แผลในปากเกิดได้หลายสาเหตุ บ้างเกิดจากการกัดปากตอนพูดหรือรับประทานอาหาร บางทีเกิดเพราะร้อนใน และหลายครั้ง จู่ๆก็เกิดขึ้นมาเอง...

     แผลในปากทุกแผลจะมีช่วงเวลาของมันอยู่ มันจะเริ่มจากจุดเล็กๆ/เจ็บน้อยๆก่อน (เว้นแต่กรณีกัดปากเสียจมเขี้ยว อันนั้นก็....เจ็บแท้) หลังจากนั้นพอเราเริ่มสนใจ ไม่ว่าจะเริ่มเอาลิ้นไปดุนมากขึ้น(เป็นความโรคจิตอย่างหนึ่งที่หยุดไม่ได้) หรือเริ่มหายามาทา มันจะเข้าสู่ช่วงที่สอง

     เริ่มขยายและโคตรเจ็บ!!

     มันเจ็บจริงๆนะ ให้ตายเถอะ เจ็บตลอดเวลาไม่มีผ่อนพัก บางทีเจ็บจนอยากจะเฉือนปากทิ้งให้มันรู้แล้วรู้รอดไป 

     หลังจากที่แผลในปากสร้างความทุกข์ทรมานให้เราอยู่ระยะหนึ่ง ก็จะเข้าสู่ช่วงที่สาม

     แผลในปากจะเริ่มลดอาการเจ็บลง และ/หรือ ขนาดเล็กลงไปเรื่อยๆ อาจจะสร้างความเจ็บปวดอยู่บ้าง แต่ไม่รุนแรง และยังคงมีร่องรอยเหลือให้ลิ้นไปเยี่ยมเยียนอยู่บ้าง แต่ไม่เจ็บมากเหมือนเก่า 

     และแล้วในที่สุด แผลนั้นก็หายไปจากปากของเรา 

     บางที ปัญหาในชีวิต ก็ไม่ต่างกัน

     ปัญหาในชีวิตเกิดขึ้นได้จากหลายสาเหตุ บางทีก็เกิดจากตัวเราเอง บางทีก็เกิดเพราะคนรอบข้าง และบางที ก็อาจเกิดเพราะโชคชะตาหรือเคราะห์ซ้ำกรรมซัดก็เป็นได้ 

     ช่วงแรกที่เริ่มรับรู้ถึงปัญหาจะเป็นช่วงที่เรายังมึนๆงงๆ อยู่ เราจึงอาจไม่รู้สึกเครียด/ทุกข์กับมันมากนัก 

     เว้นแต่พวกวิตกจริตจะคิดมากตลอดเวลา บางทีไม่มีปัญหาก็ยังจิตตก อันนั้นเป็นเวรเป็นกรรมส่วนบุคคล ทำอะไรไม่ได้ 

     ต่อมาเมื่อเริ่มตระหนักถึงปัญหา เริ่มลงมือแก้ไข และ/หรือ เมื่อปัญหาเริ่มบานปลาย ครานี้ ทุกสิ่งอย่างจะเริ่มเครียดไปเสียหมด กดดัน ปวดหัว ร้องไห้ คร่ำครวญ 

     แต่ไม่ว่าอย่างไรเราก็ต้องลงมือจัดการแก้ไขให้ลุล่วงให้จงได้

     ...ปัญหาบางอย่างก็เหมือนแผลในปาก มันหายเองได้ แต่ปัญหาบางอย่าง ต้องได้รับการแก้ไข จึงจะหมดไป 

     หลังจากที่ลงมือทำบางอย่างไปสักระยะหนึ่ง ปัญหาจะเร่ิ่มเจือจางเบาบางลง เราก็จะเริ่มหายใจได้ทั่วท้อง หรือบางที เราอาจจะเริ่มปลงตกกับสิ่งที่ตนเองพบเจออยู่ ตอนนี้ปัญหาก็ยังคงอยู่ แต่เราจะไม่เครียด ไม่ทุกข์เท่าเดิมแล้ว 

     และแล้ว วันหนึ่ง เราก็สามารถจัดการทุกสิ่งอย่างให้หมดสิ้นไปได้ ปัญหาได้หายไปแล้วในที่สุด

     แผลแต่ละแผลอาจอยู่ในปากยาวนานไม่เท่ากัน 

     ปัญหาแต่ละปัญหาก็มีอายุแตกต่างกันด้วยเช่นกัน

   

     แต่ไม่ว่าจะเจ็บปากแค่ไหน เราก็ต้องดำเนินชีวิตต่อไป

     และไม่ว่าปัญหาจะหนักหนาสักปานใด เราก็ต้องฝ่าฟันไปให้ได้ 

     ส่วนถ้าแผลในปากไม่หายสักที อาจจะมีความเสี่ยงมะเร็ง ต้องไปปรึกษาแพทย์

     แล้วถ้าเจอปัญหาไม่หยุดหย่อน อาจต้องกลับมานั่งคิดทบทวนสิ่งที่ผ่านมา ปรึกษาคนรอบข้าง หรือแม้แต่ ไปทำบุญสะเดาะเคราะห์เสียบ้าง 

     ขอให้แผลหายเจ็บได้ในเร็ววัน

     ขอให้ปัญหาหมดไปโดยเร็ว

     ไม่ว่าจะเป็นอย่างไร จงสู้ต่อไปให้ถึงที่สุด

     สวัสดี 

     ก่อนจบ ขออนุญาตประชาสัมพันธ์ เนื่องจากตั้งแต่ประมาณ 2 กุมภาพันธ์ 2566 เป็นต้นมา ทาง minimore เปลี่ยนรูปแบบเว็บใหม่ ผลที่เกิดขึ้นคือ งานเขียนเรา...ไม่มีคนอ่านเลย (คาดว่าหาเจอยาก)ตั้งแต่วันที่ 7 กุมภาพันธ์ 2566 เป็นต้นไป เราจึงตัดสินใจกลับไปเขียนเรื่องราวในบล็อกเดิมของเราแทน คุณผู้อ่านที่ถูกจริตในงานเขียนของเรา สามารถติดตามไปอ่านได้ที่