** มีการกล่าวถึงตอนจบ

กล่าวกันว่า“โบราณกาลมีต้นไม้สวรรค์ ผ่านวสันต์แปดพันปี ผ่านสารทแปดพันปี” เนื่องจาก“ต้นไม้สวรรค์มีอายุขัยไม่สิ้นสุด” จึงใช้ขอพรให้บิดามารดามีอายุยืนยาวทว่าน่าเสียดาย ถึงอย่างไรมนุษย์ก็มิใช่ต้นไม้ใบหญ้า

แต่ท้ายที่สุด ผู้บรรลุมู่ชุนแลประมุขบาดาลเหนือกลับผสานรวมกับภูเขาแม่น้ำและต้นไม้ใบหญ้ามิใช่หรือใช่ว่าเขาอาจพานพบโอกาสจะมีอายุขัยไม่สิ้นสุดในอีกห้วงโลกหนึ่งดั่งเช่นต้นไม้สวรรค์แล้วหรือไร– แน่เสียยิ่งกว่าแน่ว่าเพียงปรียบเปรย ชีวิตยืนยาวอย่างไร เพ้อฝันเพียงนั้น แต่กระนั้นคำว่าอายุขัยไม่สิ้นสุดย่อมลดขอบเขตความหมายแคบลงให้เหลือเพียงช่วงชีวิตที่จะเคียงกันมิได้หรือ

มิสู้บอกว่าเหินหาวขึ้นสวรรค์ดีกว่า

แม้อาจารย์จะเอ่ยว่า “ตกตาย”หรือ “เหินหาว” หาได้แลต่างแต่ใช่ว่า “เหินหาว” กลับตอบรับกับชีวิตหลังความตายของทั้งสองได้เหมาะสมกว่าหรือ

เหินหาว เซียน – ใช่แล้วพานพบชีวิตแสนยืนยาวท่ามกลางสรวงสวรรค์ ไร้สิ้นสุดที่อาจปรากฏต่อดวงตา ดั่งต้นไม้สวรรค์ในคำเล่าลือ