ขณะที่ฉันกำลังทำงานตามปกติ คุณVโทรศัพท์มาหาฉัน 

บอกว่าไม่ได้ไปทำงาน ไม่สบายคลื่นไส้ อาเจียนมาตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว ฉันบอกให้คุณV ไปหาหมอที่โรงพยาบาลโดยด่วน สรุปว่าคุณVต้องแอดมิทวันนั้น 

กว่าฉันจะเลิกงาน  กลับไปจัดเตรียมของที่บ้านเพื่อมานอนเฝ้าคนป่วย 

ฉันก็มาหาคุณV ในช่วงหัวค่ำแล้ว อาการของคุณVดีขึ้นมากแล้วตอนที่ฉันไปถึง หมอบอกอาหารเป็นพิษ

คุณVอยู่ในชุดคนป่วย ตั้งแต่คบกันมากำลังจะเข้าปีที่13 นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันเห็นคุณVต้องนอนโรงพยาบาล

ฉันไม่ได้เป็นห่วงอะไรมากนักเพราะโดยรวมคุณV ก็ดูไม่ต่างจากปกติเท่าไหร่ 

พอตกดึกฉันที่นอนเฝ้าคนป่วยกลับนอนไม่หลับด้วยความกลัวผี ฉันลากโซฟานอนมาใกล้ๆกับเตียงของคุณVให้มากที่สุด และเปิดไฟในห้องไว้บางจุด ลุกขึ้นมาดูคุณVเป็นระยะ นอนดูซี่รี่ย์จากไอแพด และสุดท้ายก็หลับแบบไม่สนิท รู้สึกตัวตื่นตลอดทั้งคืน จนช่วงเกือบ6โมงเช้า คุณพยาบาลมาเชคน้ำเกลือของคุณVถามฉันว่าตื่นเช้าจังค่ะ ความจริงฉันรู้สึกเหมือนไม่ได้นอนมากกว่า 

พอปลุกคุณVมากินข้าวเช้าเพื่อจะได้กินยาเสร็จเรียบร้อย ฉันรู้สึกง่วงจนหลับไปอย่างสนิทเลย พอตื่นขึ้นมา คุณVที่ดูจะแข็งแรงปกติดีแล้วเพียงแต่ยังมีสายน้ำเกลืออยู่กลับบ่นว่ามาเฝ้าไข้ยังไงนอนอย่างเดียวเลย ไม่สนใจคนป่วยเลย นี่คุณVผู้น่าสงสารต้องลากเสาน้ำเกลือไปเข้าห้องน้ำด้วยตัวเองเลยนะ โอเคก็ได้ฉันจะคิดซะว่าเป็นความผิดฉัน คนป่วยต้องการการดูแลเอาใจใส่

หลังจากนั้นฉันดูแลเอาใจใส่คนป่วยเป็นอย่างดี เป็นช่วงเวลาทึ่คุณV กำลังเล่นบทพระราชาอยู่ซึ่งดูจะมีความสุขมาก 

แล้วอยู่ๆคุณVก็พูดว่า

 " ครั้งนี้ K ใจดีจัง " 

" เราควรแต่งงานกันได้แล้วไม๊ "

ฉันแค่รู้สึกงงว่าคุณV คือมามุกไหนอีก หลังจากนั้นคุณVก็หาข้อมูลเกี่ยวกับการจัดงานแต่งงานในมือถือบนเตียงผู้ป่วยตลอดบ่ายจนออกจากโรงพยาบาล แล้วคุณKก็กำหนดว่าเราจะแต่งงานช่วงไหนดี จะคุยกะผู้ใหญ่ของเราเมื่อไหร่ และอื่นๆอีกมากม่ายตลอดทางกลับบ้าน

นี่คือจุดเริ่มต้นของการก้าวไปอีกสเต๊ปของเรา

p.s. ฉันกำลังคิดว่าแบบนี้นี่เรียกว่าการขอแต่งงานหรอ มีความสับสน เหมือนที่เคยเห็นมันโรแมนติกกว่านี้นะ

#wedding