เนื้อหาของเล่มนี้เป็นการเล่าเรื่องชีวิตคู่ของอากงและภรรยา ผ่านมุมมองของคุณอุ๊ ภรรยาของอากง ชีวิตตั้งแต่สมัยเด็ก จนได้มาเจอกับอากง จีบกัน ได้มาแต่งงานกัน จนถึงช่วงที่ต้องเลี้ยงลูกเลี้ยงหลาน เป็นเหมือนหนังสือชีวประวัติอย่างย่อที่ทำให้เราได้รู้จักคุณอุ๊และอากงในเวลาสั้น ๆ รวมถึงความหดหู่ที่คนทั้งครอบครัวอากงต้องเจอจากความบิดเบี้ยวของกระบวนการยุติธรรมในประเทศนี้

ตัดสินใจซื้อเล่มนี้มาเพราะเห็นคนรีวิวก่อนหน้านี้ ประกอบกับตอนนั้นกำลังอ่านเรื่องห้องเช่าหมายเลข 112 อยู่พอดี 

สำหรับเรา อากงเป็นนักโทษคดี 112 ที่ดังที่สุดเลยก็ว่าได้ เพราะถึงแม้ในตอนนั้นเราจะไม่ได้ตามเกี่ยวกับการเมืองมากก็ยังเคยได้ยินผ่านหู ยิ่งเวลาผ่านไปคนเริ่มให้ความสนใจกับความไม่เป็นธรรมในสังคมมากขึ้น อากงก็ยังเป็นคดีที่ถูกพูดถึงอยู่เรื่อย ๆ ด้วยความล้มเหลวอย่างสิ้นเชิงของกระบวนการยุติธรรม ล้มเหลวอย่างสิ้นเชิงซึ่งตรรกะและความน่าจะเป็นใด ๆ

เมื่ออ่านจบแล้วมันทำให้เรารู้ซึ้งถึงคำว่า 'ฝุ่น' มุกตลกร้ายที่เอาไว้ล้อสถานะของคนไทยมากยิ่งขึ้น คิดดูแล้วกันกับการตัดสินจำคุก 20 ปีกับชายแก่คนนึงที่ส่งข้อความผ่านโทรศัพท์ไม่เป็นด้วยซ้ำแต่ดันถูกจับด้วยข้อหาส่งข้อความไปหาเลขาของนายกฯ ซึ่งเป็นชายแก่ที่ไม่น่าจะรู้จักและรู้เบอร์ของเลขานายกฯอย่างแน่นอน ชายแก่คนนึงที่ชอบฟังเพลงพระราชนิพนธ์ ชอบชวนลูกหลานไปลงนามถวายพระพร ชายแก่คนนี้แหละที่โดนตัดสินว่าหมิ่นพระมหากษัตริย์อย่างร้ายแรง 

คดีอากงมันเหมือนคดีตามล่าหาแพะรับบาปซะมากกว่า เหมือนกับว่าสิ่งที่ฉันเจอนี้จะต้องมีคนรับโทษ โดยไม่สนใจว่าคนนั้นจะเป็นคนทำจริงหรือเปล่า พอหาคนมารับโทษได้แล้วก็นั่งยิ้มกระหยิ่มว่าฉันเป็นคนที่จงรักภักดีที่สุดในโลก ใครมันเห็นไม่เหมือนฉันพวกแกนั่นแหละคือคนที่ไม่ดี 

เอาจริง ๆ เลยนะ ก็คือโมโหชิบหาย* บางคนเสพยา ค้ายา ฆ่าคน ปล้นชิงทรัพย์ กลับได้ออกมาข้างนอกเร็วกว่าบางคนที่เพียงแค่แสดงความคิดเห็นหรือพูดความจริง และแน่นอนว่าไม่ใช่กับอากงด้วยเพราะในมุมของเรา อากงเป็นผู้บริสุทธิ์ที่ไม่ได้ทำอะไรทั้งนั้น

อยากให้ทุกคนลองไปอ่านดู แล้วจะเจอเหตุการณ์ที่ทำให้เราตีความได้ว่า เหมือนเขาแค่จะหาใครก็ได้มาเป็นแพะรับบาปในคดีนี้ ใครก็ได้ที่ยากจน ไม่มีเส้นสาย ใครก็ได้ที่จะยัดข้อหาอะไรให้เขาก็ได้เพราะเขาจะไม่มีทางสู้ได้อย่างแน่นอน

ถึงความไม่หวือหวาที่เหมือนกับความเรียบง่ายของครอบครัวของอากง และถึงแม้ว่าถ้าเราไม่สังเกตก็ยากจะมองเห็น แต่เมื่อสัมผัสลงไป อากงยังคงอยู่ตรงนั้นเสมอ

คอยให้พวกเราระลึกถึง และพึงรู้ไว้เสมอว่ามีแต่พวกเราที่ยังต้องดิ้นรนกันต่อไปเพื่อให้ได้มาซึ่งความยุติธรรม