไปถึงการเสียดสี และลีลาคำบรรยายที่แสนจะยวนใจ(คนแปลชอบใช้คำนี้)ของมัน

อีกอย่างนึงที่ชอบคือสำนวนแปลที่แปลออกมาได้ดีมาก ลื่นไหลและกวนประสาท แต่ก็แอบติดใจบางคำนะมันดูแปลกๆสำหรับเรา และชอบที่คนแปลมีคำอธิบายมุกต่างๆของต้นฉบับด้วยคือมันทำให้เราเข้าใจมากขึ้น ต้องขอชื่นชมทั้งคนแต่งและคนแปลจริงๆ  

สรุปคือชอบนะ พออ่านจบต้องไปหาเล่มต่อไปมาอ่านเลย ซึ่งก็คือ The Restaurant At the End of the Universe ภัตราคารสุดปลายทางจักวาล เพราะอยากรู้ว่าจะต้องเจอกับความเพี้ยนบ้าบอ ประสาทกินอะไรอีกบ้าง555