นิรัช หุ่นแอนดรอยด์ ที่ถูกทิ้งไว้อยู่บนโลก นิรัชถือเป็นหุ่นแอนดรอยด์ที่อยู่ในฐานะ "รวย" นิรัชต่างจากหุ่นแอนดอยด์ตัวอื่นๆ ตรงที่มีฟังก์ชั่นมากมายอยู่ในระบบ เช่น กระเพาะเสมือน หัวใจเสมือน ระบบขับถ่ายเสมือน เป็นต้น

                   กิจวัตรประจำวันของนิรัช คือการทำความสะอาดคฤหาสน์ ทำกับข้าวแล้วกิน และออกไปซื้อความคิดถึงสำเร็จรูป 

          นิรัชต่างจากแอนดรอยด์ชนชั้นแรงงานอื่นๆ ที่ถูกสร้างมาให้ทำงานแทนหรือไม่ก็ทำงานให้เจ้าของที่พวกเขาไม่เคยเจอ แต่นิรัชถูกสร้างมาเพื่อดูแลทายาทคฤหาสน์นิรัชดูแล เดือน มาตั้งแต่เกิดจนเธอแต่งงาน เดือนเป็นเจ้านายที่ดีกับเขามากและเดือนก็เป็นคนขอให้คุณพ่อ เพิ่มกระเพาะเสมือนมาให้ นิรัช เพื่อที่จะได้กินอาหารร่วมกันได้ นิรัชแอบคิดว่ามันทำให้ยุ่งยากเปล่าๆแต่นิรัชเสียใจที่คิดงั้น อาหารที่นิรัชทำให้ทุกคนในคฤหาสน์ มันอร่อยมาก และการไปนั่งขี้ในส้วมก็เป็นการฆ่าเวลาที่เพลินใช้ได้

                 5 ปีก่อน หลังจากเดือนแต่งงาน เดือนตัดสินใจจะย้ายไปอยู่ที่ดวงจันทร์ เดือนมอบคฤหาสน์และมรดกทั้งหมดบนโลกให้นิรัช แถมนิรัชไม่ต้องทำงานไรให้เดือนแล้ว นิรัชเป็นเจ้าของมรดกเดือนบนโลก100% นิรัชคิดว่าสิ่งที่เขาได้รับคือสิ่งที่ดีที่สุดที่แอนดอยด์จะได้ ในยุคนี้ 

                เพราะความผูกพันกับเดือนนิรัช กลัวว่าสักวันจะต้องลืมเดือน ถึงนิรัชจะมีความรู้สึกเสมือน แต่เขารู้ดีว่าเขาคือแอนดอยด์ไม่มีอะไรแน่นอน นิรัชจึงต้องซื้อความคิดถึงสำเร็จรูปเพื่อนึกถึงเดือนเสมอ

 

             ความคิดถึงสำเร็จรูปไม่ใช่สิ่งที่นิยมนัก ยิ่งยุคที่มนุษย์ส่วนใหญ่ไปอาศัยอยู่ที่ดาวอื่นแล้ว หุ่นแอนดอย์ส่วนใหญ่ก็ถูกสร้างมาเพื่อทำงาน ถึงจะอยากใช้พวกเขาก็ไม่รู้จะใช้เพื่อคิดถึงใคร นิรัชจึงซื้อกิจการ ความคิดถึง ทุกรูปแบบที่เหลืออยู่บนโลกและผลิตมาเพื่อใช้ส่วนตัว ไม่เน้นทำกำไร เป็นครั้งแรกที่นิรัชได้ใช้เงินก้อนใหญ่จริงๆจัง ทุกวันนี้นิรัชไม่ต้องออกไปซื้อความคิดถึงสำเร็จรูปอีกแล้ว และคฤหาสน์ก็เต็มไปด้วยความคิดถึงของนิรัช 

           ความคิดถึงนิรัชมีมากเกินไป เกินกว่าระยะเวลาที่เคยใช้กับเดือน ความคิดถึงเริ่มทำให้นิรัชเศร้านิรัชตัดสินใจหยุดเสพความคิดถึงสำเร็จรูป แต่นิรัชก็ไม่สามารถหยุดความคิดถึงที่มีต่อเดือนได้ นิรัชเริ่มรู้ว่าความรู้สึกเสมือนทำให้นิรัชมีความสุขแต่ตอนนี้มันก็ทำให้นิรัชรู้สึกเศร้า เดือนไม่เคยที่จะติดต่อมาหานิรัชและเดือนไม่เคยบอกว่าจะติดต่อมา นิรัชนึกเสียดายที่ไม่เคยถามเดือนว่าจะติดต่อมาหานิรัชบ้างหรือใหม่ บางทีทุกสิ่งที่นิรัชคิดมาตลอดอาจจะผิด เพราะนิรัชคิดในพื้นฐานความเป็นเหตุและเป็นผล นิรัชอยู่กับเดือนตอนไปเชียงรายครั้งแรก นิรัชพาเดือนเล่นเกมตู้ครั้งแรก นิรัชอยู่ในช่วงเวลาครั้งแรกของเดือนหลายอย่าง นิรัชคิดว่าเดือนคงจะไม่มีลืมนิรัช แต่ป่าวเลย  ตอนนี้นิรัชรู้แล้ว บางครั้งคนเราก็ลืมบางเรื่องได้และจำบางเรื่องที่สำคัญ หรือไม่ก็จำได้แต่เรื่องนั้นไม่สำคัญพอให้นึกถึง และนิรัชก็รู้ตัวแล้วว่าคิดถึงเดือนเพราะเดือนปฏิบัติกับนิรัชในฐานะมนุษย์ นั่นทำให้นิรัชคิดถึงเดือน ไม่ใช่เพราะความคิดถึงสำเร็จรูปที่กองอยู่เต็มบ้าน 

         นิรัชตัดสินใจปิดระบบตัวเองไม่รู้ว่านี่เป็นข้อดีหรือข้อเสียที่นิรัชรู้สึกได้เหมือนมนุษย์แต่นิรัชก็ทำในสิ่งที่มนุษย์ทำไม่ได้ด้วย นั่นคือการหนีความเศร้าโดยไม่เจ็บปวด