นี่ไม่ใช่รีวิวเพลง และก็ไม่ได้จะมาแนะนำวง placebo แต่ประการใด เราจะมาบ่นเรื่องยาค่ะ — แกกกกกกก อิ clonazepam นี่มันช่วยให้หลับแน่หรอแก เราว่ามันไม่น่าจะใช่นะ แม่งยาปลอมแน่ๆ อะ มันคือยาหลอก! หมอต้องให้เม็ดแป้งแล้วมาบอกเราว่าเป็นยานอนหลับแน่นแน่ เรามั่นใจ!

เมื่อคืนเรากินมันไปตอนสี่ทุ่มกว่า กินแล้วก็ไม่ง่วง ตาสว่างยันเที่ยงคืนกว่านู่นถึงจะหลับ ...แล้วก็ตื่น แล้วก็หลับ แล้วก็ตื่น แล้วก็หลับ แล้วก็ตื่น แล้วก็หลับ แล้วก็ตื่น เป็นอย่างงี้เป็นสิบรอบได้มั้ง คือโคตรจะไม่โอเคอ่ะ เออ แล้วฝันด้วยนะ นอนได้นิดนึงก็ยังอุตส่าห์ฝัน อห ชีวิตดี ชีวิตดีเหลือเกิน

เมื่อเช้าตื่นมาก็กินฟลูอ๊อกไป อาการพะอืดพะอมอะไรตั่งต่างก็ยังมีอยู่ แต่ก็ไม่ได้เศร้าขนาดเมื่อวาน อาจจะเพราะวันนี้หยุดก็เป็นได้ พรุ่งนี้ทำงานเดี๋ยวก็กลับมาเฟลเหมือนเดิม แน่ๆ อ่ะ แน่ๆ

วันนี้ไปเหมายาธาตุหลากหลายสี กาวิสคอน และบรรดายาลดกรดมาหมดห้าง นี่ชั้นสามารถ overdose ยาลดกรดได้ไหม ตลกนะถ้าพยายามฆ่าตัวตายด้วยการ overdose ยาลดกรด ชีวิตโคตรน่าสงสาร ยามีเยอะแยะให้กิน มากินยาลดกรดตาย รอดมานี่คงเรอคงตดเป็นกลิ่นมิ้นท์ไปยันชาติหน้า

พูดถึง overdose เมื่อวานหมอถามเราว่า มีความรู้สึกอยากตายมั่งไหม มีดิ ไม่เห็นต้องถามเลย หมอนี่ บางทีก็นะ... หมอถามต่อว่า แล้วคิดอยากทำมั่งมะ เราถามกลับไปว่าไอ้คำว่าอยากทำนี่คือยังไง หมอก็บอก อยากทำร้ายตัวเองไรงี้ เราก็ขำแห้งๆ แต่เป็นขำแห้งๆ แบบลึกๆ อยู่ข้างใน แบบที่หมอไม่รู้ว่าเราขำ ภาพที่ออกมาบนหน้ามันจะแนวๆ แบบ พยายามบังคับกล้ามเนื้อบนใบหน้าให้ยิ้มแต่ก็ทำไม่ได้ มันเลยออกไปทางแสยะๆ คือเมื่อวานมันดิ่งมากจนแค่ฝืนยิ้มเรายังทำไม่ได้ — เราไม่มีวันทำร้ายตัวเองหรอก เราบอกหมอไปอย่างมั่นใจ

ตลกดีนะ แม้ว่าเราจะเกลียดตัวเองมากขนาดไหน แต่เราก็ยังป๊อดเกินกว่าที่จะทำร้ายตัวเอง เราไม่มีความคิดเลยว่าเราอยากทำร้ายตัวเอง แบบที่ทำให้ตัวเองเจ็บอะนะ ถ้าทำร้ายตัวเองโดยอ้อมด้วยการขุนตัวเองจนอ้วน อันนี้เรากำลังทำอยู่ — อ่อ วันนี้ไปเดินห้างเล่นๆ หลังจากที่ไม่ได้เดินมาครึ่งปีได้ (ไม่นับโดดงานไปคิโนะ) เจอชุดสวยหลายชุด ก็หยิบไซส์ตัวเองไปลอง แกเคยใช่มะ แบบรู้ตัวเองว่าอ้วนขึ้นนะ แต่ไม่คิดว่าจะอ้วนได้ขนาดนี้ มันมีเหตุผลแล้วว่าทำไมคนใกล้ตัวเราอย่างหัวหน้าที่เจอหน้ากันทุกวันยังมาทักเราว่าเราอ้วนขึ้น แต่เราก็ยังคงกินต่อไป เพราะมันคือความสุขเดียวของเรา จนวันนี้นี่แหละ จากที่ใส่ไซส์ 34 วันนี้เรายัดตูดตัวเองลงไซส์ 36 ไม่ได้ คือแบบ...โคตรเงิบ นี่เราอ้วนขึ้นขนาดนี้เลยหรอวะ อารมณ์เหมือนเพิ่งรู้ตัว แต่ขณะที่กำลังพิมพ์อยู่นี่ เราก็กำลังกินโดนัทคลุกน้ำตาลอยู่ เราว่าเราต้องเป็นอะไรมากกว่าโรคซึมเศร้าแน่ๆ ...แน่ๆ เลยค่ะหมอ หมอต้องช่วยเจนนะ! หมอต้องช่วยเจน!

เออ เมื่อวานหมอจิตบอกด้วยนะว่า ให้หาเวลาไปออกกำลังกายบ้าง วันละสัก 15 นาที เราบอกไม่ไหวอ่ะ ทำงานกลับบ้านก็ปวดหลังจะตายอยู่ละ หมอก็บอก งั้นเสาร์อาทิตย์ก็ได้ สัก 3 วัน ต่อสัปดาห์ หมออ้างว่า “เอนดอร์ฟีนมันจะได้หลั่งบ้าง จะได้ช่วยเรื่องอารมณ์ให้ดีขึ้น” ไม่หรอก หมอไม่ได้หวังเอนดอร์ฟงเอนดอร์ฟีนบ้าบออะไรหรอก หมอแค่เห็นว่าน้ำหนักเราทะลุปรอทไปแล้ว เกือบ 10 กิโล ในระยะเวลาแค่ 1 ปี ไม่ใช่ว่าทุกคนจะทำได้นะ! คุณทำได้หรอ? คุณทำไม่ได้! คุณสู้เราไม่ได้หรอก!

ดูจากสภาพอารมณ์โดยทั่วไปของเราในวันนี้ มันเหมือนเราจะดีขึ้นจริงๆ เนอะ ว่ามะ? บ้าหรอ เพิ่งกินฟลูอ๊อกไปเม็ดเดียวเอง แกอย่ามาบ้าอิเจน มันจะยามหัศจรรย์ไรขนาดนั้นยะ

เออ แต่วันนี้เรากลับมาสั่นอีกและ เวลาเดิมเลย พอสี่ห้าโมงปุ๊บ เอาแล้ว สั่น วันนี้ทำกับข้าวด้วย ก็เกือบจะเฉือนเล็บตัวเองอยู่ ดีที่ทาเล็บ เลยแหว่งไปแค่ยาทาเล็บกับเล็บอีกนิดนึง — เราจำได้ว่าตอนเราเริ่มกินฟลูอ๊อกแรกๆ นอกจากสั่น ปวดหัว และกรดไหลย้อนแล้ว เรายังมีอาการกรามงับเองได้ด้วย ตอนนั้นกินอยู่ประมาณสามสี่เดือนได้มั้ง ปากงับเองได้ไปประมาณสามถึงสี่รอบได้ รอบสุดท้ายนี่เฉียดลิ้นไปนิดเดียว งับโดนปลายลิ้นไปหน่อยนึง เราบอกหมอ หมอก็บอกว่ามันคือผลข้างเคียง เอ หรือนี่คือเหตุผลที่หมอให้เราหยุดกิน? 

ตอนกินฟลูอ๊อกตอนนั้น เราจำได้ว่าเราสั่น ปากงับเองได้ จุกคอ+คลื่นไส้นิดๆ ปวดหัวมากอยู่พักนึง (พอกินไปได้สักพักก็หาย) แล้วก็ฝัน ฝันมากฝันมาย ฝันเลอะฝันเทอะ เรานอนได้นะ นอนหลับดี จากที่ก่อนหาหมอจิต เรานอนตีสองตีสามทุกคืน พอได้ฟลูอ๊อกไป เราก็นอนได้เร็วขึ้น ไม่มีตื่นกลางดึกด้วยนะ แต่ตื่นมาตอนเช้ามันจะเพลีย “เพลียเพราะฝัน” หมอบอก แต่หมอก็บอกอีกว่า “เราอาจจะฝันกันทุกคืนอยู่แล้ว เราแค่ตื่นมาแล้วจำไม่ได้กันเท่านั้นเอง ยามันก็แค่ทำให้เราจำความฝันได้ดีขึ้น” ไม่อ่ะ หมอมั่ว ตอนนั้นนะ เวลาเราฝันถึงเลขทีไร ตื่นมาเราไม่เคยจำได้เลย เราทำให้เพื่อนผิดหวังตลอด

กลับมาที่เรื่องทำร้ายตัวเอง นี่แกหลุดไปไกลมากนะ เราไม่คิดจะกรีดข้อมือหรอก เพราะหนึ่ง มันเจ็บ และสอง เรายังห่วงสวย ก็ไม่ใช่ว่าเราสวยอะไร แต่เราแค่ไม่ชอบให้ร่างกายเรามีรอยแผลเป็น เดี๋ยวมันจะไม่นวลเนียนน่าสัมผัส อย่ามองบน! เอาลูกตาดำกลับลงมาเดี๋ยวนี้!! เพราะฉะนั้น เรื่องกรีดข้อมือหรือแขนหรือขานี่ตัดออกไปได้เลย — มันมีทางไหนที่จะทำร้ายตัวเองได้อีก? เราคิดไม่ออก แต่ที่เราคิด เราคิดถึงความตาย เราคิดว่าเราจะทำยังไงให้เราตายได้อย่างแน่นอนและด้วยวิธีที่สบายที่สุด การกินยาตายจึงเป็นวิธีที่ยังคงวนเวียนอยู่ในหัวเราตลอดเวลา

เราเคยคิดว่าจะกระโดดตึก ตึกที่เราเล็งไว้คือตึกจอดรถของศาลมีนและศาลแพ่งใต้ ตึกจอดรถศาลมันเงียบดีนะ ดีกว่าห้างเยอะ เราชอบ ยิ่งของศาลแพ่งใต้นี่วิวดีด้วย วิวสาทร สีลม สวยงามมมม — เราเคยคิดจะกระโดดน้ำ เราคิดไว้แล้วว่าถ้าเราเลือกวิธีนี้ เราจะไปสะพานพระราม 3 เพราะวิวมันดี ได้เห็นอะไรสวยๆ ก่อนตายก็จะได้ตายอย่างเป็นสุขไงแก ไม่เข้าใจหรอ แต่วิธีนี้ก็จะติดปัญหาอยู่อย่างคือ เราว่ายน้ำเป็น มันเลยดูค่อนข้างจะตายลำบากไปนิดนึง — เราเคยคิดจะกระโดดสะพานลอย อันนี้คิดตอนที่พีคตอนนู๊นนน ตอนก่อนที่จะถูกหมอออโธส่งมาหาหมอจิต มานั่งคิดตอนนี้มันก็ไม่ใช่วิธีที่โอเคเท่าไหร่ ดูจะสร้างความเดือดร้อนให้มนุษย์โลกท่านอื่นเยอะอยู่ ตอนนี้เลยตัดวิธีนี้ออกไป — เราเคยคิดจะวิ่งตัดหน้ารถ เช่นกันเหมือนกับวิธีก่อนหน้า ความคิดนี้มันมาตอนก่อนหาหมอจิต แต่ตอนนั้นเราก็พอจะรู้นะ ว่ามันจะทำให้คนที่ชนเราตายเดือดร้อนเอามากๆ ก็สงสารเค้า ยิ่งถ้าเค้ากลัวผีนะ เค้าคงทุกข์ทรมานไปตลอดชีวิต ก็ตัดวิธีนี้ทิ้งไป — ก็เลยมาเหลือวิธีกินยา...

เมื่อสองวันก่อน เรานั่งเสิร์ชอากู๋ดูว่า ในบรรดายาทั้งหมดที่เรามีอยู่ตอนนี้ มียาอะไรบ้างที่ overdose แล้วตายแน่ๆ จากที่ดู ถ้าแยกชนิดกินนี่เรามีไม่พอที่จะทำให้เราตาย อย่างมากคงน่าจะโคม่า แล้วอาจจะรอดมาด้วยอาการไม่ครบสามสิบสอง เดือดร้อนต้องบินไปตายที่สวิสอีกรอบนึงอีก ไม่น่าสนุกแถมเปลืองตัง แล้วถ้ากินรวมกันล่ะ มันก็ไม่รู้ไงว่าจะตายไหม คือกลัวจะไม่ตาย กลัวที่จะต้องตื่นมาเจอกับความโศกเศร้าเสียใจของคนใกล้ตัว เฟลไปอีก อีกอย่างนะ เราบริจาคอวัยวะ ถ้ากินยาตาย ตับไตไส้พุงมันก็จะพัง สงสารคนที่เค้าอยากได้ เราอุตส่าห์ตายทั้งที แต่ดันเอาไปให้เค้าใช้ไม่ได้ สงสารรรร

เนี่ย พอคิดแล้วก็รู้สึกผิด รู้สึกผิดต่อพ่อที่เค้าอุตส่าห์เลี้ยงเรามา รู้สึกผิดที่วันนั้นเราคือคนที่รอดตาย ไม่ใช่แม่ แต่เรากลับจะทิ้งชีวิตตัวเองง่ายๆ แบบนี้

สำหรับคำถามของหมอจิตที่เคยถามเราว่า อะไรทำให้เราคิดที่จะไม่ฆ่าตัวตาย คำตอบคือพ่อค่ะ ตราบใดที่พ่อเจนยังอยู่ เจนจะไม่ฆ่าตัวตายแน่นอนค่ะ