ทุกคน มันสนุกมาก สนุกจนแบบว่าต้องขาย ยังไงก็ต้องตั้งแผงขายเท่านั้น

          คือเราเห็นคนมาแนะนำมังงะเรื่องนี้ในทวิตเตอร์ผ่านตาอยู่สองสามครั้งแต่ไม่ได้ใส่ใจมาก เข้าใจว่าเป็นการ์ตูนแก๊กขายขำก็เลยผ่าน ทีนี้จะซื้อหนังสือแต่ยอดยังไม่ถึงราคาโปรที่จะได้ส่วนลดก็เลยซื้อเล่มนี้เข้าไปด้วยเพื่อให้มันถึงยอด (จีเนียส!) สรุปคือติดงอมแงมเพราะปกมันหลอกดาว!

          เนื้อเรื่องเกี่ยวกับชายที่ชื่อว่า ซากาโมโตะ ทาโร่ เถ้าแก่ร้านขายของชำอ้วนแผละท่าทางเหมือนแมวขี้เกียจ อยู่บ้านกับภรรเมียและลูกสาว แต่หารู้ไม่ว่าคนนี้คือนักฆ่าในตำนานที่กำลังถูกตั้งค่าหัวสูงลิ่ว!?

          อุตส่าห์ลาออกจากวงการเพราะตกหลุมรัก ได้ใช้ชีวิตกับของอร่อยแสนสุขสบายทั้งที แต่แกจะไม่ให้ชั้นได้ใช้ชีวิตอย่างสงบเลยใช่มั้ย! สุดท้ายแล้วซากาโมโตะซังจึงต้องขว้างไม้ขนไก่ทิ้งแล้ว (ลอบ) ปกป้องครอบครัวสุดที่รักจากอันตรายทั้งหลายที่กำลังคืบคลานเข้ามาทำลายชีวิตแสนสุขอย่างถึงที่สุด

          ...ฟังดูเครียด แต่มันฮามากคุณ มังงะเรื่องนี้เป็นแนวแอคชั่นคอเมดี้ที่มีมุกตลกแทรกเข้ามาตลอดแต่ก็มีฉากต่อสู้เหมือนเราดูหนังสายลับฉบับฮอลลีวู้ดด้วย แถมคาแรคเตอร์ตัวพระเอกของเราก็น่าสนใจมาก เป็นผู้ชายนิ่งๆ หน้าตาย แต่ทักษะการต่อสู้คือนัมเบอร์วัน ถึงจะมีภาพลักษณ์ไม่ตรงไทป์พระเอกโชเน็นทั่วไปก็เถอะแต่เค้าก็มีเสน่ห์มากจริงๆ (นึกถึงคาฟก้า ฮิบิโนะ พระเอกรุ่นลุงเริ่มมีพุงในเรื่อง ไคจู No.8 เลย) ใครชอบแนวหยิบจับของใช้ใกล้ตัวมาเป็นเครื่องมือในการต่อสู้นี่ต้องอ่านอ่ะ เท่มากจริงๆ

          นอกจากตัวละครหลักอย่างซากาโมโตะซังแล้วยังมี เอสเปอร์ชินคุง อดีตลูกน้องของซากาโมโตะที่ถูกองค์กรสั่งให้มาเก็บตาลุงอ้วนคนนี้แต่ไปๆ มาๆ ดันกลายเป็นพนักงานร้านขายของชำซะงั้น ต่อมายังมี ลู่เส่าถาง สาวน้อยสัญชาติจีนผู้เก่งกาจศิลปะการป้องกันตัวมาขายซาลาเปาในร้านด้วย ง่ายๆ คือคนในร้านนี้ไม่มีใครธรรมดาสักคน คิดจะปล้นก็ไปปล้นร้านอื่นนะ 5555

          เล่มแรกตัดจบได้อย่างน่าติดตามมาก ดังนั้นเราจึงไปอ่านเวอร์ชั่นภาษาอังกฤษในแอพ Manga plus ต่อ ซึ่งสเกลเรื่องมันค่อยๆ ขยายใหญ่ออกมาละ มีตัวละครน่าสนใจเปิดตัวออกมาอีกเพียบ และใช่ค่ะ นี่คือเมนเรา แหะๆ *แปะรูป*

นางุโมะคุงหล่อมาก ไม่ขอรับความเห็นต่างใดๆ ทั้งสิ้น

          ส่วนตัวชอบลายเส้นของเรื่องมาก มันคมแล้วก็ชัดสุดๆ เวลาวาดฉากแอคชั่นเลยดูสมูธมาก ส่วนตัวมองว่าเส้นจะแนวๆ chainsaw man กับ jujutsu kaisen คือเส้นเข้มๆ เน้นๆ แต่ดีเทลในลายเส้นไม่ได้ดูยุ่งเท่าสองเรื่องนั้นเพราะมันคลีนตามากกว่า บวกกระดาษของสำนักพิมพ์ใบเขียวภาพมันเลยดูเด่นดูสว่างขึ้นมาเพราะเค้าไม่ได้ใช้กระดาษเหลือง แงงง

          ใดๆ คือชอบปกมากกก ชอบการเลือกใช้สี เราไปดูปกเล่มอื่นๆ มาก็คือวิ้งๆ เลย ตอนนี้เล่มไทยออกมาสองเล่มแล้วค่ะ ที่เค้าบอกกันว่ามังงะเรื่องนี้เป็นว่าที่เสาหลักของจั๊มพ์ก็คือไม่เกินจริงเลยแม้แต่น้อย เต็มร้อยให้ร้อยยี่สิบ

          รวมๆ แล้วคือสนุกมาก ดีงามทุกสิ่งอย่าง 10/10 อ่านแล้วอยากเป็นลูกจ้างร้านขายของชำซากาโมโตะเลย ʕ•́ᴥ•̀ʔっ

twitter : @malavitabb