เมื่อวานนั่งคุยกับแฟนอยู่ดีๆ ก็เข้าประเด็นเรื่องที่เราเคยอยู่โรงเรียนประจำ แฟนก็พูดขำๆ ว่า "ใช่ เธอถูกส่งไปอยู่โรงเรียนประจำเพราะเป็นเด็กไม่ดี" ... "พ่อส่งเธอไปเพราะเธอทำตัวแย่" จุดประสงค์ของนางคือ นางแค่จะพูดเล่น แต่นี่ดิ่งจริง ไม่ใช้สแตนอิน ไม่ใช้สตั๊นจ้า ได้ยินปุ๊บคือเหมือนโดนถีบตกเหวอ่ะ
"ใช่ ชั้นเป็นเด็กไม่ดี ชั้นทำลายชีวิตพ่อ ชั้นทำลายความสุขพ่อ" นี่พูดออกไป น้ำตาก็ไหลแหมะๆ อีแฟนก็หน้าเสียแล้วตอนนั้น รีบมาปลอบมาขอโทษ บอกไม่ได้ตั้งใจจะพูดแบบนั้น แค่จะล้อเล่นให้ขำให้หัวเราะกันเฉยๆ
เราเข้าใจนะ เรารู้ว่านางไม่ได้ตั้งใจจะพูดให้เราเสียใจ นางไม่รู้ว่าว่าเรื่องนี้จะมากระตุ้นเราได้ เราเองก็ยังไม่รู้เลยว่าเรื่องโรงเรียนประจำจะเป็นตัวกระตุ้นให้เราดิ่ง เราก็ไม่ได้โกรธแฟนนะ แต่ถามว่าดิ่งไหม? ดิ่ง เอาตัวเองขึ้นมาจากหลุมได้รึยังตอนนี้? ยัง ก็พยายามจะลากตัวเองขึ้นมาอยู่ แล้วก็ต้องโน้ตเก็บไว้บอกหมอนัดหน้า ห้ามลืม!
เราคิดว่าตลอดว่าเรื่องเหตุการณ์ที่ทำให้แม่เราตายคือเรื่องที่ทำให้เราเป็นแบบนี้ แต่ไม่ใช่แล้ว เหตุการณ์วันนั้นมันเป็นแค่ส่วนหนึ่ง เป็นจุดเริ่มต้นของทุกอย่าง
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in