"หากเปรียบกษัตริย์ ‘ซ่าอู่กัง’ เป็นดังพญาเหยี่ยวเหนือทุ่งหญ้าแห่งแคว้นซีชาง

เช่นนั้นมเหสีของเขา...‘เหอเจิน’ ก็เป็นสตรีเพียงหนึ่งเดียวที่มีคุณสมบัติจะโบยบินเคียงข้าง!

ทว่านางหาได้ต้องการเกียรติยศสูงส่งเช่นนั้นไม่

เมื่อเขา...มิใช่บุรุษที่จะถูกหญิงคนใดคนหนึ่งครอบครองได้

นางจึงขอจากไป เพื่อให้หลุดพ้นจากบ่วงพันธนาการที่รัดรึงหัวใจตลอดเจ็ดปี

กระทั่งสูญเสียไปแล้วค่อยมาตระหนักได้ว่าเคยครอบครองสิ่งล้ำค่าไว้

เมื่อไม่มีนาง ลมหายใจที่เข้าออกก็เสมือนไร้ตัวตน

กษัตริย์ผู้ยิ่งใหญ่กลับกลายเป็นลูกไก่ในกำมือของหญิงตัวเล็กๆ เพียงหนึ่งคน

ฤานี่คือบทลงโทษจากสวรรค์ เพื่อสั่งสอนให้เขาได้รู้ซึ้งกับคำว่ารักสักที!"

ก็เรื่องนี้เป็นชุดจอมนางคะนึงหาค่ะ แต่ชุดนี้ไม่ต่อกันแล้วก็ไม่ได้เขียนโดยคนเดียวกันด้วย มีจุดร่วมกันแค่นางเอกเป็นฮองเฮา

พลอตหลักของเรื่องนี้ค่อนข้างเชย เป็นแนวขึ้นอย่างหงส์ลงอย่างหมาแบบคลาสสิค คือมันเก่ามากแล้วด้วยแหละนะ

พระเอกเป็นฮ่องเต้ นางเอกเป็นฮองเฮา นางเอกรักพระเอกมาก ทรมานกับการที่พระเอกมีสนมสามพันนาง สุดท้ายเลยขอไปเฝ้าสุสาน พระเอกที่มารู้ใจตัวเองทีหลังว่ารักนางเอกมาก ก็ตามมา แล้วก็ท้อง แล้วก็มีเรื่องราวการเมืองเข้ามาเป็นสีสันเล็กน้อย แล้วก็จบแบบแฮปปี้เอนดิ้ง

จริงๆส่วนตัวเรารู้สึกว่าทั้งตัวละครแล้วก็ตัวพลอตค่อนข้างเฉยๆมาก แต่มันมีบางจังหวะหรือบางประโยคที่แบบเออ บรรยายได้ดีเลย แบบรู้สึกหน่วงไปกับนางเอกในช่วงครึ่งแรกมาก แต่ช่วงครึ่งหลังแอบปุบปับไปนิดนึง กับความรักของพระเอก

รวมๆ ไม่ได้ถูกใจเราเท่าไหร่แต่ก็อ่านได้เพลินๆ ค่ะไม่ได้ยาวมากด้วย ประมาณสองร้อยกว่าหน้าเองมั้ง