เป็นอีกวันที่ได้ออกเดินทางสู่พื้นที่สูง เพื่อตามหาฟาร์มสเตย์มาเสิร์ฟให้คนที่ไม่เคยไปสัมผัส มาแบ่งปันให้อยากแพคกระเป๋าออกเดินทางเหมือน Elle in บ้าง การได้มีลมหายใจอยู่อย่างคนฟาร์ม การมีเป้าหมาย การถ่ายทอดชีวิตพอเพียง ให้นักท่องเที่ยว คนทำฟาร์มต่างก็มีความยินดีและพร้อมต้อนรับด้วยความตั้งใจ
เอาล่ะ.. เรามาเล่าถึงเพื่อนร่วมทางกันดีกว่า ครั้งนี้เดินทางโดยสายการบินสิงโตเหินฟ้าอีกแล้ว ไปไหนไปกัน เดินทางกี่ครั้งๆ ก็นั่ง 26A เอ่..ว่าแต่ทำไมไม่เลือกที่นั่งอื่นล่ะ เพราะว่าตรงนี้วิวที่ Elle in ชอบมากที่สุด
การได้เห็นปีกยักษ์มหึมากางออก เตรียมความพร้อม เพื่อนำผู้โดยสารเดินทางสู่ปลายทางอย่างปลอดภัย ต้านลม ต้านฝน แสงแดด สิงโตเหินฟ้า ไม่เคยบ่น ( เพราะพูดไม่ได้..ขำ..) เทคออฟช้าไป 30 นาที แต่ก็ไม่เป็นไร หัวใจมีไว้เพื่อปลายทางอยู่แล้ว
ขณะนี้ต้องหยุดการเขียนสักพัก.. เอ่า! ..บรึ้น..แล่นฉิว เอียงซ้ายที ขวาที ให้ได้ระดับ .. เย้. ขึ้นมาแล้วเรียบร้อย ... ขณะนี้ไฟรัดเข้มขัดได้ดับลง..บรา บรา .. ตามปกติของเสียงประกาศ
ทันทีที่จะหยิบสมุดมาเขียนต่อ เราก็เลือบไปมองเพื่อนร่วมทางนั่งข้างๆ 2 คน รูปร่างหน้าตาจิ้มลิ้มเชียว ( หรา..? ) ก็ส่งยิ้มสยามไปตามธรรมเนียม และเขียนต่อไป
ทุกครั้งที่บิน มันคือการเอาชนะความกลัวที่มีในตัวเอง การได้ขึ้นมานั่งบนนี้ทำให้รู้สึกว่า
การมองเห็นเส้นขอบฟ้า คือ ความงดงามที่ไร้ขีดจำกัด การได้มองลงไปผืนดินด้านล่างนั่น ทำให้นึกถึงการผจญภัยที่หลากหลาย ซึ่งเราต่างไม่มีวันรู้ได้เลย
การใช้เวลา 1 ชั่วโมงเศษ บนนี้ จะเป็นการที่ Elle in ได้แบ่งปันเรื่องราว ความรู้สึก ที่สัมผัสได้ในทุกขณะที่เท้าไม่แตะพื้นดิน การเดินทางดูครึกคลื้นเพราะเพื่อนที่นั่งข้างๆ แลดูจะตื่นเต้นกับปลายทางมาก และหันมามองเรา หลายรอบ เลยอดไม่ได้ที่จะถาม
Elle : Where are you from ? มาจากที่ไหนหรอค่ะ Beside me : I am from France มาจากฝรั่งเศส
Elle : Wow, so beautiful country. ว้าว..ประเทศที่สวยมากนะ Beside me : Yes, but it should not Paris ใช่.. แต่ไม่ใช่ปารีสนะ
Elle : ( Laughing ) Oh, Why? หัวเราะ..ทำไมล่ะ Beside me : I am not from a part of Paris, I live in South of France ฉันไม่ได้อยู่ปารีสน่ะ ฉันอยู่ทางใต้ของฝรั่งเศส
Elle : Um.. I see, I hope to visit there soon อืม..ฉันว่าจะไปเที่ยวที่นั่นเร็วๆนี้ ( เมื่อไหร่ไปม่รู้ )
Beside me : You should go out of Paris and I cannot speak English well.
คุณควรไปเที่ยวที่ที่ไม่ใช่ปารีสนะและฉันพูดภาษาอังกฤษไม่ค่อยดี
Elle : OK, Thank you. โอเค ขอบคุณค่ะ
เหมือนบอกเป็นในๆ ว่าอย่าถามเยอะ เดี๋ยวพูดไม่รู้เรื่อง 555 และก็จบบทสนทนากับเพื่อนร่างใหญ่สองคน พอก้มจะเขียนต่อ ดันหันมาพูดว่า Your writing is very nice! ( การเขียนของคุณดีมาก )
อ้าวคือ สรุปเข้าใจภาษาไทยหรือว่ายังไงกัน ( ประเด็นคือเขียนเรื่องเพื่อนร่วมทางข้างๆด้วย ) แล้วก็ตอบไปว่า .. Oh, You can read Thai ( คุณอ่านภาษาไทยออกด้วยหรอ ) และเค้าก็ตอบว่า .. No, Just from feeling ( เปล่านะ แค่พูดจากความรู้สึก )
เอิ่ม..ให้จริงนะ เริ่มประหม่า และเขียนต่อไป
สิงโตเหินฟ้า บินผ่านกลุ่มก้อนเมฆปุยขาวเป็นอนาจักรเชียว สวยงามแถบอยากเอื้อมมือสัมผัส เลยทำให้คิดว่า
ถ้าหากบินไกลกว่า ใช้เวลานานกว่า เราจะเห็นอะไรบนฟ้าบ้างนะ
คงเห็นความแตกต่างสีของก้อนเมฆ เพราะเวลาแต่ละพื้นที่ไม่เหมือนกัน คงเห็นทั้งฝน หิมะ หรือแม้กระทั่งลมแรงขณะอยู่บนนี้ เพราะบางประเทศที่บินผ่านอาจจะมีฝนก็ได้
ยิ่งนั่งคิดไป จินตนาการก็พาไปไหนต่อไหน เพ้อเจ้อมาก.. แต่ต้องเป็นไปได้สิน่ะ
ทุกการเดินทางบนท้องฟ้า คือ ความทรงจำที่มีค่าทุกวินาทีมากกว่า จะปิดหน้าต่างงีบเหมือนผู้โดยสารคนอื่นๆ ถ้าก่อนจะเดินทาง จังหวะนั้นง่วงมากๆ ลูกอมชาวประมงเพื่อนร่วมทางติดกระเป๋า Elle in ทุกทริป ช่วยได้ อมมันเข้าไปสิ เพื่อจะได้ไม่หลับขณะเดินทาง
คิดว่านักเดินทางที่เดินทางไปทั่วโลก คงมีความรุู้สึกสุขแบบนี้วันละหลายๆทริปกว่าเรา แบบนี้สินะที่ทำไม นักเดินทางถึงมีแรงบันดาลใจอยากเขียน อยากสร้างสื่อเพื่อบันทึกการเดินทางของตัวเอง แบ่งปันไปยังคนที่ติดกับดักเหตุผลที่ตนสร้างขึ้น เพื่อสื่อว่า "เฮ้ย..ออกเดินทางค้นหาความสุข ชาร์จพลังงานชีวิต พาความคิดดีๆนำทางคุณสู่เป้าหมายสิ"
....ว่าแล้วก็ กัปตัน แจ้งจะลดระดับและนำเครื่องลงจอด สนามบินเชียงใหม่แล้วล่ะ ไว้มาแบ่งปันใหม่นะ
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านจนถึงบรรทัดสุดท้ายนี้....
** ปลายทางเชียงใหม่ ที่ที่หัวใจ Elle in วางไว้นานแสนนาน**
>>>> แล้วพบกัน <<<<
Update การเดินทางของ Elle in ได้ที่
FACEBOOK : Elle in
IG : elle.bkk16
การได้เห็นปีกยักษ์มหึมากางออก เตรียมความพร้อม เพื่อนำผู้โดยสารเดินทางสู่ปลายทางอย่างปลอดภัย ต้านลม ต้านฝน แสงแดด สิงโตเหินฟ้า ไม่เคยบ่น ( เพราะพูดไม่ได้..ขำ..) เทคออฟช้าไป 30 นาที แต่ก็ไม่เป็นไร หัวใจมีไว้เพื่อปลายทางอยู่แล้ว
ทุกครั้งที่บิน มันคือการเอาชนะความกลัวที่มีในตัวเอง การได้ขึ้นมานั่งบนนี้ทำให้รู้สึกว่า 
สิงโตเหินฟ้า บินผ่านกลุ่มก้อนเมฆปุยขาวเป็นอนาจักรเชียว สวยงามแถบอยากเอื้อมมือสัมผัส เลยทำให้คิดว่า ถ้าหากบินไกลกว่า ใช้เวลานานกว่า เราจะเห็นอะไรบนฟ้าบ้างนะ 
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in