เป็นสภาพอากาศแบบที่วนมาถึงทีไร จะชอบรู้สึกว่าอยากให้อยู่นาน ๆ จัง แต่นานมากก็ไม่ดีแฮะ เพราะทนความเย็นไม่ค่อยได้

ทั้งสภาพร่างกายและสภาพจิตใจถูกความเย็นทำร้ายได้ง่ายดายมาก ลมที่มาปะทะตัวในตอนที่มองไปตรงไหนแล้วมีแต่ภาพของคนที่หาความอบอุ่นจากคนข้างตัวเนี่ย ชวนขนลุกแล้วก็หนาวเหน็บขึ้นมาเสียอย่างนั้น แล้วอีกไม่กี่วันก็จมูกฟุดฟิด ไม่ถึงกับเป็นหวัดอะไร แต่คิดว่าคงดีขึ้นได้ถ้าได้รับความอบอุ่นอะไรแบบนั้นบ้าง

ผ้าห่มที่ทับตัวอยู่ตอนนี้คงน้อยใจพิลึก อารมณ์ว่าตัวเองทำหน้าที่ไม่ดีพอหรือยังไงนะ ทำไมยัยคนที่อยู่ข้างล่างนี่ต้องมางอแงอะไรแบบนี้ด้วย 

ส่วนยัยคนที่อาศัยผ้าห่มหลบลมหนาวกำลังนึกเหม่อไปถึงใต้ผ้าห่มผืนหนาของชายหัวยุ่งคนหนึ่ง ตาคนนั้นคงจะร้อนอ้าวจากไออุ่นของคนสองคนสินะ เฮ้อ น่าจะดีนะ ถ้าเกิดว่า--- แล้วทำไมถึงไปคิดถึงเรื่องนั้นได้เนี่ย เขาจะแชร์ผ้าห่มกับใครมันก็เรื่องของเขาไม่ใช่หรอ

เป็นเพราะอากาศเย็นแน่ ๆ 

ถ้าอากาศกลับมาอุ่นเมื่อไหร่ก็คงเลิกคิดถึงไปได้แหละ ที่แปลว่าเลิกคิดถึงเรื่องผ้าห่มแล้วไปคิดถึงการที่เขานั่งจ่อพัดลมกับใครคนนั้นแทน