ผู้หญิงบางคนเป็นคนละเอียดอ่อน  ชนิดที่ว่าใส่ใจแบบ....มากเกินไป  อารมณ์ประมาณ  ถ้าชั้นซื้ออะไรมาให้  เธอก็ต้องใส่  ถ้าชั้นทำอะไรให้  เธอก็ต้องรับและดีใจกะมันสิ

     ....โดยที่ไม่ทงไม่ถามซักคำว่า  ไอ้ที่หล่อนประเคนให้นะ  คนรับเขาอยากได้หรือเปล่า  

     หล่อนชอบแต่งตัวสไตล์นี้  หล่อนเลยซื้อเสื้อผ้าสไตล์ที่หล่อนชอบมาให้เราใส่ด้วย  แล้วเราก็บอกว่า  เราคงไม่ค่อยได้ใส่/ไม่ได้ใส่อะ  เพราะเราไม่ใส่อะไรแบบนี้

     "เนี่ยะ  ชอบเหยียบย่ำน้ำใจตลอดเลย  ฉันยังไม่เคยขยี้อะไรแบบนี้กับ...เลย"

     อ้าวคุณ... ถามกลับ  ถ้าคนให้ของที่คุณไม่ชอบ  คุณจะใส่ประจำไหมล่ะ  ปัดโถ่

 

     การยัดเยียดความชอบให้คนอื่นแล้วพอมันไม่ถูกจริตเขาก็ไม่พอใจ  แบบนี้เรียกว่ามีน้ำใจ  หรือ  เอาแต่ใจ  กันแน่หนอ? 

     บางทีผู้หญิงบางคนก็ไม่เข้าใจคำว่า  "ไม่เป็นไร"  

     บางทีหล่อนอาจจะอยากเอาเสื้อที่ซื้อให้เรา(ตัวที่เราไม่ค่อยอยากจะใส่)มาเย็บๆแก้ๆ  เผื่อว่าแก้แล้วเราจะใส่  

     บางทีเรามีความจำเป็นต้องไปไหนแล้วหล่อนบอกว่า  ไปส่งนะ  

     บางทีเราอยากกินอะไรโดยที่นึกช้าไปนิดนึงจนเลยร้านไปแล้ว  

     ฯลฯ

     แล้วเราก็บอกเธอว่า....ไม่เป็นไร  ไม่ต้อง....ก็ได้ 

     แล้วหล่อนก็ยังดึงดันที่จะทำ  จนเราต้องให้เหตุผลสำทับไปบอกว่า  ไอ้เรื่องแบบนี้มันไม่จำเป็นหรอก  ช่างมันเถอะ

     "ใช่สิ  เธอมันไม่เคยเห็นค่าการกระทำของฉันหรอก"  บีบน้ำตา  เอ๊ย  มีน้ำตาด้วย

   

     โอ๊ย  ไม่ใช่ไม่เห็นค่าเฟ้ย  ก็บอกแล้วไงว่าไม่ต้อง  เพราะไม่อยากให้ลำบาก  จะโวยวายใส่ทำไมเนี่ย

     งานเข้าอีกละตรู

     ....หรือเราผิดที่ไม่บอกเหตุผลว่าเราไม่อยากให้เธอลำบาก????  

     แล้วเจ้าหล่อนก็มักจะใส่อารมณ์กับเรื่องทุกๆเรื่องเก่ง  

     บางที  เราก็แค่อยากถามว่าทำไมหล่อนถึงทำสิ่งนั้นสิ่งนี้  สิ่งที่เราไม่ได้คิดจะทำ  เช่น  อ้าว  ต้องเปิดหน้าต่างด้วยเหรอ?

     "ไม่เปิดได้ยังไง  ร้อนจะตาย  นั่งซื้อบื้อเป็นพระอิฐพระปูนอยู่ได้"  ตรูผิดอะไรอีกแล้วเนี่ย  แค่ถามเฉยๆเอง  เวรกรรมจริงๆ  

     นอกจากนี้  เวลาดูข่าวดูคราว  ไม่รู้จะใส่อารมณ์อะไรหนักหนา  เห็นข่าวสะเทือนใจก็ร้องไห้เป็นวรรคเป็นเวร  เห็นข่าวที่ไม่สบอารมณ์ก็ระเบิดอารมณ์เสียคนคนรอบข้างสะดุ้งโหยง  

     ....นึกว่าภูเขาไฟที่ไหนระเบิด....

     แล้วก็เก็บข่าวนั้นข่าวนี้มาคิดมากต่อ  เรื่องตัวเองโดยตรงรึก็ไม่ใช่

     ...ชีวิตทุกวันนี้ยังมีเรื่องให้เครียดไม่พอเหรอแม่คุณ...

     และไม่ว่าสมัยนี้ผู้หญิงจะทำงานเก่งสักเพียงใด  จะต้องมีผู้หญิงอยู่บางคนบ้างล่ะน่า...ที่ไม่รับผิดชอบ  

     ไม่รับผิดชอบอาหารของตัวเองน่ะนะ..  

     เวลาสักอะไรสักอย่างมากิน  เอาละ  หันซ้ายหันขวา  มองหาเหยื่อ  "ช่วยแบ่งไปหน่อย  กินไม่หมด"  แล้วตักข้าวหนึ่งในสามของตัวเองมาใส่จานเรา

     เฮ้  บางทีฉันก็อยากเก็บกระเพาะไว้กินอย่างอื่นนะ  ช่างไม่เคารพสิทธิที่จะมีพื้นที่ว่างในท้องกันเสียเลย 

     ก็ไม่เข้าใจว่าทำไมผู้หญิงบางคนถึงกินข้าวให้หมดไม่ได้  แต่ที่แน่ๆคือกรรมตกกับคนที่ไปด้วยแน่นอน  

     อย่านะ  อย่ามาว่าเรากินช้าหรืออ้วนขึ้น

     .....กินช้าก็เพราะต้องกินส่วนของคุณเพิ่มเข้ามา

     .....อ้วนขึ้นก็เพราะคุณบังคับให้กินส่วนของคุณเพิ่มไปด้วย

     แซวมาว่ากลับแน่นอน  ไม่โกง 

     จะว่าไป  ไหนๆผู้หญิงเหล่านี้ก็มีจำนวนไม่น้อย  พวกร้านอาหารทั้งหลายควรมีอาหารสำหรับผู้หญิงที่  "กระเพาะมีพื้นที่จำกัด"  ขายบ้างนะ  แล้วติดป้ายไปเลย  ปริมาณเท่านี้สำหรับผู้หญิงกินน้อยเท่านั้น  

     จะเป็นพระคุณยิ่งต่อสตรีเหล่านี้  และจักเป็นพระคุณยิ่งกว่ากับคนที่ไปกับพวกเธอทั้งหลาย  ที่ไม่ต้องเปลืองกระเพาะไปกับการโดนบังคับกินของคนข้างๆ 

     เออเนอะ...หรือไม่  พวกเธอก็ควรสั่งเซตสำหรับเด็กกินไปเลย  ถูกกว่าด้วย  

     ไหนๆก็มาเรื่องกินละ  ขออีกสักประเด็น  มันจะมีผู้หญิงบางคน  คนประเภท  ปากไม่(ค่อย)ตรงกับใจ

     ถามว่ากินนั่นนี่ไม่  "ไม่อะ"  น่าลองกินนั่นนี่หน่อยสิ  "นิดเดียวนะ  กินไม่หมดหรอก"  จากนั้นพอเธอได้อาหารไป  เมื่อหันไปมองอีกครั้งคุณจะพบเธอพร้อมชาม/จาน/แก้ว เปล่า

     กินคลีนของแท้  

     ชอบอะไรก็สั่งๆไปเถอะ  อยากกินแค่ไหนก็กินๆไปเลย  อย่ากั๊ก  ระหว่างผู้หญิงที่ทำเป็นไม่เอาโน่นนี่สุดท้ายสวาปามทุกอย่างหมด  กับผู้หญิงที่บอกว่ากินเก่งนะแล้วฟาดทุกอย่างเกลี้ยง  นี่ก็ว่า  แบบหลังน่ารักกว่า

     ....ให้คะแนนความจริงใจ   

     ใครบางคนบอกไว้ว่า  ผู้หญิงดำเนินชีวิตด้วยอารมณ์เป็นหลัก  และเพราะแบบนั้นหรือเปล่าไม่รู้  พวกเธอแต่ละคนจึงมักจะหา  "ใครสักคน"  เป็นเหยื่ออารมณ์ของเธอ  เป็นคนที่เธอจะใส่อารมณ์ลงไปในทุกๆเรื่องแล้วหวังให้คนๆนั้นเข้าใจว่า  "ชั้นก็เป็นของชั้นแบบนี้แหละ  แต่ชั้นก็รักเธอนะ  รักมากด้วย"

     พวกเธอจะเข้าใจบ้างหรือเปล่าว่า  การต้องมารองรับอารมณ์น่ะมันเหนื่อยไม่ใช่น้อย  และมันก็บั่นทอน "คุณค่า" ของคำว่ารักที่พวกเธอพร่ำบอกเสมอมา  

     เหนือสิ่งอื่นใด  บางครั้งก็อยากให้พวกเธอใช้ "สติ" และ "เหตุผล" กับการกระทำของตัวเองบ้าง  เผื่อว่าเธอจะได้ตระหนักว่าบางเรื่องก็ไม่ต้องลงอารมณ์ขนาดนั้นก็ได้  

   

   

     ผู้หญิงพวกนี้หลายคนพยายามเรียกร้องให้คนอื่นเข้าใจในตัวเธอ  ทั้งๆที่เธอก็ไม่เคยเข้าใจในตัวเอง  และนั่นก็สร้างความมึนงงให้กับคนรอบข้าง  ไม่เว้นแม้แต่ผู้หญิงด้วยกันเองอีกหลายคนที่ไม่มีพฤติกรรมเช่นนี้  

     ดังนั้น...ก็อย่าหวังเลยว่าผู้ชายที่ไหนจะเข้าใจพวกหล่อน  

     ? จริงหรือเปล่าที่ว่าผู้หญิงที่มีแฟนทุกคนจะเอาแต่ใจ?

     ผู้หญิงคนหนึ่ง :  จริง  

     "กับแฟนน่ะต้องรีบเอาแต่ใจไว้ก่อนรู้ไหม  เดี๋ยวพอหมดโปรแล้ว  ตอนนี้เราขออะไรแล้วจะไม่ได้แล้วนะ"  

     ฯลฯ

     ได้ฟัง  ได้เห็น  ได้พบทีไร  อยากจะหันไปบอกเพื่อนร่วมเพศเหลือเกินว่า 

 

     น้อยๆหน่อยเถอะแม่คุณ!!!

     ก่อนจบ ขออนุญาตประชาสัมพันธ์ เนื่องจากตั้งแต่ประมาณ 2 กุมภาพันธ์ 2566 เป็นต้นมา ทาง minimore เปลี่ยนรูปแบบเว็บใหม่ ผลที่เกิดขึ้นคือ งานเขียนเรา...ไม่มีคนอ่านเลย (คาดว่าหาเจอยาก)ตั้งแต่วันที่ 7 กุมภาพันธ์ 2566 เป็นต้นไป เราจึงตัดสินใจกลับไปเขียนเรื่องราวในบล็อกเดิมของเราแทน คุณผู้อ่านที่ถูกจริตในงานเขียนของเรา สามารถติดตามไปอ่านได้ที่