นอร์ธเรียกเขาอย่างนั้นหลังจากที่เขาเล่าเรื่องนางฟ้าคนนั้นให้หล่อนกับจอร์ชและคอนเนอร์เพื่อนสนิททั้งสามของเขาฟังที่โรงอาหารยามเช้าก่อนเข้าเรียน

สาเหตุที่ทำให้นอร์ธเรียกหนุ่มตาสองสีผิวเข้มว่ามาร์คัสคนกากนั่นมีสาเหตุมาจากการที่เขาวิ่งหนีทันทีที่ได้ยินเสียงทักนั่น

ใช่....

มาร์คัสวิ่งหนีนางฟ้า....

ตอนที่เขาเล่าจบเพื่อนทั้งสองคนก็ระเบิดหัวเราะออกมาอย่างไม่เกรงใจกันเลยซักนิด โชคดีที่คอนเนอร์ไม่เข้าไปผสมโรงหัวเราะเยาะเพียงแค่ยิ้มแห้งๆให้เขาเท่านั้น

แต่ในรอยยิ้มนั่นก็เหมือนจะสื่อออกมาว่า 'ผมผิดหวังในตัวคุณจังครับ'

เกลียดนายชะมัด คอนเนอร์.....

พวกนั้นไม่มาเป็นเขาไม่รู้หรอกว่ามันน่าตกใจขนาดไหนที่จู่ๆก็ได้รับรอยยิ้มน่ารักนั่นมา ไม่เป็นลมล้มลงไปตรงนั้นก็ดีเท่าไหร่แล้ว

"สรุปคือนายวิ่งหนีเขาออกมา"  จอร์ชเป็นคนแรกที่เปิดประเด็นหลังจากหัวเราะจนพอใจ

"แถมไม่รู้ชื่อเขาด้วย"  ตามด้วยคอนเนอร์

"จำได้แต่หน้าตาที่เหมือนแมวง่วงนอน ว้าว นายมันมาร์คัสคนกาก!"  และจบด้วยนอร์ธ

ให้ตายสิ มาร์คัสอยากจะเลิกคบคนพวกนี้ชะมัด!!

"ฉันไม่ได้เล่าเพื่อให้พวกนายซ้ำเติมฉันนะ...."  เขาพูดอย่างเหนื่อยอ่อนกับท่าที่ของเพื่อนสนิทที่ดูสนุกสนานกับการซ้ำเติมเขา

"แล้วจะให้พวกเราช่วยอะไรนายล่ะมาร์คัส เด็กผมทองตาฟ้าในโรงเรียนนี้มีกี่คน คอนเนอร์ที่เป็นลูกผ.อ.แคมสกี้ยังจำไม่ได้เลย!"  นอร์ธว่าพลางชี้ไปที่คอนเนอร์

"ก็เผื่อว่าพวกนายจะรู้จัก หรือมีคนรู้จักในชมรมประสานเสียง"  ถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยอ่อน

แต่ยังไม่ทันที่จะได้คิดอะไรต่อกริ่งเข้าเรียนก็ดังขึ้นเรียกความสนใจของทั้งสี่คนเป็นอย่างดี

"งั้นพับเรื่องนางฟ้าของมาร์คัสไว้ก่อนเถอะครับ ตอนนี้ผมว่าเราควรจะไปเข้าเรียนกันก่อน"  ลูกเจ้าของโรงเรียนพูดแล้วลุกจากเก้าอี้เพื่อไปยังห้องเรียนพิเศษของตนเอง ส่วนนอร์ธกับจอร์ชนั้นเรียนห้องเดียวกับเขา

"บางทีฉันก็สงสัยนะว่าทำไมเราสนิทกับคอนเนอร์ได้"

"เห็นด้วย"

ตอนทั้งวันนี้มาร์คัสไม่มีสมาธิกับการเรียนเลยซักนิดซึ่งเหตุการณ์แบบนี้ไม่เคยเกิดขึ้นกับเขาเลยแม้แต่วันเดียว และมันทำให้เขาเครียดมากกว่าเดิมด้วยว่าถ้ายังเป็นแบบนี้อีกผลการเรียนมันจะต้องตกและอาจจะทำให้คาร์ลผิดหวัง

เสียงกริ่งบอกเวลาว่าการเรียนคาบสุดท้ายของวันนี้สิ้นสุดลง นักเรียนต่างรีบเร่งเก็บของและแย่งกันออกจากห้องเรียน

"งั้นฉันไปละนะ บาย"  นอร์ธที่สะพายกระเป๋าเป้เตรียมไปเข้าชมรมยูโดโบกมือลาเพื่อนทั้งสองคนก่อนจะออกจากห้องไป

"จอร์ชวันนี้นายเข้าชมรมรึเปล่า?"  มาร์คัสหันไปถามเพื่อนผิวสีด้านหลังตน

"ไม่ล่ะ วันนี้ต้องรีบกลับบ้าน"  

"เข้าใจละงั้นกลับบ้านดีๆล่ะ ฉันไปชมรมก่อน"  พอได้คำตอบที่พอใจแล้วก็คว้ากระเป๋าเป้แล้วออกจากห้องเรียนไปห้องชมรมโดยไม่ลืมที่จะโบกมือลาจอร์ช

"มาร์คัส!!!!!!!"  แต่ยังไม่ทันที่เขาจะได้เดินไปห้องชมรมเสียงตะโกนชื่อเขาเสียงดังก็ดึงความสนใจซะก่อน

"ฮ...เฮ้..ใจเย็นๆคอนเนอร์"  มาร์คัสว่าพลางมองคอนเนอร์ที่ดูเหมือนว่าจะรีบวิ่งมาหาเขา คอนเนอร์ยืนหอบหายใจซักพักนึงก่อนจะกลับมาเป็นคอนเนอร์ผู้แสนสุขขุมและฉลาดเหมือนเดิม

"ผมคิดว่าผมพอมีตัวช่วยเรื่องนางฟ้าของคุณได้"

"นายว่าไงนะคอนเนอร์ ! พูดจริง!"  คำพูดของคนตัวขาวทำเอาตาสองสีเบิกกว้างด้วยความตกใจและสนใจเป็นอย่างสูง

"จริงครับ คุณพอจะรู้จักคาร่ามั้ยครับ"

"คาร่า ?"

"คาร่าแฟนรุ่นพี่ลูเธอร์ที่จบการศึกษาไปปีที่แล้วน่ะครับ"  

"อ๋อ นึกออกแล้ว"  พอคอนเนอร์พูดมาแบบนี้มาร์คัสก็อ๋อออกมาในทันที ภาพของสาวผมสั้นสีดำสนิท ที่มักจะมีรอยยิ้มประดับบนใบหน้าเสมอลอยเข้ามา

                ถึงเธอจะเป็นพี่สาวผม แต่ผมก็ช่วยไม่ได้หรอกนะ 

                ก็คุณไปเด็ดดอกกุหลาบที่เธอปลูกก่อนจบการศึกษาเองนี่