บทที่ 1

ในช่วงมืดที่บริษัทบันเทิงชื่อดัง, ไคล์ตัดสินใจกลับมาเพื่อเอาของที่เขาลืมไว้ บรรยากาศที่เคยคึกคักในเวลากลางวันตอนนี้เงียบสงัดจนได้ยินเสียงก้าวเท้าของตัวเอง ขณะเขาเดินผ่านห้องทำงานต่างๆ เขาสังเกตเห็นว่ามีแสงสว่างยังเปิดอยู่ที่โต๊ะของทานต์

ไคล์เดินเข้าไปที่โต๊ะของทานต์ที่ยังคงนั่งทำงานอยู่คนเดียว หน้าจอคอมพิวเตอร์ส่องสว่างบนใบหน้าที่จดจ่อกับงาน ทานต์ไม่รู้ตัวว่าไคล์เข้ามาจนกว่าจะได้ยินเสียงเขา.

"สวัสดีครับพี่ทานต์ ยังไม่กลับบ้านเหรอ? " ไคล์ถามด้วยความประหลาดใจในการพบเขาในเวลาแบบนี้.

ทานต์หันมามองไคล์ด้วยความประหลาดใจเล็กน้อย "เอ๊ะ, ไคล์ มาทำอะไรเหรอ? พอดีพี่ยังมีงานที่ต้องทำให้เสร็จก่อนจะกลับน่ะ" ทานต์ตอบพลางยิ้มและหันกลับไปทำงานต่อ.

ไคล์นั่งลงข้างๆ ทานต์และเริ่มบทสนทนา "พี่ทานต์ทำงานหนักจังเลยนะครับ ผมชื่นชมพี่มากที่ทุ่มเทให้กับงานขนาดนี้"

ทานต์หันกลับมามองไคล์ "ขอบคุณนะ นายเองก็ขยันเหมือนกันนี่ มีงานทุกวันเลย นี่แทบจะทำอาร์ตเวิร์คให้ไม่ทันแล้วเนี้ย"

ไคล์หัวเราะเบาๆ "ไม่หรอก ผมแค่ทำตามหน้าที่ และพยายามให้ดีที่สุดเท่าที่ทำได้เท่านั้น"

ทั้งคู่เริ่มสนทนาเกี่ยวกับงานและชีวิตประจำวัน พวกเขาคุยกันได้เป็นอย่างดี และไคล์เริ่มรู้สึกว่าทานต์ไม่เพียงแต่เป็นคนที่เขาชื่นชมในเรื่องการทำงานเท่านั้น แต่ยังเป็นคนที่มีเสน่ห์และน่าสนใจในแบบของเขาเอง

หลังจากที่ไคล์กลับจากการพูดคุยกับทานต์ เขาเริ่มรู้สึกว่ามีบางอย่างเกี่ยวกับทานต์ที่ทำให้เขารู้สึกดึงดูด ไม่ใช่แค่ความสามารถในการทำงาน แต่เป็นความเป็นตัวเองและความจริงจังที่มีอยู่ในตัวทานต์

ไคล์เดินไปหยิบน้ำมายื่นให้กับทานต์ ทานต์เงยหน้าขึ้นจากหน้าจอพร้อมกับรับขวดน้ำนั้นมาก่อนที่จะชวนไคล์คุยต่อ "แล้ววันนี้เป็นยังไงบ้าง? "

ไคล์หยิบแก้วน้ำให้ทานต์ "ดีนะ วันนี้ถ่ายทำเสร็จเร็วกว่าที่คิดไว้ พี่ทานต์ล่ะ งานเสร็จเมื่อไหร่? "

ทานต์ดื่มน้ำแล้วตอบ "ก็ใกล้แล้วนะถ้าไม่เพิ่มอะไรแล้วอะนะ"

ไคล์มองทานต์ด้วยความชื่นชม "ผมรู้สึกว่าพี่ทานต์เป็นคนที่น่าชื่นชมมาก ผมหวังว่าวันหนึ่งผมจะเป็นคนที่ทุ่มเทกับงานเหมือนพี่"

ทานต์ยิ้ม "ขอบคุณนะ แต่ไคล์เองก็ทำงานหนักมากแล้วล่ะ พี่ก็เห็นความพยายามของเราเหมอืนกันนะ"

ทั้งคู่ต่างก็มีความรู้สึกที่ดีต่อกันมากขึ้น แม้ทานต์จะยังไม่รู้สึกชอบไคล์ในแง่ของความรัก แต่เขารู้สึกว่าไคล์เป็นเด็กนิสัยดีคนหนึ่งเลนทีเดียว

คืนนี้ทำให้ทั้งคู่ได้รู้จักกันมากขึ้น

หลังจากทานต์ทำงานเสร็จสิ้น แสงจากหน้าจอคอมพิวเตอร์ก็ดับลง ทานต์หันมาพบว่าไคล์นอนหลับอยู่บนโต๊ะข้างๆ ด้วยความเงียบสงบ มันเป็นภาพที่ทานต์ไม่คาดคิดจะเห็นในค่ำคืนนี้

"ไคล์... ไคล์..." ทานต์เรียกเบาๆ พลางปลุกเขา "เฮ้ ไคล์ ตื่นได้แล้ว"

ไคล์ลืมตาขึ้นอย่างเซื่องซึม "โอ้ พี่ทานต์ เสร็จงานแล้วเหรอครับ" เขายืดเส้นยืดสายอย่างผ่อนคลาย

ทานต์ยิ้ม "ใช่ เสร็จแล้ว เรามากลับบ้านกันดีกว่า ป่ะ"

ทั้งคู่เก็บข้าวของและเตรียมกลับบ้าน ขณะที่กำลังรอลิฟต์ ไคล์ได้ชวนทานต์ "พี่ทานต์ ไปหาข้าวกินกันไหมครับ? ผมรู้สึกหิวน่ะ"

ทานต์ลังเลสักครู่แล้วตอบ "ได้สิ"

ทั้งคู่จึงไปที่ร้านก๋วยเตี๋ยวไก่ใกล้ๆ กับบริษัท บรรยากาศของร้านข้างทางแสนเรียบง่าย ทำให้พวกเขาได้แลกเปลี่ยนพูดคุยกันอย่างเป็นกันเอง

"พี่ทานต์ทำงานเป็นกราฟิกมานานแล้วเหรอครับ? " ไคล์ถามขณะกำลังรับประทานก๋วยเตี๋ยว

ทานต์ยิ้มขณะตอบ "เกือบห้าปีแล้วล่ะ ชอบน่ะ ชอบดีไซน์ ชอบออกแบบ ชอบศิลปะ ชอบเห็นงานตัวเองออกตามสื่อต่างๆ "

"งานของพี่ทานต์ต้องใช้ความคิดสร้างสรรค์เลยใช่ไหมครับ? " ไคล์เริ่มบทสนทนา.

"อืมม งานกราฟิกต้องใช้ความคิดสร้างสรรค์และความละเอียดอ่อน บางครั้งมันก็ท้าทายมาก แต่พี่ชอบนะ ยิ่งท้าทาย ก็ยิ่งเก่งขึ้น" ทานต์ตอบพลางยิ้ม.

"ดูน่าสนุกมากเลยนะครับ แต่ก็คงเหนื่อยนะ ส่วนผมน่ะ เป็นนักแสดง ต้องใช้ทั้งหน้าตาและการแสดงอารมณ์ บางครั้งก็ต้องเจอกับความกดดันจากสื่อและแฟนคลับด้วย"

ทานต์พยักหน้า "เข้าใจเลย งานของไคล์ก็ต้องเจอกับความคาดหวังสูงมาก แต่ก็ต้องมีความสุขในสิ่งที่ทำด้วยใช่ไหมละ? "

ไคล์ยิ้ม "ถูกต้องเลยครับ แม้ว่าจะมีความกดดัน แต่ผมก็มีความสุขกับมัน ผมชอบการแสดง และชอบที่ได้เป็นตัวของตัวเองในแต่ละบทบาท ชอบที่แฟนๆ คอยให้กำลังใจ"

ทั้งคู่เริ่มกินข้าวขณะที่แลกเปลี่ยนความคิดเห็นเกี่ยวกับอาชีพของตน ไคล์เล่าถึงความสุขในการแสดงและทานต์เล่าถึงความภาคภูมิใจในการสร้างสรรค์ผลงาน การสนทนาทำให้ทั้งคู่รู้สึกสบายใจและเข้าใจกันมากขึ้น

หลังจากกินข้าวเสร็จ ไคล์เสนอขับรถไปส่งทานต์ที่หอพัก แต่ทานต์ปฏิเสธอย่างมีมารยาท "ไม่เป็นไรหรอก ส่งพี่ที่รถไฟฟ้าใต้ดินก็พอแล้ว ขอบคุณมากๆ นะ"

ไคล์พาทานต์ไปส่งที่สถานีรถไฟฟ้าใต้ดิน ทั้งคู่ลากันด้วยความรู้สึกดีๆ ทานต์ขึ้นรถไฟฟ้าและหันไปเห็นแบนเนอร์โฆษณาของไคล์ นั่นทำให้เขายิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัว และพูดกับตัวเองว่า "วันนี้ได้กินข้าวกับดาราดังเลย เหรอนี่..."

ในขณะเดียวกัน ไคล์ที่กำลังขับรถกลับบ้านก็มีความรู้สึกที่ดีอย่างอธิบายไม่ถูก รอยยิ้มของเขาไม่หายไปจากใบหน้า "วันนี้ดีจัง... พี่ทานต์เป็นคนที่น่าสนใจมากเลยนะ"

ในห้องนอนที่เงียบสงบของไคล์, ไฟสลัวๆ ที่มาจากโคมไฟข้างเตียงสร้างบรรยากาศที่ผ่อนคลาย เขานั่งอยู่บนเตียงพร้อมกับโทรศัพท์มือถือในมือ ความคิดต่างๆ วนเวียนอยู่ในหัวของเขา ข้อความที่เขาต้องการส่งให้ทานต์ถูกพิมพ์แล้วลบไปซ้ำๆ แต่ละครั้งที่ลบเขาก็หยุดคิด มันเป็นความรู้สึกที่เขาไม่เคยรู้สึกมาก่อน เขาเริ่มสงสัยตัวเอง "นี่ฉันชอบพี่ทานต์หรือไง? " ใจของไคล์รู้สึกสับสน

สุดท้าย เขาตัดสินใจพิมพ์ข้อความ "ถึงบ้านแล้วใช่มั้ยพี่ทานต์ ไว้เจอกันพรุ่งนี้นะ" แล้วกดส่งไป

ทานต์เดินเข้ามาในห้องพักของเขา หลังจากวางข้าวของและเตรียมตัวเข้านอน เสียงข้อความเตือนจากโทรศัพท์ของเขาดังขึ้น ข้อความจากไคล์ปรากฏขึ้นบนหน้าจอ "ถึงบ้านแล้วใช่มั้ยพี่ทานต์ ไว้เจอกันพรุ่งนี้นะ"

ทานต์มองข้อความด้วยความงงๆ แล้วตอบกลับไป "โอเค" พลางพูดกับตัวเอง "หรือนี่ฉันจะมีเพื่อนเป็นคนดังแล้วแหะ" เขายิ้มอ่อนๆ ก่อนจะวางโทรศัพท์ลงและเดินเข้าไปในห้องน้ำ

เสียงน้ำจากฝักบัวดังขึ้นในห้องน้ำ ทานต์ยืนอยู่ใต้สายน้ำที่ไหลลงมา ความคิดเกี่ยวกับไคล์ยังคงวนเวียนอยู่ในหัวของเขา เขาคิดถึงบทสนทนาที่พวกเขามีกันในวันนี้ การที่ได้รู้จักกับไคล์ทำให้เขารู้สึกดีและมีความสุข แม้ว่าเขาจะไม่ได้รู้สึกชอบไคล์ในแง่ของความรัก แต่เขาก็รู้สึกว่าการได้เป็นเพื่อนกับไคล์เป็นสิ่งที่น่าตื่นเต้น

คืนนี้ทำให้ทั้งคู่มีความสุขในแบบที่ไม่เคยคาดคิด และเริ่มมีความรู้สึกที่พิเศษต่อกันมากขึ้น.