มหกรรมการโดนป้ายยาครั้งใหญ่เริ่มจากการที่นอนอยู่บ้าน ไถมือถือ ไถโซเชียล มองไปทางไหนก็มีแต่หนังสือเล่มนี้ ขึ้น Best Seller ของทุกร้าน ถึงเวลาที่จะต้องพิสูจน์ว่ารสนิยมการอ่านของเราตรงกับชาวบ้านเค้ามั้ย 555555

เรื่องราวของคนต่างวัยสองคนที่มาเจอกันในสวนสาธารณะ คนสองคนที่มีบาดแผลในชีวิตต่างกัน ทากุชิ ฮิโระ เด็กหนุ่มวัย 20 ปีที่ไม่อยากเป็นส่วนหนึ่งของสังคม เลือกที่จะฮิกิโกะโมริ (หรืออาการขังตัวอยู่แต่ในห้อง ไม่พูดคุยกับคนในบ้าน ไม่ออกไปใช้ชีวิต อาจจะมีสาเหตุมาจากความกดดันในสังคมที่มากเกินไป) เรียนไม่จบ และมีปัญหาชีวิตตามวัยของตัวเอง เช่นเดียวกับโอฮาระ เท็ทสุ ชายวัย 50 กว่าปีที่ตกงานแต่ไม่กล้าบอกภรรยาของตัวเอง จึงต้องออกจากบ้านแต่มานั่งในสวนสาธารณะทุกวัน

หนังสือเล่มเล็ก ๆ นี้ทำให้เราเห็นถึงปัญหาของคนต่างวัย ฮิโระก็มีปัญหาเกี่ยวกับวัยเด็ก เกี่ยวกับเพื่อน และความกดดันที่ตัวเองต้องเจอ ต้องเป็นคนมีอนาคตที่ดีเพื่อให้คนอื่นยอมรับ เท็ทสุเองก็เจอปัญหาสุขภาพด้วยวัยที่มากขึ้น ไม่สามารถทำงานได้คล่องแคล่วเหมือนคนรุ่นใหม่ ๆ ทำให้เขาไม่เป็นที่ต้องการของบริษัทอีกต่อไป และอีกหลายเหตุผลที่ทำให้ทั้งคู่รู้สึกแย่จนเกือบเลยไปถึงการเกลียดตัวเอง

การที่คนสองคนที่เต็มไปด้วยบาดแผล ได้มานั่งระบายความกดดันนั้นออกมา เป็นการค่อย ๆ เยียวยาจิตใจของทั้งคู่ให้เบาสบายขึ้น ได้ฟังมุมมองจากคนอื่น อาจจะทำให้เราคิดเรื่องของตัวเองออกโดยไม่ได้ตั้งใจก็ได้

ส่วนที่เราชอบมากที่สุดในเล่มนี้คงเป็นวิธีการเล่าเรื่อง บทสนทนาที่ไม่มีเครื่องหมาย " " ให้เราใช้สมาธิกับมันว่าตรงไหนคือคำพูด ตรงไหนคือคำบรรยาย แต่ก็ไม่มีตรงไหนสับสนหรือเข้าใจยากอะไร 

เอาเป็นว่าเป็นหนังสืออีกเล่มที่ทำให้เราเข้าใจชีวิตมากขึ้น เข้าใจไปถึงปัญหาที่เราอาจจะเจอในแต่ละวัย ไปจนถึงแนะนำแนวทางการแก้ปัญหาต่าง ๆ ให้เรายอมรับตัวเอง รับมือกับความผิดหวังต่าง ๆ เลือกวิธีแก้ไขด้วยตัวเอง และร่วมกันเยียวยาตัวเอง ถึงแม้บางครั้งจะเป็นวิธีที่ไม่ได้ผลอะไร แต่ก็ไม่เป็นไรหรอก เราก็ค่อย ๆ เรียนรู้กันไป

ขอแค่ได้เริ่มต้นก็พอ