Birds of Prey (and the Fantabulous Emancipation of One Harley Quinn) (2020, Cathy Yan)

ค่อนข้างน่าประหลาดใจที่หนังชื่อยาวเหยียดเป็นหางว่าว อีกทั้งยังพ่วงด้วยตัวละครหน้าใหม่ถึง 4 คน มาประกบคู่เทียบข้าง ฮาร์ลีย์ ควินน์ (มาร์โก ร็อบบี้) แต่กลับมีความยาวทั้งสิ้นเพียง 1 ชั่วโมง 40 นาที ด้วยเหตุนี้เอง ระหว่างการดูจึงพอจะเข้าใจได้อย่างไม่ยากเย็นว่า ชื่อหนังในแบบที่ควรจะเป็นนั้นคือ The Fantabulous Emancipation of One Harley Quinn (feat. Birds of Prey)

พูดได้อย่างเต็มปากว่า หนังเรื่องนี้ครบครันไปด้วยทุกองค์ประกอบที่จะทำให้คนดูรู้สึกเอ็นจอยไปกับเรื่องราววิ่งเต้นไปมาอันแสนวายป่วงของ ฮาร์ลีย์ ควินน์ ที่มากด้วยสีสันจัดจ้านในแง่ของ Visual และการนำเสนอ ชั้นเชิงการเล่าเรื่องแบบ Break the 4th fall เห็นจะเข้าท่าเข้าทีเมื่ออยู่กับตัวละครบุคลิกเช่นเธอ ส่งผลให้ความเหวี่ยงไปเหวี่ยงมาของเนื้อหาที่ไม่เป็นเส้นตรงดูจะมุ่งตรงไปทางเดียวกับ ฮาร์ลีย์ ควินน์ ได้อย่างถึงพริกถึงขิง

ในทางกลับกัน เหล่าตัวละครรองทั้ง 3 กลับได้รับแอร์ไทม์และความน่าจดจำแบบไปไม่สุดกู่ไม่ถึง จนแทบจะเปรียบได้ว่า พวกเธอไม่ต่างอะไรจากแดนเซอร์ประกบข้างที่เข้ามาทำหน้าที่ให้ทุกอย่างสมบูรณ์ และชูหน้าชูตาให้ ฮาร์ลีย์ ควินน์ ได้มีโอกาสปล่อยของกับคนรอบข้างมากกว่าฉายเดียวแบบดาด ๆ แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าช่วงเวลาโชว์ออฟในไคลแมกซ์นั้นทำออกมาบันเทิงเริงใจมาก ๆ จนเสียดายความน้อยแอร์ไทม์ของพวกเธอจริง ๆ

จนแล้วจนรอด หนังฉายเดี่ยวประกบข้างด้วย 3 แดนเซอร์ของ ฮาร์ลีย์ ควินน์ ก็แลดูจะเต็มไปด้วยความบันเทิง (แม้ว่าจะดีได้มากกว่านี้ก็ตามที) ที่แตะต้องประเด็นพลังหญิงได้แบบย่อยง่าย เปรียบดั่งกระบอกเสียงที่ตะโกนออกไปว่า ผู้หญิงไม่จำเป็นต้องถูกปกครองด้วยความกลังวและให้ใครมาปกป้องเสมอไป

เขียนโดย: พัทธนันท์ สวนมะลิ