Mad Max: Fury Road

กระหน่ำโหมกระโจนใส่อย่างบ้าคลั่งคือสิ่งที่ จอร์จ มิลเลอร์ ผู้กำกับวัย 70 ปี ได้มอบให้แก่เหล่าคนดู โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับ 1 ชั่วโมงแรกที่สุดระห่ำแบบไม่บันยะบันยัง ทว่าในความมะลุมมะตุ้มนั้นกลับเต็มไปด้วยองค์ประกอบที่บ่งบอกถึงฝีมือการกำกับที่แม่นบล็อคกิ้งแบบตะลุมบอนอย่างเป็นระเบียบ การกำกับภาพและการตัตต่อที่ทำเอาคนดูอย่างเรา ๆ ต้องสั่นขาริก ๆ ตามจังหวะโซโล่กีตาร์ในช่วงเวลาบนถนนโลกันต์ ไปจนถึงงานดีไซน์แต่งองค์ทรงเครื่องของคนและรถยนต์ที่ไม่แปลกใจเลยว่า ทำไมหนังเรื่องนี้ถึงหอบรางวัลออสการ์กลับบ้านมาประดับบนโปสเตอร์ถึง 6 สาขา

อีกมุมหนึ่งบนความคลุกทรายที่ชวนให้รู้สึกไม่สบายตัว เหล่าตัวละครภายในเรื่องกลับถูกบอกเล่าออกมาอย่างน่าสนใจและซื้อใจคนดูได้ไม่แพ้ไปกว่าฉากแอคชั่น การมาแทนที่ เมล กิบสัน ของ ทอม ฮาร์ดี้ ในบท แม็กซ์ เห็นจะเป็นสิ่งที่เข้าท่าเข้าทีไม่ใช่น้อย นอกจากนี้การที่ตัวละครมีสถานะเยี่ยงโรนินพเนจรที่เต็มไปด้วยความผิดบาปตามหลอกหลอน มันก็ช่วยเพิ่มเสน่ห์เคล้ามิติให้เราตามติดกับตัวละครผู้ต้องการเป็นอิสระจากแผลใจของตน ผ่านกรรมวิธีที่เรียกว่าความใจกล้างและความเป็นมิตรต่อผู้อื่น

แม้กระทั่งตัวละคร วอร์บอย (ลูกสมุนผู้บ้าคลั่ง) ในภาคนี้ก็ได้รับการเติมเต็มหัวจิตหัวใจเข้าไปให้มีความเป็นมนุษย์มากขึ้น กล่าวได้ว่าตัวละครนามว่า นักซ์ รับบทโดย นิโคลัส เฮาลต์ นั้นเปรียบเสมือนผู้ตาสว่างจากการ propaganda หรือการเชิดชูตัวบุคคลจอมปลอม ซึ่งคงไม่เป็นการยากเย็นสักเท่าไหร่นักที่คนดูในทุกวันนี้จะเข้าใจถึงสถานะของตัวละครนี้อย่างลึกซึ้ง

ขณะเดียวกัน ชาร์ลีช เธอรอน ในบท ฟูริโอซ่า และเหล่าแม่นางแฟชั่นวีคทั้ง 5 คน ก็ช่วยทำให้หนังมีความเป็นปัจจุบันมากขึ้นในแง่ของการกล่าวถึงประเด็นที่ว่า ผู้หญิงไม่ใช่สิ่งของ (หรือในที่นี้อาจหมายถึงเครื่องมือทางเพศของผู้ชาย) ได้อย่างไม่ประดักประเดิก และไม่ฝืนลุกขึ้นยืนเพื่อป่าวประกาศ ซึ่งส่วนหนึ่งคงต้องยกเครดิตให้กับฝีมือการเขียนบทที่สามารถสรรสร้างตัวละครหญิงออกมา โดยมีพื้นฐานอยู่บนการสู้ตายเพื่อไม่ยอมตกเป็นทาสอีกต่อไป ภายใต้เรื่องราวที่มากด้วยชายแกร่งมองเหยียด และรอบล้อมไปด้วยทะเลทรายอันร้อนระอุที่พร้อมจะทำให้ทุกอย่างเดือดดาลจนคนดูหาวไม่ออก

ปล. ผู้เขียนค่อนข้างประทับใจฉากคาราวะ 7 เซียนซามูไร เป็นพิเศษ

เขียนโดย: พัทธนันท์ สวนมะลิ