(นี่เป็นรีวิวที่เราเคยเขียนลงในบล็อก wordpress ดังนั้นจะยกมาเฉพาะเล่ม 3-4 เท่านั้น)

          เล่มนี้ก็ยังรักษาความดีงามเอาไว้ได้ไม่เสื่อมคลายค่ะ อ่านไปอ่านมาคล้ายจะค่อยๆ ดีงามขึ้นเรื่อยๆ เสียอีก

          เล่มนี้เป็นรวมมิตรตัวละครค่ะ จากเดิมคิดว่าท่านอ๋องคงจะพาหวงจื่อเสียไปเสฉวนเป็นแน่แท้ในเล่มนี้ ที่ไหนได้กลับมีคดีฆาตกรรมที่อาจเกี่ยวข้องกับวังหลวงอีก ทำให้การเดินทางต้องเลื่อนออกไป และหวงจื่อเสียต้องเผชิญหน้ากับคดีที่ชวนหัวหมุนเป็นอย่างยิ่ง

          เรื่องเริ่มต้นจากมีขันทีในจวนองค์หญิงผู้หนึ่งถูกไฟเผาร่างกลางวัดที่มีคนคึกคัก ทุกคนล้วนเชื่อกันว่าเป็นเพราะกรรมตามสนอง ต่อมาหวงจื่อเสียก็ได้พบว่าคดีนี้อาจมีจุดเชื่อมโยงกับคดีที่ตามมาอีก สืบไปสืบมาดันเกี่ยวข้องกับเรื่องในจวนขององค์หญิงและราชบุตรเขยที่ดูมีเงื่อนขำ อีกทั้งยังไปเกี่ยวข้องกับพี่รองจางสิงอิงของนางที่บังเอิญได้ช่วยเหลือหญิงสาวปริศนาผู้หนึ่งเอาไว้

          คดีลึกลับซับซ้อน ใจคนก็ยากแท้หยั่งถึง เล่มนี้หวางอวิ้นแน่ใจแล้วว่าขันทีหยางฉงกู่ก็คือหวงจื่อเสียสตรีที่ทำให้เขาต้องอับอายขายหน้าผู้นั้น แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังจะดึงดันว่านางยังคงเป็นสตรีที่มีพันธะหมั้นหมายกับเขา

          ไม่ใช่คนเดียวที่ทำให้หวงจื่อเสียปวดหัว เพราะมีอีกหนึ่งตัวละครที่รอกันมานานปรากฎตัวเสียทีนั่นก็คืออวี่เซวียน นอกจากจะได้เจอกันโดยบังเอิญและเขายังห่างเหินเย็นชากับนางแล้ว อวี่เซียนยังเกี่ยวข้องกับเรื่องในจวนขององค์หญิงและราชบุตรเขย เล่มนี้เราจึงได้เห็นว่าที่แท้แล้วหวงจื่อเสียนั้นก็มีอารมณ์หญิงๆ อยู่เยอะพอสมควรเหมือนกัน

          ไม่พูดถึงพระเอกหน่อยก็ดูจะประหลาดไป เล่มนี้คล้ายหลี่ซูไป๋จะเริ่มสับสนแล้วว่าที่แท้ตนรู้สึกอย่างไรกับหวงจื่อเสียกันแน่ และเพราะผู้ชายคนนั้นโผล่มา อีกเดี๋ยวคนนี้ก็โผล่มา ทำให้ท่านอ๋องของเราต้องข่มความไม่พอใจ (หึงนั่นเอง) เอาไว้ลึกๆ และ…แม่เจ้า ในที่สุดพี่แกก็เสียกิริยา ถีบประตูรถม้าดังโครมด้วยความโมโหจัดจนได้


          อีกคนที่ไม่พูดถึงไม่ได้คือโจวจื่อฉิน ยิ่งอ่านยิ่งรักผู้ชายคนนี้ ถือเป็นตัวชูโรงให้เรื่องได้เลยค่ะ ความซื่อๆ ไม่รู้เรื่องรู้ราวของเขานี่ทำให้คนหลงรักได้เลยนะ โผล่มาทีไรเป็นต้องขำผู้ชายคนนี้ตลอด โจวจื่อฉินนับถือหวงจื่อเสียมากขนาดที่ว่าตั้งชื่อม้าของตัวเองว่าเสี่ยวเสีย เป็นเสียจากหวงจื่อเสียด้วยล่ะ ฮ่าๆๆ

          เล่มนี้ให้ 8.5/10 ค่ะ ตัดเพราะอารมณ์ค้างมากเนื่องจากว่าคดีมันยังไม่จบในเล่ม! (เฮือกกกก) และกว่าจะได้อ่านเล่มสี่ก็อาจต้องรออีกสองเดือน ซึ่งมันนานไปเนอะ แล้วเล่มนี้นางเอกหัวช้าเรื่องความรักไปหน่อย ปักใจแต่กับคนรักเก่า ท่านอ๋องของข้าพูดจาแสดงความน้อยอกน้อยใจยังคล้ายจะเข้าใจไม่เข้าใจอยู่อย่างนั้น อาเสียเอ๋ยอาเสีย แต่นับว่าสนุกมากค่ะ ไม่เสียทีที่อ่าน


Best Quote: สายตาเขานิ่งจ้องนาง น้ำเสียงราบเรียบ “หากไม่มีน้ำผึ้ง แต่ยังดึงดันจะเด็ดของพรรค์นี้มากิน ไยมิใช่หาเรื่องกินของขม”
หวงจื่อเสียหลุบตา ขบริมฝีปากล่างเงียบไปครู่หนึ่งแล้วตอบว่า “เหมือนคนดื่มน้ำ เย็นร้อนตัวเองรู้ ผู้ไม่รู้รสชาตินั้น บางทีอาจสัมผัสมิได้”

Note: เซ็งกับสยามอินเตอร์มากค่ะ ช่วงที่หนังสือเล่มแรกออกบอกว่าจะออกเดือนละเล่ม แต่ไปๆ มาๆ ดันบอกว่าจากเล่มสามไปจะออกสองเดือนเล่มนะ เฮ้ยยยย รับไม่ได้ มันนานไป อำมหิตมาก ตอนนี้เราอ่านนิยายค้างหลายเรื่องจนเอาเนื้อหามายำมั่วในสมอแล้วค่ะ เดี๋ยวอ๋องสาม อ๋องสี่ อ๋องเจ็ด องค์ชายสิบเจ็ด นั่นก็อ๋อง นี่ก็องค์ชาย ตีกันมั่วซั่วไปหมด และทุกเรื่องล้วนยังออกไม่ครบเล่มทั้งสิ้น เฮ้อ…ไม่ได้ท่องยุทธภพก็ล้วนโดนดาบได้ทั้งนั้น