หรือชื่อภาษาอังกฤษคือ Words I do not use anymore

เป็นเพจที่มีทั้งคนทางบ้าน นักเขียนมืออาชีพส่งเข้ามา หัวข้อก็ตามชื่อเพจเลย

คำที่คนส่งมามักจะเป็นคำที่สื่อถึงการเหยียด ทั้งเหยียดเพศ เหยียดอายุ เหยียดอาชีพ ฯลฯ

ยกตัวอย่างเช่นคำว่า "암 걸린다 / เป็นมะเร็ง"

คนเกาหลีบางคนจะพูดคำนี้ เวลาที่เจอสถานการณ์หรือคนน่าอึดอัด

เจ้าของโพสต์บอกว่า อาจารย์เล่าเรื่องให้ฟังว่าชอบไปเล่นเกมที่ร้านกับเพื่อน ๆ

แล้วมีเพื่อนคนหนึ่งเป็นมะเร็ง ต้องเข้ารักษาตัวที่โรงพยาบาล เลยมาเล่นด้วยกันไม่ได้อีก

หลังจากนั้น พออาจารย์ไปเล่นเกมกับเพื่อน ๆ แล้วหัวร้อนจนเกือบจะหลุดพูดคำนี้

ก็จะนึกถึงเพื่อนคนนี้ขึ้นมา

เลยได้ลองคิดว่าถ้าคนที่เป็นมะเร็งหรือมีคนใกล้ชิดเป็นมะเร็งมาได้ยินคงรู้สึกไม่ดี

ตัวเองเลยเลิกใช้คำนี้ไปแล้ว

หรือมีอีกโพสต์ของคนที่ทำงานพาร์ทไทม์ที่พิพิธภัณฑ์

แล้ววันนึงมีเด็กนักเรียนมาขอยืม audio guide

ก็เลยบอกว่า ต้องแลกบัตร ปชช. มากับคุณพ่อคุณแม่รึเปล่า

ซึ่งเด็กก็เงียบไป แล้วบอกว่ามากับคุณครู

มารู้ทีหลังก็คือ เป็นวันที่สถานสงเคราะห์เด็กพาเด็ก ๆ มาเที่ยวพิพิธภัณฑ์

เราว่ามันก็ไม่ได้ผิดซะทีเดียวนะ เพราะตอนพูดก็ไม่รู้ใช่มั้ย

แต่เจ้าของโพสต์นี้ก็บอกว่า หลังจากวันนั้นเลยเปลี่ยนคำถาม

เป็นการถามว่า มากับผู้ปกครองมั้ย? แทน

เป็นเรื่องที่อาจจะดูเล็กน้อย แต่ยิ่งใหญ่มากเลย 

เจอเพจนี้แล้วก็รู้สึกแฮปปี้มากที่มีคนพยายามสร้าง awareness เรื่องคำพูด

เพราะบางทีเราเคยใช้คำแบบนั้นในอดีต ก็ใช้มาเรื่อย ๆ โดยไม่ทันได้คิดอะไร

แต่มันอาจจะสร้างบาดแผลให้กับคนอื่นได้จริง ๆ