ฉันจำได้ว่าฉันร้องไห้ยาวนานที่สุดตอนที่ฉันทำเคตามีนกับหมอ J ที่ฉันชื่นชอบ การทำเคตามีน (Ketamine) คือการนอนเฉยๆแล้วให้ยาเคตามีนไหลเข้าไปในร่างกายผ่านทางเส้นเลือด ซึ่งเป็นการรักษาในผู้ป่วยจิตเวช ใช่ค่ะ ฉันเป็นโรคซึมเศร้ามานานแล้ว ระหว่างที่ทำเคตามีนจะมีจิตแพทย์มานั่งสังเกตอาการ 1 คน ในวันนั้นหมอ J มีหย้าที่มาสังเกตอาการของฉัน ตอนที่ทำเคตามีนตอนนั้นฉันจำได้ว่าฉันนึกไปถึงวันที่ฉันฆ่าตัวตายสำเร็จ ไม่ว่าจะด้วยสาเหตุอะไรก็แล้วแต่ ฉันแค่ตระหนักว่า ถ้าวันนี้คือวันที่ได้เจอหมอ J เป็นครั้งสุดท้ายล่ะ น้ำตาของฉันไหลลงอาบแก้ม หมอกุลีกุจอหยิบกระดาษทิชชู่ให้ฉันเพื่อเช็ดหน้า แต่ฉันก็ยังร้องไห้ไม่หยุด
ฉัน : ถ้าวันนี้เป็นวันสุดท้ายที่ได้เจอหมอล่ะคะ
หมอ : ทำไมคุณถึงคิดอย่างนั้นล่ะครับ
ฉัน : เราอาจจะฆ่าตัวตายสำเร็จวันใดวันหนึ่งหลังจากนี้ก็ได้
หมอ : ผมเชื่อนะว่าเราจะมีโอกาสได้เจอกันอีก
สิ้นเสียงประโยคนั้นของหมอน้ำตาของฉันไหลเหมือนน้ำตกไนแองกาล่า ฉันเกิดอาการสะอื้นและคัดจมูก แมสก์ที่ใส่อยู่เพื่อป้องกันโควิดเปียกโชกไปด้วยน้ำตาเค็มๆของฉัน ฉันหายใจไม่ออกและต้องหายใจทางปาก ฉันสะอื้นไห้พร้อมกับลมหายใจอุ่นๆเข้าออก หมอพยายามชวนคุยเรื่องอื่นเพื่อเลี่ยงเบนความสนใจของฉัน แต่ไม่วายฉันยังวกกลับมาพูดเรื่องฆ่าตัวตายอยู่นั่นแล้ว หมอพูดปลอบใจฉันไปเรื่อยๆอยาางไม่เหน็ดเหนื่อย นี่คือสาเหตุหนึ่งที่ฉันชื่นชอบหมอ J คนนี้ เค้าไม่เคยแสดงความเหนื่อยล้าในการรักษาฉันเลย เสียงเครื่องให้ยาเคตามีนร้องดังลั่นห้อง ยาหมดหลอกแล้ว พยาบาลเข้ามาในห้องและถอดสายให้ยาออกจากมืิอของฉัน
พยาบาล : เป็นยังไงบ้างคะ
ฉัน : ปวดหัวค่ะ ไม่รู้เพราะยาหรือเพราะร้องไห้มากเกินไป
พยาบาลหัวเราะร่วนอย่างอารมณ์ดี ฉันลงจากเตียงคนไข้และเดินผ่านหน้าหมอ J
หมอ : ผมยังเชื่อนะครับ
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in