/ / / /

"ที่สุดของภาษา

อัดแน่นจิตนาการ-ตำนาน-พงศาวดารไทยในเล่มบางเฉียบ

ขอยกให้เป็นแม่บทของงานเขียน

สมกับเป็น 'เรื่องเดียว' ที่ผู้เขียนภูมิใจไว้บอกพญามัจจุราช"

/ / / / /

"คุณได้เขียนเรื่องอะไรมาบ้าง"
"ตำนานเสาไห้"
ถ้าเขาถามอีกว่า "เรื่องเดียวเท่านั้นรึ"
แดนอรัญก็จะตอบว่า "เรื่องเดียวเท่านั้น"

เพราะแม้เจอกันในครั้งที่สอง ฉันจะไม่จบหน้าหนังสือด้วยการกรีดร้องอย่างเก่า แต่ความรู้สึกชื่นชมและเคารพต่อผู้เขียนยังคงมีไม่เสื่อมคลาย

สิ่งที่ทำให้ฉันจะเป็นบ้าเอาให้ได้ ก็คือเรื่องภาษา ที่ละเอียด ประณีต วิจิตร เสียจนใจสั่น มีทั้งคำคล้อง คำโบราณหลายคำที่ฉันไม่เคยเห็น แต่ทุกคำล้วนถูกจัดวางอย่างลงตัว ไม่ใช่แค่ใช้เล่นให้ไพเราะ แต่มีความหมายและจุดมุ่งหมายไม่เปะปะ

การเปิดปิดเรื่องทำได้กลมและคมมาก เนื้อเรื่องแน่นกระชับ จนน่าตกใจว่าสามารถยัดประวัติศาตร์สำคัญตั้งแต่สมัยสุวรรณภูมิถึงกรุงธนบุรีให้ครบจบได้อย่างไร

สำหรับฉัน 'ตำนานเสาไห้' มีคุณค่าในฐานะเป็นแม่บททางภาษาและการเล่าเรื่องที่น้อยแต่มาก ครบทั้งเนื้อหาและสุนทรียะทางภาษา ที่สำคัญคือสร้างแรงบันดาลใจให้ฉันอยากเขียนงานได้หมดจดเช่นนี้บ้าง

คงเพราะฉันเป็น "ผู้มีสภาวะจิตอันประภัสสรและอ่อนไหว ... เรื่องราวอันว่าด้วยตำนานของแม่นางก็เป็นประหนึ่งต้นธารแห่งแรงบันดาลใจที่ถั่งท้นล้นหลากด้วยพลังมหัศจรรย์"