ที่ผ่านมาฉันทำงานแทบทุกวันโดยไม่มีวันหยุด แต่เมื่อสถานการ์ณแบบนี้เกิดขึ้นอีกฉันก็ไม่สามารถทนได้อีกต่อไปกับการทำงานที่ทำโดยแทบไม่มีเวลาให้สมองได้ว่างเปล่าฉันจึงตัดสินใจว่าอาทิตย์นี้ฉันจะต้องมีวันหยุดให้ได้ จากการตัดสินใจนั้นทำให้ได้ใช้เวลาไปกับสิ่งที่อยากจะทำเหมือนกับการเขียนนี้

ณ ตอนนี้ที่มีเวลาหยุดพัก ฉันพึ่งจะได้ตระหนักถึงความเปลี่ยนแปลงอะไรหลายๆอย่างที่เกิดขึ้นกับตัวเอง

สีผิว...ที่เปลี่ยนจากขาวกลายเป็นน้ำตาลจากการทำงาน

ร่ายกาย...ที่สะสมความเหน็ดเหนื่อยเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ

ประสบการณ์...ที่เพิ่มขึ้นจากการทำงานในทุกๆวัน

ทุกๆอย่างล้วนเปลี่ยนแปลงไปทั้งนั้น มีทั้งสิ่งดีไม่ดีปะปนกันไปหากลองสำรวจตัวเองดูดีๆ ฉันก็ได้พบว่ามี

สิ่งสำคัญอย่างนึงที่เกือบจะลืมไปแล้วว่าเปลี่ยนไปนั่นก็คือ    “การเดินเข้าไปหาความฝัน” 

เมื่อไหร่กันที่ใช้ชีวิตอย่างกับว่าฝันนั้นไม่สำคัญอีกต่อไป คิดว่าเดินเข้าไปหามันแต่ก็ชักจะไม่มั่นใจว่าทางที่ไปจะเข้าใกล้มันมากขึ้นหรือลดลงกันแน่ ฉัน...แต่ก่อนที่คิดว่าจะใช้ชีวิตแบบที่ตัวเองต้องการคงไม่ยากสักเท่าไหร่ แต่ตอนนี้ก็เข้าใจแล้วว่าทำไมทุกคนถึงเรียกมันว่า "ความฝัน" เพราะมันเป็นสิ่งที่ได้มายากหน่ะสิ ไม่งั้นจะขึ้นชื่อว่าเป็นความฝันหรอ แต่ก็นั่นหล่ะ “ชีวิต” เราไม่มีทางได้ทุกอย่างอย่างที่ต้องการมาง่ายๆ

ถ้าหากว่าวันนึง...."ความฝัน"....เปลี่ยนแปลงเป็นความจริงได้

แสดงว่าสิ่งที่เปลี่ยนแปลงไปก็คือตัวเราที่มุ่งมั่นขึ้น ออกวิ่งไปหามันเร็วขึ้น 

หวังว่าเธอยังคงมีแรงเดินไปหา “ความฝัน” 

แม้ว่าสิ่งที่เจออยู่ทุกวันอาจจะบั่นทอนเธอก็ตาม

แต่ขอเธอให้รู้ไว้ว่า ไม่ได้มีเธอแค่คนเดียวหรอกนะบนเส้นทางชีวิตนี้ 

สู้ๆดิ เนอะ :)