The Last Duel

เหล่าอัศวินผู้มากด้วยเกียรติยศ แต่กลับไร้ซึ่งการให้เกียรติอย่างน่าละอายใจ

คำโปรยข้างต้นเห็นจะเป็นการสรุปอุปนิสัยของเหล่าตัวละครภายในเรื่องได้อย่างหมดจด ความนุ่มลึกที่ถูกถ่ายทอดผ่านเรื่องราวแบบราโชมอน หรือก็คือ 1 สถานการณ์ หลากมุมอง ก่อนจะจบลงด้วยการให้คนดูเห็นถึงความจริงที่ไม่ได้ออกมาจากปากของผู้กระทำผิด หรือผู้ที่หวงแหนเพียงเกียรติของตนเอง แม้ว่าจะเป็นการให้คนดูได้เห็นเรื่องราวซ้ำฉากอยู่บ่อยครั้ง แต่ก็เป็นความซ้ำที่คอยย้ำถึงรายละเอียดที่แตกต่างกันไปตามนิสัยใจคอของเหล่าตัวละครหลักทั้ง 3 จนเมื่อทุกอย่างปะติดปะต่อครบทุกชิ้นส่วน ความจริงที่ปรากฏออกมาก็ค่อย ๆ เผยตัวพร้อม ๆ กับเนื้อแท้ของเหล่าอัศวินผู้หลงใหลในเกียรติยศและศักดิ์ศรีของตนยิ่งกว่าสิ่งอื่นใด

การเล่าเรื่องแบบราโชมอนเป็นอีกหนึ่งเครื่องการันตีถึงความแก่แต่เก๋าของ Ridley Scott ให้ทุกคนได้เป็นประจักษ์พยานในงานกำกับชั้นเลิศของชายแก่อายุ 83 ที่พิสูจน์ให้เราเห็นแล้วว่า เขายังสามารถนำเสนอบทอันซับซ้อนออกมาได้อย่างเข้มข้น เข้าใจง่าย แต่ก็มากด้วยชั้นเชิงในการเล่าเรื่อง ไม่เพียงเท่านั้น การออกแบบและการกำกับฉากแอคชั่นยังจัดว่าดุเดือดเลือดพล่าน ความตะลุมบอนที่ดูรู้เรื่อง ไหนจะศึกสุดท้ายของ 2 ตัวละคร ที่ปฏิเสธไม่ได้ถึงความตึงเครียดกดดันชวนให้ใจเต้นแรงยิ่งกว่าหนังเรื่องไหน ๆ ในปีนี้

ทว่าสิ่งหนึ่งที่ทำให้ The Last Duel ไปไกลกว่าการเป็นหนังย้อนยุคอัศวินตีกันดาษดื่นทั่วไป นั่นคือ บทภาพยนตร์ที่มีความเป็นปัจจุบันอย่างน่าอัศจรรย์ เรื่องราวสังคมปิตาธิปไตยในศตวรรษที่ 30 เห็นจะเป็นสิ่งที่ถูกบอกเล่าออกมาได้อย่างน่าหดหู่ใจถึงความเป็นจริงซึ่งเคยเกิดขึ้นมาก่อน ความจริงจากปากผู้หญิงกลับมีค่าน้อยกว่าเกียรติอันสูงส่งของเหล่าชายชาติอัศวิน ฉากการไต่สวนภายในศาลจึงชวนให้จุกอกถึงราคาของการออกมาพูดความจริงที่ผู้หญิงคนหนึ่งต้องแบกรับและเสี่ยงชีวิตเพื่อความยุติธรรมของตนเอง ความเน่าเฟะของสังคมชายเป็นใหญ่ (รวมไปถึงฉากจบ) ภายในหนังจึงไม่ต่างอะไรจากการที่ผู้ชายได้สุขสมหมายจากเรื่องบนเตียงอยู่ฝ่ายเดียว ในขณะที่ผู้หญิงยังคงค้างเติ่งอย่างอ้างวางที่ความใคร่ปรารถนาของตนนั้นไม่สมหวังดั่งหมาย และไม่ได้ถูกให้ความสำคัญเฉกเช่นความใคร่สำเร็จของผู้ชาย

เขียนโดย: พัทธนันท​์ สวนมะลิ