อย่ากลับคืนคำเมื่อเธอย้ำสัญญา
อย่าเปลี่ยนวาจาเมื่อเวลาแปรเปลี่ยนไป
ให้เธอหมายมั่นคง แล้วอย่าหลงไปเชื่อใคร
เดินทางไป... อย่าหวั่นไหวใครกางกั้น

มีดวงตะวันส่องเป็นแสงสีทอง
กระจ่างครรลองให้ใฝ่ปองและสร้างสรรค์
เมื่อดอกไม้แย้มบาน ให้คนหาญสู้ไม่หวั่น
คือรางวัลแด่ความฝันอันยิ่งใหญ่... ให้เธอ

บนทางเดินที่มีขวากหนาม
ถ้าเธอคร้ามถอยไปฉันคงเก้อ
ฉันยังพร้อมช่วยเธอเสมอ
เพียงตัวเธอไม่หนีไปเสียก่อน

จะปลอบดวงใจให้เธอหายร้าวราน
จะเป็นสะพานให้เธอเดินไปแน่นอน
จะเป็นสายน้ำเย็น ดับกระหายยามโหยอ่อน
คอยอวยพรให้เธอสมดังหวังได้... นิรันดร์...

บทเพลง ของคุณ จรัล มโนเพ็ชร
เพลงที่เราชื่นชอบมากๆ ตั้งแต่วัยเยาว์
.
.
เราตระหนักรู้คุณค่าของกาลเวลา
การให้เวลากับครอบครัว การทำงาน
การได้ท่องเที่ยว พบเห็นวิถีชีวิตหลากหลาย
มีสิ่งให้เรียนรู้มากมาย ในโลกใบใหญ่นี้
.
.
เราบันทึกเรื่องราวต่างๆ..
ตลอดช่วงการเดินทางอันยาวไกล
เส้นทางที่เราค้นหาความหมาย
สู่จุดหมายปลายทางทึ่เราฝันใฝ่
.
.
ธรรมชาติ ภูเขา ต้นไม้ ลำธาร
ผู้คนในหมู่บ้านชนบท ตำบล หรือเมืองใหญ่
ทุกๆสรรพสิ่งที่เราดั้นด้น เดินทางไป
ค่อยๆซึมซับเข้ามาในจิตวิญญาณของเรา

เราเริ่มมีคำตอบ..บอกตนเองแล้วว่า
เราและทุกสรรพสิ่งล้วนเป็นหนึ่งเดียวกัน
เราเป็นดั่งกันและกัน เติมเต็มแก่กัน