เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
เรื่องเล่าจากหุบเขาเวิ้งว้างlooksorn (♡˙︶˙♡)
ความพยายามอยู่ที่ไหน ยูนิคอร์นอยู่ในถ้ำ
  • เคยรู้สึกว่าตัวเองอยู่ผิดที่ผิดทางไหม ไม่ว่าจะทำอะไรก็ดูไม่เข้าใจและไม่รู้ต้องทำยังไง ต้องเริ่มตรงไหน สับสนไปหมด จะหวังแต้มบุญก็เหมือนว่าแต้มบุญมีไม่ถึงอีก ตอนนี้ฉันก็กำลังคิดแบบนั้นแหละ



    เพราะตอนนี้ฉันกำลังหลงอยู่ในด่านเกมเอาชีวิตรอดไงละ!!!!!!!!!!!




    จากชีวิตที่เคยเลี้ยงแมวสิบสองตัวกับแฟน(ทิพย์)ในบ้านแสนสุข พอโดนชวนมาร่วมภารกิจตามหายูนิคอร์นที่อยู่ในถ้ำลึกลับเพื่อรับรางวัลจากการสังสรรค์สมาชิกเกมมือถือประจำปี ก็เลยตอบรับอย่างจำใจเพราะฉันเล่นภารกิจการเอาชีวิตรอดไม่เก่งเอาซะเลย แต่เพราะเพื่อน ๆ ให้กำลังใจอย่างเต็มที่ว่าฉันจะทำได้ ฉันเลยอยากลองเล่นสิ่งที่ตัวเองไม่ถนัดดูบ้าง เผื่อเกมจะสนุก แก้เบื่อฉันได้




    ซะที่ไหนละว้อย!!!!! ตอนนี้สิ่งที่กำลังเจอทำเอาฉันอยากกรีดร้องออกมา ไม่น่าเลย รู้อย่างนี้ไม่ออกจากเกมตัวเองมาตามคำชวนของเพื่อน ๆ หรอก ต้องตัดเล็บให้อลิซาเบธอีกสิบครั้งก็ไม่โกรธ เกาตัวคุ้กกี้อีกกี่ครั้งก็ยอม ภารกิจตามล่ายูนิคอร์นแบบทีมน่ะ ถึงฉันมาช่วยเพื่อน ๆ ก็เหมือนว่าฉันจะทำให้เพื่อน ๆ ทำภารกิจสำเร็จช้ากว่าเดิมนะว้อย T____T เพราะตอนนี้ฉันยืนเคว้งอยู่ในถ้ำที่มีสมาชิกหลายทีมมาร่วมภารกิจ จนแยกไม่ออกว่าใครเป็นใคร สมาชิกทีมฉันก็หายไปหมด มีแต่ฉันที่ไม่รู้จะเดินไปทางไหนอยู่คนเดียว ทีมสำรวจที่นำทางมาล่วงหน้าไม่ได้บอกอะไรฉันด้วย เอาไงดี ควรเดินไปทางไหนดีละ แต่ว่าคนเดินไปทางตรงข้ามถ้ำเยอะเลย ควรตามไปดีมั้ย ดีแหละ เราเลือกทางสายกลาง ชีวิตจะสงบสุข เดินตรงโลด!





    เมื่อเดินมาทางนี้ฉันก็เริ่มคิดว่าสายกลางมันก็ไม่ได้แย่ เพราะทันทีที่ฉันเดินทะลุช่องกลางไปก็พบเข้ากับเพื่อน ๆ ในทีมพอดี ขอบคุณพระพุทธเจ้า ดิฉันได้นำเอาคำสอนมาปรับใช้ในชีวิตได้แล้วค่ะ ขอให้บุญรักษาให้ดิฉันได้ตลอดจนเจอยูนิคอร์นด้วยนะเจ้าคะ สาธุ

    พวกเราตกลงกันว่าจะเดินตามกันไป และยังคงเป็นทางสายกลางเหมือนเดิม แม้ว่าทางเข้าจะเป็นรูปหัวกะโหลกก็ตาม แต่เหมือนการปลอบใจกันว่ารูปหัวกะโหลกคงไม่แย่ก็ดูจะเป็นการหลอกใจตัวเองมากยิ่งขึ้น เพราะว่ายิ่งตรงไปทางจะยิ่งแคบลงมืดลงเรื่อย ๆ และเราก็พบกับความจริงว่าสุดท้ายที่เราเจอก็คือหลุมแห่งความตาย และต้องเริ่มเล่นใหม่ พร้อมกับเพื่อนร่วมทีมที่มาพร้อมกันก็หาไม่เจออีกเลย




    อือ แต้มบุญไม่หนุนนำซักเท่าไหร่แหละตัวฉัน T_T






    คราวนี้ฉันจึงออกเดินทางใหม่อีกครั้ง โดยพึ่งพาความเชื่ออีกสายนึงเข้ามาตัดสินใจเลือกแทน ขวาร้ายซ้ายดีไปแล้วกัน ทะลุซ้ายไปเรื่อย ๆ เลยรอบนี้ มันต้องเป็นรอบนี้แน่ ๆ !

    ฉันเริ่มใจชื้นขึ้นมานิด ๆ เมื่อฉันพบว่ามีเพื่อนร่วมทางมาทางที่ฉันเลือกเยอะพอสมควร ฉันเริ่มอมยิ้มเล็กน้อย และตามเพื่อน(ทีมอื่น)ไปแบบติด ๆ เพราะเชื่อว่ารอบนี้เราจะไปเจอยูนิคอร์นได้แน่ ๆ ถึงตอนนั้นจะเรียกเพื่อนทีมก็ยังไม่สาย ฉันเดินผ่านบล็อคหินที่โดนนิดเดียวก็สามารถตายได้อย่างฉิวเฉียด และสามารถเดินตามลูกศรที่คาดว่าจะเป็นคำใบ้จากทีมสำรวจจากซักทีมใบ้เอาไว้อย่างง่ายดาย จนกระทั่งเจอกระจกบานหนึ่ง ฉันเดินตรงเข้าไปด้วยความมั่นใจเหมือนเดิม แต่เมื่อเดินทะลุออกมาฉันกลับพบว่าทุกอย่างรอบตัวมืดไปหมด




    ฉันเช็คด้วยการเดินไปรอบ ๆ ว่าฉันตายอีกแล้วหรือเปล่า (ขอร้องละ การตายแค่รอบเดียวก็ทำฉันจิตตกเกินพอแล้ว) แต่ฉันก็ยังเห็นเพื่อน ๆ ที่มาพร้อมกันยังอยู่ ฉันพยายามถามว่าทุกคนเกี่ยวกับเหตุการณ์ตอนนี้ แต่ทุกคนกลับเดินผ่านฉันไปเหมือนว่าไม่ได้ยินที่ฉันถามซะอย่างนั้น อะไรกันเนี่ย พวกเขาเมินฉันหรือพวกเขาไม่เห็นฉันกันแน่ มันไม่ใช่เรื่องปกติแล้วนะว้อย!!!!!!!!!!




    ทันใดนั้นก็มีเสียงของพิธีกร ประกาศให้ทราบดังไปทั่วถ้ำว่า ได้ทีมที่ชนะประจำปีแล้วเพราะสามารถเจอยูนิคอร์นทีมแรกได้สำเร็จ (ซึ่งไม่ใช่ทีมฉันแน่นอน) และสามารถออกมาจากถ้ำได้แล้ว ฉันที่สิ้นหวังสุดชีวิตเลยเริ่มคลำทางที่มืดสนิทนี้อีกครั้ง เอาเถอะ ไม่ได้เจอยูนิคอร์นแต่ไม่หลงตายอยู่ในนี้แล้วกลับไปเลี้ยงแมวอย่างเดิมได้มั้ย ฉันเดินไปทางซ้าย ย้ายไปทางขวา ขึ้นไปข้างบน ย้อนลงไปข้างล่าง อยู่แบบนั้นหลายรอบ และในที่สุดฉันก็ออกมาจากถ้ำที่มืดมิดได้สำเร็จ T_T



    ฉันรีบไปสอบถามผู้จัดกิจกรรมทันทีว่าสิ่งที่ฉันเจอมันคืออะไร ก็ได้คำตอบว่าอาจเกิดจากการเข้าไปเล่นในที่ที่คนมากเกินไป และแต้มบุญที่น้อยไปทำให้ฉันไม่เห็นทางและไม่ได้เจอยูนิคอร์นอย่างที่หวัง การออกมาเล่นเกมสังสรรค์สมาชิกเกมมือถือประจำปีจึงทำให้ฉันรู้ว่าความพยายามอยู่ที่ไหนไม่รู้ แต่ที่รู้ ๆ




    อ้ากกกกกกก จะไม่เล่นเกมเอาชีวิตรอดอีกตลอดชีวิตเลย!!!!!!!! T________T

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in