เราไม่ได้เลี้ยงสัตว์มานานแล้ว
นับแต่ปลาตัวสุดท้ายถึงแก่ความตายไปเมื่อ..โอ๊ย ยี่สิบ(กว่า)ปีแล้วมั้ง ก็ไม่ได้ซื้ออะไรมาเลี้ยงเป็นกิจจะลักษณะอีก
แต่ก็แปลก พักหลังมานี่ มีสัตว์เสนอตัวมาให้เลี้ยงอยู่เรื่อย
หลังจากมาอยู่ ณ บ้านนี้สักระยะ ก็มีเพื่อนสี่ขา(ที่ไม่ได้รับเชิญ) แวะมาหาที่บ้าน
'เมี้ยว'
"อ้าวเหมียว" แม่ร้องทัก "กินไรมั้ย" แล้วแม่ก็เอาหมูหยองมาล่อแมว
มันดูกล้าๆกลัวๆ แต่ก็กิน ดูจะติดใจเสียด้วย
ไม่กี่วันต่อมา แมวยังแวะเวียนมาเยี่ยม และมาคลอเคลียตอนเดิน
ด้วยความที่เดินไม่สะดวก เราเลยเหวี่ยงรองเท้าไปถูกมันเข้า
แมวผงะ !
คิดในใจว่า โดนแมวเกลียดแล้วแน่ๆ
เดือนกว่าๆผ่านไป แมวที่เคยผงะตอนนัั้น ตอนนี้มารออยู่หน้าประตูบ้านทุกเช้า ร้องเหมียวๆจนกว่าจะได้อาหารกิน
ซึ่งแม่ก็ไปซื้ออาหารแมวมาเตรียมไว้ให้(บริการทุกระดับประทับใจ...)
กินเสร็จก็มาเสนอหน้าอยู่หน้าประตู บางวันก็มานอนหลับขวางประตูอยู่อย่างนั้น
"เห็นชั้นเป็นอะไรเนี่ย เซเว่นใช่มั้ย หิวเมื่อไหร่ก็แวะมา" แม่บ่นแมว
แมวเอียงคอมอง ไม่ตอบอะไร
แต่แล้วจู่ๆ มันก็หายไป
เหตุผลก็เพราะมีแมวตัวผู้อ้วนปุ๊กมาเดินอุ้ยอ้ายอยู่แถวนี้
'เจ้าหลง' (บ้านเราเรียกมันแบบนั้น) ซึ่งเป็นตัวผู้เหมือนกันแต่ตัวเล็กกว่า ก็กลัวไม่ยอมมา คาดว่าคงสู้เจ้าหน้ากลมไม่ได้
และมันก็ไม่กลับมาอีกเลย
"ไอ้ซาลาเปา เพราะแกแท้ๆเลย ไอ้หลงเลยหายไป" แม่ตวาดแมวตัวใหม่
มันหันมามองทำหน้ามึนๆ แล้วเดินจากไป
แล้วเราก็คิดกันว่าอาหารแมวที่ซื้อมาคงไม่มีใครกินแล้ว...
ประมาณหนึ่งเดือนผ่านไป
มีแมวอ้วน..ที่พุง เดินท้องโย้เข้ามาในบ้าน มองแล้วก็คิดกันว่า...มันคงจะท้อง
เราเอาอาหารไปให้มันกิน...มันก็กิน แต่มันระวังตัวมาก ตอนทีี่เดินเอาไปให้มันจะไปหลบใต้ท้องรถก่อน พอเราเดินกลับเข้าบ้านแล้ว จึงเดินออกมากิน
หลายวันผ่านไปก็มีความ..เดจาวู
เจ้าสอง (แมวท้องตัวนี้แหละ ชื่อนี้แม่ตั้ง) ก็มารอที่ประตูทุกเช้าเหมือนกัน ได้กินเมื่อไหร่จึงจะจากไป
แต่ตัวนี้แสบกว่าเจ้าหลง มาดูวีรกรรมของมันกัน
- ก่อนได้กิน/หลังได้กิน มันจะขึ้นไปนั่งๆนอนๆพักผ่อนหย่อนใจ...บนหลังคารถ!!!
- บางวัน มันไม่ได้มาตัวเดียว แต่พาแมวตัวน้อยๆมาด้วยอีกหนึ่งตัว มาสุมหัวกันกิน
- เจ้าตัวนี้ไม่ค่อยมีเสียง แต่มัน
ชอบมานั่งหน้าประตู(อีกละ) แล้วจ้องเขม็งมายังใครสักคนในบ้านซึ่งอยู่ใกล้ประตูที่สุด แล้วก็จ้องอยู่แบบนั้น และสุดท้าย
- มานั่งขออาหาร เช้า กลางวัน และเย็น
แม่ก็บ่นอีกตามระเบียบ "นี่ เห็นชั้นเป็นเซเว่นอีกแล้วนะ" แต่ถึงบ่นไปก็เดินเอาอาหารไปให้อยู่ดี
บรรดาแมวมันคงคิดว่าบ้านเราเป็นเซเว่นของมัน จริงๆนั่นแหละนะ...
ก่อนจบ ขออนุญาตประชาสัมพันธ์ เนื่องจากตั้งแต่ประมาณ 2 กุมภาพันธ์ 2566 เป็นต้นมา ทาง minimore เปลี่ยนรูปแบบเว็บใหม่ ผลที่เกิดขึ้นคือ งานเขียนเรา...ไม่มีคนอ่านเลย (คาดว่าหาเจอยาก)ตั้งแต่วันที่ 7 กุมภาพันธ์ 2566 เป็นต้นไป เราจึงตัดสินใจกลับไปเขียนเรื่องราวในบล็อกเดิมของเราแทน คุณผู้อ่านที่ถูกจริตในงานเขียนของเรา สามารถติดตามไปอ่านได้ที่
https://alwaysfay.blogspot.com/2023/02/blog-post.html
ขอบพระคุณสำหรับการติดตาม และขอบคุณทาง minimore ที่ให้พื้นที่เราได้ขีดๆเขียนๆเรื่องราวตั้งแต่วันแรกจนถึงวันนี้
จนกว่าจะพบกันใหม่
สวัสดีค่ะ
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in