ในช่วงระยะแรกของการทำงาน ทุกๆอย่างดูแปลกใหม่และน่าตื่นเต้น เรามักจะกระตือรือร้น เหมือนกับเชื้อเพลิงที่ติดไฟ ที่พร้อมจะผลาญทุกสิ่งที่อยู่ตรงหน้า
พอเวลาผันเปลี่ยน ยิ่งนานวันเข้า เรากลับกลายเป็นดั่งตะเกียง ที่กำลังจะหมดไฟ ความเฉื่อยชาเริ่มเกาะกินตามร่างกายและแทรกซึมเข้าไปในจิตใจ ในแต่ละวันของการทำงาน ราวกับว่าสิ่งตรงหน้าเป็นเรื่องที่แสนยาวนานของแต่ละวัน ที่เรามักจะทำซ้ำไปซ้ำมา
ทำไมไฟที่เคยลุกโชนกลับแผ่วเบา ... ปัจจัยหลายอย่างที่ทำให้เชื้อเพลิงของเราเริ่มหมด ไม่มีความมั่นคง ไม่มีความหวัง ได้รับเพียงเงินเดือนที่พอจับจ่ายใช้สอยไปวันๆ ความเหนื่อยล้าของร่างกาย ไม่มีใครเห็นค่า หากคุณกำลังคิดเช่นนี้ ไม่ใช่เรื่องที่ผิด แต่อย่าปล่อยให้ปัจจัยต่างๆ มาครอบงำให้คุณศูนย์เสียความเป็นตัวเอง สิ่งที่เข้ามาบั่นทอนจิตใจเราได้ เราก็ผลักมันออกไปได้ ทุกคนย่อมมีค่าในตัวเอง หากคุณมองไม่เห็น ลองถามคนรอบข้างที่เขารักคุณหรือยัง คนรอบข้างนั่นแหละที่จะคอยเป็นกำลังสำคัญให้กับคุณ
คนที่ยอมแพ้อะไรง่ายๆ การได้มาซึ่งความสำเร็จก็ยากเช่นกัน
.
.
เราเป็นตะเกียงที่กำลังจะหมดไฟได้ เราก็ต้องเติมเชื้อเพลิงให้ตัวเองได้เหมือนกัน
หากคุณยังไม่มีกำลังใจ เราขอเป็น .. กำลังใจให้คุณ
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in