เก็บมวลกุหลาบของเจ้าเสียเมื่อยังทำได้—ในท้ายที่สุดชีวิตจะร่วงโรยแล้วตายลงบัดนี้เมื่อมีลมหายใจอยู่จึงต้องออกดิ้นรนแสวงหาความหมาย ความหวัง หรือคุณค่าในเศษเสี้ยวของจิตวิญญาณความเป็นมนุษย์เพื่อจะได้ไม่เสียใจยามถึงกาลดับสูญ

นวนิยายแสวงหาตัวตนและความหมายของชีวิตโดยมีเหล่าเด็กๆจากโรงเรียนประจำแห่งหนึ่งและคุณครูคีติ้งผู้สอนวิชาวรรณกรรมสุดนอกคอกได้ร่วมค้นหาตัวตนผ่านบทกวีต่างๆไปด้วยกัน“สมาคมกวีไร้ชีพ” จึงไม่ใช่แค่กลุ่มคนที่หยิบบทกวีขึ้นมาอ่านเท่านั้น แต่เป็นอุดมการณ์อันอิสระเมื่อการแสวงหาถูกขับเคี่ยวจนกระทั่งเกิดสายใยหล่อหลอมความคิดที่เคยถูกจำกัดกรอบไว้ด้วย‘ขนบธรรมเนียม’ หรือ ‘หน้าตาของสังคม’ ความขบถอันเกิดจากการขบคิดเหล่านี้ จึงกางปีกสู่ความใฝ่ฝันอันเป็นเอกเทศและสง่างาม

จึงอยากชวนมาอ่านหนังสือเล่มนี้และค้นหาตัวตนของคุณไปพร้อมกับเหล่าตัวละครต่างๆบทกวีชวนฝัน และคติ “ให้เต็มที่กับชีวิต” ประจำเรื่องซึ่งมีที่มาจากภาษาละตินคือ “คาร์เปดิเอม” หรือ “Seize the day” ในเช้าวันถัดไปคุณอาจจะรู้สึกอยากไขว่คว้าบางสิ่งสู่ชีวิตของคุณก็เป็นได้

“มาสิเหล่าสหายของข้า

ยังไม่สายเกินกว่าจะค้นหาโลกใบใหม่

เนื่องจากความมุ่งหมายของข้าไซร้

คือการแล่นไปให้ไกลเกิน

ขอบฟ้า...และแม้ว่าในยามนี้เราไม่แข็งแกร่งทัดเทียมวันเก่าๆ

ที่เราเคยขยับพสุธาและสรวงสวรรค์

และเราเป็นเพียงที่เราเป็นในปัจจุบัน

ที่กัดกร่อนอ่อนแอลงด้วยเวลาและชะตากรรม

แต่ยังแกร่งกล้าด้วยความมุ่งมั่น

ที่จะฟันฝ่า ที่จะค้นหา ที่จะค้นพบ และไม่ยอมจำนน”

(Ulysses โดย Alfred, Lord Tennyson ถอดความโดย รวิน)

ผู้อ่านทั้งหลายเอ๋ยเราต่างมีจิตวิญญาณอิสระของตนเอง

จงฉกฉวยวันเวลาเอาไว้แล้วทำชีวิตให้ไม่ธรรมดา