ฆาตกร ผู้กิน นักปรุง

          ผมเป็นมนุษย์คนหนึ่ง...มีแขน ขา ใบหน้า และดวงตาเหมือนทุกๆคน เกิดมาบนโลกนี้เหมือนสิ่งมีชีวิตทั่วไป แต่เพียงแค่เพราะคนหมู่มากที่มีความผิดปกติกระทำสิ่งที่ผิดแปลกจากสังคมปกติทำกัน...
          ทุกคนจึงตราหน้าคนเหล่านั้นและผมว่าเป็น...

          ฆาตกร

          ....คุณคิดว่า พวกเราต้องการสิ่งนี้อย่างนั้นหรือ
          กลิ่นและรสชาติ
          ของทุกอย่างบนโลกใบนี้ที่ผมควรจะได้ลิ้มรสความสุขจากมันกลายเป็นสิ่งที่ไม่ต่างจากน้ำเปล่าหรือยาพิษ แบ่งแยกได้เพียงแค่นั้น

          มันน่าเศร้า... ผมต้องการ 'กิน' ผมมีสิทธิ์ที่จะ 'กิน' สิ่งที่ผมอยาก 'กิน' เหมือนคนทั่วไป
          แต่คุณมองว่ามันเป็นการ 'ฆ่า'
          ผมจึงกินไม่ได้... ใช่ผมไม่สามารถเป็นผู้ที่กินได้

          ทั้งๆที่การกิน...เป็นสิ่งปกติที่เห็นมาตั้งมากมายในทุกสรรพชีวิต

          ผี้เสื้อที่ถูกแมงมุมกัดกิน...          

          นกแร้งที่จิกแทะซากศพ...
          หรือแม้แต่งู...ที่กินงูด้วยกันเอง..

          
          คุณเคยได้ใส่ใจหรือไม่...

          คุณเรียกมันว่าฆาตกรหรือไม่...
       
           ..ไม่สินะ...
           ขนาดตัวผมเองยังคงมองดูสัตว์เหล่านั้นถูกกลืนกินด้วยสายตาที่ว่างเปล่า
           
           สรุปตอนนี้คุณคิดยังไงกับพวกเรา'ฟอร์ค' ล่ะ...

           'ฆาตกร'

           อ่า....ยังคงไม่เปลี่ยนไปสินะ ไม่เป็นไร

           ไม่ต้องห่วง ผมยังคงไม่ใช่ฆาตรกร ผมไม่ใช่ผู้กิน... คุณไม่ได้เป็นผู้เคราะห์ร้าย 
            

           แค่วันนี้ร่างกายของคุณสักคนจะเป็นวัตถุดิบชั้นเลิศให้แก่นักปรุงคนนี้ต่างหาก... ผมจะนำคุณมารังสรรค์เป็นอาหารจานหลักของฟอร์คแค่นั้นเอง ภูมิใจเถอะ ร่างกายของคุณบนจานเรียบหรูนั่นช่างน่าดูยิ่งนัก สวยงามไร้ที่ติด้วยมือของผม ไม่ใช่มือของ 'ฆาตกร' อย่างที่คุณคิดเลย

            ให้พวกเรา...ได้ 'กิน' คุณอย่างมีความสุขกันเถอะ

            อาหารอันงดงามของพวกเรา

****************